Virale cultuur - Opsporen van seksueel overdraagbare virussen

Wat is een virale cultuur?

Virale cultuur is een methode die artsen gebruiken om te groeien en eventuele virussen te detecteren die aanwezig kunnen zijn in een STD-testmonster of ander biologisch monster. Het kan bijvoorbeeld worden gebruikt om herpesvirus te kweken van een herpeszweer. Virale cultuur is iets meer betrokken dan bacteriecultuur. Dit komt omdat virussen, anders dan bacteriën, zichzelf niet kunnen repliceren. Een bacteriecultuur omvat eenvoudigweg het incuberen van het monster in een geschikt medium (oplossing) waar de bacteriën kunnen groeien. Daarentegen vereist virale kweek dat het monster wordt gebruikt om gevoelige cellen te infecteren. Het virus mag dan binnen die cellen groeien en repliceren totdat het detecteerbare niveaus bereikt.

Virale cultuur kan verschillende hoeveelheden tijd in beslag nemen, afhankelijk van:

• Welk virus wordt gekweekt
• Welke soorten cellen worden gebruikt?
• De technieken die worden gebruikt in het kweekproces

Ongeacht de precieze methodologie, is de virale cultuur echter langzaam. In het bijzonder is virale kweek in het algemeen een meer tijdrovende werkwijze dan het testen van nucleïnezuuramplificatie (NAAT). Het vereist ook meer vaardigheden. Deze vaardigheid is nodig zowel in het laboratorium als bij de clinicus die het monster neemt. Waarom? Vaardigheid is vereist om het virus infectieus en intact te houden. Daarom is de virale cultuur mogelijk niet beschikbaar op alle STD-testlocaties.

Zoals met veel soorten STD-testen, is een virale cultuur vaak slechts de eerste stap in het diagnosticeren van een onbekende infectie. Nadat een virus is gekweekt, moet het nog worden geïdentificeerd. Een virus kan worden geïdentificeerd met behulp van een verscheidenheid aan technieken. Deze omvatten onder meer nucleïnezuurtests, op antilichamen gebaseerde tests en elektronenmicroscopie.

Virale cultuur wordt ook gebruikt in onderzoeksomgevingen. Het is een manier voor wetenschappers om in vitro grote hoeveelheden virus te produceren. Sommige soorten virussen kunnen echter uiterst moeilijk zijn om te groeien en te zuiveren in het laboratorium.

Voorbeelden:

Virale kweek en / of nucleïnezuuramplificatie testen van materiaal van zichtbare zweren is de gouden standaard voor herpes testen. Dit soort testen kan echter alleen worden gedaan bij mensen met symptomatische genitale zweren. Voor het screenen van asymptomatische personen op genitale of orale herpes is het gebruik van bloedonderzoeken vereist. Deze detecteren antilichamen tegen specifieke stammen van het virus in plaats van het virus zelf. Het vinden van dergelijke bloedonderzoeken kan echter moeilijk zijn. Sommige artsen zijn zich niet bewust van hun bestaan. Andere artsen aarzelen om deze tests te gebruiken vanwege het risico op een vals-positieve combinatie in combinatie met herpes-stigma.

Herpes-virale kweek kan worden gedaan met behulp van een verscheidenheid aan celtypen. Helaas is het niet even effectief in alle stadia van een herpesuitbraak. Virale kweek is zeer goed in het detecteren van het herpesvirus in vesiculaire en pustuleuze herpeslesies (> 90 procent). Het is veel minder effectief in het detecteren van het virus bij ulceratieve laesies (~ 70 procent). De detectiegraad in laesies die begonnen zijn af te brokkelen daalt tot slechts 27 procent. Bovendien kan de snelheid waarmee monsters worden getransporteerd voor testen en of ze op de juiste manier worden gekoeld, ook aanzienlijke effecten hebben op de effectiviteit van de viruscultuur.

Virale cultuur wordt opgehouden als de gouden standaard voor het testen van herpes. Het kan echter een moeilijke test zijn om het goed te doen. Om een ​​aantal redenen is het mogelijk om een ​​negatief resultaat van de virale cultuur te hebben, zelfs wanneer iemand duidelijk symptomen van herpes heeft en positief is via een bloedtest. Dergelijke foutnegatieven kunnen bijvoorbeeld optreden als de test in een verkeerde fase van de uitbraak is uitgevoerd. Ze kunnen ook optreden als het monster niet correct is getransporteerd en opgeslagen. Als zodanig kan dit de gouden standaard zijn, maar het is niet altijd de beste keuze.

Opmerking: Mensen die op zoek zijn naar definitieve herpes-testresultaten worden over het algemeen geadviseerd om naar de dokter te gaan zodra een uitbraak begint. Hierdoor heeft hun arts de grootste kans om de zweren te testen op het moment dat de virale cultuur het meest effectief is.