Hypervigilantie bij fibromyalgie

hypervigilance is een staat van constant gespannen zijn, oplettend en uitzonderlijk bewust van je omgeving.

Een kleine maar groeiende hoeveelheid onderzoek suggereert dat hypervigilantie een kenmerk is van fibromyalgie en kan bijdragen aan het gemeenschappelijke symptoom van sensorische overbelasting.

Het idee is dat onze hersenen zich te zeer bewust worden van dingen, zoals pijnlijke stimuli, geluiden, felle lichten en algemene activiteit. Dat zou kunnen verklaren waarom ons lichaam zo pijnlijk reageert op een gevoel dat de meeste mensen niet als pijnlijk ervaren (genaamd allodynie), en ook waarom we gevoelig zijn voor lawaai, lichte, chaotische omgevingen en meer.

Met hypervigilantie, merk je niet alleen sneller dingen op, je bent waarschijnlijk niet in staat om je aandacht van hen af ​​te leiden. Als er iets in de andere kamer piept, zul je het meteen merken, er erg door afgeleid worden en waarschijnlijk geagiteerd raken als het niet weggaat.

Hetzelfde geldt voor het voelen van de druk van een tailleband of hoe een stof over je huid wrijft. Onze hersenen ervaren het als een bedreiging, onze hersenen fixeren erop en onze fysiologische reactie is veel extremer dan zou moeten.

Onder veel omstandigheden is hypervigilantie gekoppeld aan angst. Eén fibromyalgie-onderzoek suggereerde echter dat we hypervigilant kunnen zijn met of zonder angst.

De hypervigilantie-ervaring

Het menselijk brein ziet veel informatie over onze omgevingen waar we ons nooit bewust van zijn. Er zijn te veel signalen die ons brein op elk moment bombarderen, dus er is een filterproces - dingen die als onbelangrijk worden beschouwd, worden uitgefilterd en we zijn er nooit van op de hoogte.

Alles wat uw hersenen als een bedreiging beschouwen, krijgt echter extra aandacht. Dit kan een zeer persoonlijke reactie zijn, afhankelijk van wat je hersenen hebben geleerd, is een gevaar.

Neem bijvoorbeeld mensen met arachnofobie (angst voor spinnen.) Daarom zijn ze bijna zeker de eerste persoon in de kamer die een insect op de muur of iets kleins op het tapijt langs de kamer zal zien. Hun hersenen zijn constant alert, vooral op plaatsen waar ze vaak spinnen hebben gezien.

Wanneer ze een spin zien, kunnen ze in paniek raken, willen weglopen, willen zich op een veilige plek opkrullen en huilen. Met fibromyalgie kan de respons op overstimulerende omgevingen vergelijkbaar zijn.

Ik heb daar persoonlijke ervaring mee. Een keer stond ik in de rij om iets te kopen in een kleine, chaotische winkel waarin een medewerker luide, thrashy muziek had aangeslagen met een extreem snelle beat. Gelukkig was ik bij mijn man en toen ik hem mijn spullen overhandigde en hem vertelde dat ik daar weg moest, begreep hij.

Buiten ging ik tegen een muur zitten, sloot mijn ogen en ademde diep in tot ik geen gevaar meer had voor een complete angstaanval. Als een arachnofoob zie ik de overeenkomsten tussen dat en wat er gebeurt als ik een spin zie.

Leven met hypervigilantie

De meeste ouders ervaren een zekere mate van hypervigilantie als het gaat om onze kinderen. Als je een nieuwe baby hebt, kan het kleinste gejammer je uit bed vliegen. U merkt kleine gevaren die andere mensen niet hebben, zoals een blootgesteld stopcontact of een glas op de rand van een tafel.

Dus hoewel hypervigilantie normaal is in bepaalde situaties, is het niet gezond om te lang in een hypervigilante toestand door te brengen. Politieagenten en soldaten in gevechtszones doen dat vaak, waardoor ze een risico lopen op PTSS.

Hypervigilantie kan de slaap verstoren, vermijdingsgedrag veroorzaken en u gespannen en angstig maken. Altijd alert zijn is vermoeiend. Het kan je prikkelbaar maken en vatbaar voor uitbarstingen. Paniekaanvallen zijn zeker mogelijk.

Hypervigilantie is een aspect van ziekte en geen ziekte zelf. Als u denkt dat hypervigilantie een probleem voor u is, overleg dan met uw arts. Dat kan de richting van uw behandeling helpen bepalen.

Geneesmiddelen worden over het algemeen niet gebruikt om hypervigilantie te behandelen. In plaats daarvan worden coping-technieken en behandeling voor de ziekte die het veroorzaakte aanbevolen.

Coping-technieken kunnen zijn:

• Met stress omgaan
• Yoga
• Meditatie
• mindfulness
• Diep ademhalen

Het is een goed idee om jezelf te verwijderen uit situaties of omgevingen die je hypervigilantie verhogen. Als dit echter leidt tot isolatie of vermijdingsgedrag, kunt u baat hebben bij counseling.

Hoewel je je soms hopeloos voelt, onthoud dat, met tijd en moeite, hypervigilantie kan worden overwonnen.