Post-virale hoest: de slepende hoest

Er zijn drie hoofdtypen hoest: acute, subacute en chronische hoest. Als je hoest minder dan drie weken aanhoudt, had je een acute hoest die was opgelost. Hoesten die langer dan drie weken maar minder dan acht weken duren, worden als subacuut beschouwd. Post-virale hoest wordt als subacuut beschouwd. Als u echter hoest heeft dat meer dan acht weken heeft geduurd, wordt uw hoest als chronisch beschouwd.

Als je hoest meer dan 21 dagen aanhoudt nadat je verkouden bent geweest, ondervind je nu waarschijnlijk een postinfectieuze hoest. Hoewel de meeste post-infectieuze hoest door het virus veroorzaakte infecties van de bovenste luchtwegen zijn, kunnen ze ook van bacteriële of schimmelinfecties zijn.

Waarom we hoesten

Ben je ooit begonnen te hoesten wanneer je voelde dat iemand te veel parfum of parfum droeg? Of misschien heb je post-neusdruppels en hoest je sindsdien.

Hoesten is uiteindelijk een reflex die kan worden getriggerd door zowel mechanische als chemische receptorstimulatie. Hoewel vaak toegeschreven aan de bovenste luchtwegen, kan de hoestreflex worden geactiveerd in de: bovenste en onderste luchtwegen, pericardium (hartweefsel), slokdarm, middenrif en maag.

Mechanische receptoren veroorzaken een hoest wanneer ze worden aangeraakt of verplaatst. Chemische receptoren reageren wanneer ze worden blootgesteld aan veranderingen in temperatuur, blootstelling aan zuur of stoffen zoals capsaïcine die we herkennen als pittig.

Receptoren rond het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kunnen zowel mechanisch als chemisch worden geactiveerd. Wanneer mechanische of chemische receptoren worden geactiveerd, begint u te hoesten.

overwicht

Na een gebruikelijke infectie van de bovenste luchtwegen zullen maar liefst 25 van de 100 mensen een aanhoudende post-virale hoest hebben. Gedurende deze tijd zult u niet besmettelijk zijn, maar zal een zeurende hoest hebben die al dan niet uw dagelijkse activiteiten beïnvloedt.

Als u een schimmelinfectie of bacteriële infectie van de bovenste luchtwegen hebt opgelopen, zoals Mycoplasma pneumoniae of Bordetella pertussis (kinkhoest), uw risico neemt toe tot tussen 25 en 50 procent.

Post-virale hoest komt vaker voor in de wintermaanden als gevolg van de seizoensgebonden toename van bovenste luchtweginfecties (URI's). Jonge schoolgaande kinderen worden het meest getroffen door gemiddeld zeven tot tien URI's per jaar.

Terwijl volwassenen slechts ongeveer twee tot vijf periodes per jaar ervaren, is het risico niet significant verschillend voor zowel kinderen als volwassenen.

Oorzaken

De reden dat u hoest blijft houden na een bovenste luchtweginfectie blijft onduidelijk. Er wordt echter aangenomen dat resterende ontsteking en aangetaste bovenste of onderste luchtwegweefsel (epitheliale) integriteit van de kou verantwoordelijk is.

Wanneer afscheidingen uit de bovenste luchtwegen lopen (zoals bij post-neusdruppels), kan de hoestreflex worden geactiveerd. Veel voorkomende oorzaken van een post-virale hoest zijn:

• Respiratoir syncytieel virus (RSV)
• Griep (griep)
• Parainfluenza (vaak geassocieerd met kroep)
• Adenovirus (geassocieerd met de gewone verkoudheid)

In de meeste gevallen hoeft u geen arts te raadplegen als er geen andere symptomen zijn. De enige uitzondering kan zijn als een hoest langer dan acht weken aanhoudt of productief wordt (een mogelijk teken van wandelende longontsteking).

Diagnose

Onder normale omstandigheden hoeft u geen diagnose van een post-virale hoest te krijgen als u onlangs een bovenste luchtweginfectie heeft gehad en een hoest heeft gehad die niet langer dan acht weken aanhield.

Als u echter problematische symptomen heeft die uw kwaliteit van leven beïnvloeden, wilt u een arts raadplegen. Uw arts zal een grondige geschiedenis doornemen, waaronder het begin van uw verkoudheid, en kenmerken van uw huidige hoest.

Een post-virale hoest wordt gediagnosticeerd door andere oorzaken van een chronische hoest uit te sluiten. Afhankelijk van uw geschiedenis, moet uw arts mogelijk deze andere oorzaken van een chronische hoest uitsluiten:

• Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
• Laryngofaryngeale reflux (LPR)
• Bovenste luchtweg hoestsyndroom (UACS)
• Astma
• Andere chronische luchtwegaandoeningen
• Medicatie geïnduceerde

Uw arts hoeft u waarschijnlijk niet voor elk van deze andere oorzaken te testen. Zij zullen bepalen of een van deze moet worden getest op basis van hun medisch onderzoek en uw medische geschiedenis.

Behandeling

Zonder behandeling zal een post-virale hoest vanzelf verdwijnen. Als uw hoest echter een aanzienlijke invloed heeft op uw kwaliteit van leven, zult u merken dat de oplossingstijd tussen drie en acht weken te lang is.

Als dat het geval is, wilt u een arts raadplegen voor symptomatische behandeling. Om u goed te kunnen behandelen, zal uw arts moeten bepalen of uw post-virale hoest het gevolg is van post-nasale infusie (nu het bovenste luchtweg-hoestsyndroom genoemd) of dat het direct gerelateerd is aan ontstekings- of hoestreceptorwijzigingen van de virale infectie.

Upper Airway Cough Syndrome (UACS)

Een hoest die verband houdt met het bovenste luchtweg-hoestsyndroom (UACS) heeft dezelfde behandeling als wanneer u de diagnose niet-allergisch UACS had.

Als eerste behandelingslijn zal uw arts een eerste generatie antihistaminica zoals broomfeniramine, clemastine of chloorfeniramine voorschrijven. Hoewel ze sedatiever zijn dan nieuwere geneesmiddelen, zijn ze effectiever in het minimaliseren van post-virale hoest.

Als u moet werken of de sederende effecten niet kunt verdragen, kunnen de volgende antihistaminica van de tweede generatie worden gebruikt:

• Zyrtec (cetirizine hydrochloride)
• Claritin (loratadine)
• Allegra (fexofenadine hydrochloride)

Post-virale hoest zonder UACS

Een post-virale hoest zonder UACS houdt rechtstreeks verband met veranderingen in het luchtwegweefsel en hoestreceptoren van uw virale infectie. Behandeling voor een post-virale hoest is vergelijkbaar met de behandeling van astma.

Daarom kan het zijn dat uw arts u een methacholine- of antihistaminegenificatietest laat uitvoeren om te zien of u bronchiale hyperreactiviteit heeft. Afhankelijk van de ernst van uw symptomen, krijgt u een of meer van de volgende soorten medicijnen voorgeschreven:

• Geïnhaleerde glucocorticoïden
• Geïnhaleerde luchtwegverwijders
• Leukotrieenreceptorantagonisten
• oraal prednison

Als uw testen geen bronchiale hyperreactiviteit vertonen, kan het nuttig zijn om een ​​cursus met ipratropiumbromide (Atrovent) uit te proberen. Atrovent heeft bewezen succesvol te zijn in de post-virale resolutie wanneer hoestvariabele astma niet wordt vermoed.

Hoe een aanhoudende hoest te diagnosticeren