Het atriumfibrillatieclassificatiesysteem
Inhoudsopgave:
- Het atriumfibrillatieclassificatiesysteem
- Valvulaire en niet-valvulaire atriumfibrillatie
- Een woord van heel goed
Inzicht in het Compensatieplan - doTERRA Europe (Nederlands) (Oktober 2024)
Boezemfibrilleren is niet de meest voorkomende hartritmestoornis, maar het is de meest voorkomende aritmie die ernstige gevolgen kan hebben. Maar niet alle boezemfibrilleren is hetzelfde. Soms is het risico van atriale fibrillatie aanzienlijk; in andere gevallen is het risico niet zo hoog.
Dus, in een poging om de mate van risico van atriale fibrillatie bij individuele patiënten te categoriseren, hebben artsen door de jaren heen verschillende classificatiesystemen ontwikkeld om de verschillende "types" van atriale fibrillatie te beschrijven. Deze verschillende classificatieschema's, allemaal bedacht met nobele bedoelingen, hebben geleid tot veel verwarrende terminologie die, voor veel artsen, de kwestie niet ophelderde, en in feite het tegenovergestelde effect had.
In een poging om artsen allemaal op dezelfde pagina te plaatsen met betrekking tot atriale fibrillatie, werd in 2014 een algemeen classificatiesysteem opgezet door de American Heart Association, het American College of Cardiology en de Heart Rhythm Society. Dit classificatiesysteem is bedoeld om artsen te helpen beslissen hoe patiënten met atriale fibrillatie moeten worden geëvalueerd en hoe ze het beste kunnen worden behandeld. Het is het classificatiesysteem dat nu alle oudere moet verdringen.
De nieuwe classificatie erkent dat atriale fibrillatie meestal een progressieve aandoening is. In het begin komt de aritmie meestal voor in episodes die af en toe en kort zijn. Naarmate de tijd verstrijkt, worden de afleveringen vaker en langduriger. Uiteindelijk, bij veel patiënten, vervangt atriale fibrillatie het normale hartritme en wordt het permanent.
Het "type" atriale fibrillatie dat wordt gezien wanneer een persoon voor de eerste keer wordt gediagnosticeerd met deze aritmie, kan de arts helpen bij het doen van aanbevelingen over de meest geschikte benadering voor therapie. Hoe meer de aritmie van een patiënt evolueert naar permanente atriale fibrillatie, hoe minder waarschijnlijk het is dat een normaal hartritme kan worden hersteld en behouden.
Het atriumfibrillatieclassificatiesysteem
Hier is het huidige gestandaardiseerde systeem voor het classificeren van atriale fibrillatie.
Paroxysmale boezemfibrillatie: Atriale fibrillatie is naar verluidt paroxysmale (een medische term voor "intermitterend") als het voorkomt in discrete episodes die minder dan zeven dagen duren. In veel gevallen kan paroxysmale atriale fibrillatie slechts enkele minuten tot uren duren. Episoden van paroxismale atriale fibrillatie kunnen zeer frequent zijn, of vrij zeldzaam.
Sommige patiënten met paroxismale atriale fibrillatie zullen korte episodes hebben die geen symptomen veroorzaken en zijn volledig 'subklinisch'. Dit betekent dat noch de patiënt, noch hun arts zich ervan bewust is dat er zich afleveringen van atriale fibrillatie voordoen. In deze gevallen wordt de aritmie meestal onverwacht ontdekt tijdens hartbewaking. Subklinische atriale fibrillatie is belangrijk omdat het, net als ernstiger gevallen van atriale fibrillatie, kan leiden tot een beroerte.
Het zijn deze subklinische afleveringen van atriale fibrillatie die consumentenproducten als de Apple Watch en het AliveCor-apparaat moeten detecteren. Vroege detectie van paroxismale atriale fibrillatie kan een preventieve behandeling mogelijk maken om het risico op een beroerte te verminderen. Ook is het waarschijnlijker dat mensen met paroxismale atriale fibrillatie gunstig reageren op een behandeling die ontworpen is om atriale fibrillatie helemaal te elimineren.
Aanhoudende atriale fibrillatie:In deze tweede categorie vindt de atriale fibrillatie plaats in afleveringen die niet binnen zeven dagen worden beëindigd. Dat wil zeggen dat, in tegenstelling tot paroxismale atriale fibrillatie, aanhoudende atriale fibrillatie de neiging heeft om een lange tijd te duren. Om een normaal hartritme te herstellen, is medische interventie meestal het meest nodig. Patiënten met een of meer afleveringen van persisterende atriale fibrillatie kunnen op andere momenten nog steeds afleveringen van paroxysmale atriale fibrillatie hebben, maar ze zijn nu geclassificeerd als hebbende een "persistente" aritmie. Bij de behandeling van een persoon met aanhoudende boezemfibrilleren neigen cardiale elektrofysiologen ernaar hun behandeling te richten op het wegwerken van de atriale fibrillatie en het herstellen van een normaal hartritme.
Longstanding Persistent Atrial Fibrillation: Bij deze patiënten is bekend dat een episode van atriale fibrillatie langer dan 12 maanden heeft geduurd. Voor alle praktische doeleinden is atriale fibrillatie de nieuwe "baseline" hartritmestoornis geworden bij deze patiënten. Hoewel pogingen om een normaal hartritme te herstellen nog steeds kunnen worden geprobeerd, zijn deze inspanningen waarschijnlijk minder effectief.
Permanente boezemfibrillatie: Het enige verschil tussen "langdurig persistent" en "permanent" boezemfibrilleren is dat de arts en de patiënt bij permanent boezemfibrilleren zijn overeengekomen verdere inspanningen te staken om een normaal hartritme te herstellen en zijn overgegaan op een andere behandelingsstrategie. Ze hebben verklaard dat de atriale fibrillatie permanent is en hebben een snelheidscontrolestrategie van therapie aangenomen.
Valvulaire en niet-valvulaire atriumfibrillatie
Een andere classificatie voor atriale fibrillatie waarover u gewoonlijk zult horen is valvulaire atriale fibrillatie versus niet-valvulaire atriale fibrillatie; dat wil zeggen, of de atriale fibrillatie al dan niet is geassocieerd met hartklepaandoeningen, zoals mitrale regurgitatie.
Voor praktische doeleinden wordt deze classificatie alleen in aanmerking genomen bij het bepalen van anticoagulatietherapie om beroerte te voorkomen. Patiënten met valvulaire atriale fibrillatie hebben in wezen vrijwel altijd antistolling nodig; patiënten met niet-valvulaire atriale fibrillatie misschien niet.
Een woord van heel goed
Het belangrijkste voordeel van dit classificatiesysteem voor atriale fibrillatie is dat het de nomenclatuur standaardiseert, zodat wanneer artsen met elkaar praten over atriale fibrillatie, ze allemaal hetzelfde betekenen. Het helpt je ook om je toestand te begrijpen.
Bovendien geeft het artsen een idee over hoever de atriale fibrillatie van een patiënt is geëvolueerd naar een permanent hartritme, en dus hoe waarschijnlijk het is dat een strategie die gericht is op het herstellen van een normaal ritme effectief kan zijn. Uiteindelijk helpt het u en uw arts om een behandelingsbeslissing te nemen die het beste bij u past.
Koffie: het slechte, het goede en het betere
Is koffie echt slecht voor ons? De waarheid is, het hangt ervan af. Leer hoe uw metabolisme, hoeveel u drinkt en hoe u het drinkt een verschil maakt.
Als je het niet eens bent over het kennen van het baby's geslacht
Lees meer over de keuzes die je hebt om tot een definitieve beslissing te komen als je het geslacht van je baby wilt weten, maar je partner niet (of omgekeerd).
Het krijgen van het hepatitis A-vaccin voordat u in het buitenland reist
Uw risico op hepatitis A-infectie tijdens het reizen hangt af van waar u reist en hoe lang u blijft. Zoek uit of je het vaccin nodig hebt.