Wat betekent mild autisme?

Er is geen officiële diagnose genaamd "mild autism." Maar er zijn genoeg mensen van alle leeftijden die door iemand (een arts, therapeut of goedbedoelende vriend) zijn verteld dat ze mild autisme hebben. Wat bedoelen mensen precies als ze de term gebruiken?

De verwarrende geschiedenis van mild of hoogfunctionerend autisme

In 1980 werd "kinderautisme" in alle gevallen gedefinieerd als een ernstige en invaliderende aandoening. Van niemand met een autismediagnose wordt verwacht dat hij succes heeft op school, vrienden maakt of een baan vasthoudt. In 1994 werd een nieuwe aandoening, het Asperger-syndroom, aan het diagnostisch handboek toegevoegd. Mensen met het Asperger-syndroom kunnen, hoewel ze als autistisch worden beschouwd, heldere, verbale en capabele personen zijn.

In 2013 werden de diagnostische criteria opnieuw gewijzigd. Het Asperger-syndroom verdween en in plaats daarvan bevat de handleiding nu slechts één diagnose voor alle mensen met autisme: autismespectrumstoornis. Mensen met een autismespectrumstoornis kunnen al dan niet ernstige spraakvertragingen hebben, sensorische verwerkingsproblemen, vreemd gedrag of andere symptomen. Hoewel alle mensen met een autismespectrumstoornis problemen hebben met sociale communicatie, variëren deze problemen van het extreme (non-verbale mensen met agressief gedrag) tot het relatief milde (problemen met leescues, vocale intonatie, lichaamstaal, enz.).

Hoewel de nieuwe autismespectrumstoornis 'ondersteuningsniveaus' omvat, is het idee om sommigen te beschrijven als 'niveau 1-autisme' niet echt aangeslagen, grotendeels omdat niemand echt weet wat dit betekent. Veel mensen zijn de term 'Asperger-syndroom' blijven gebruiken, maar zelfs deze term betekent niet helemaal hetzelfde als hoogfunctionerend of mild autisme.

Autismespectrumstoornis

Wat zijn de tekenen en symptomen van mild autisme?

Mensen met een autismespectrumstoornis moeten bepaalde symptomen hebben om in aanmerking te komen voor de diagnose. Zelfs mensen met licht autisme hebben daarom significante ontwikkelings- en sensorische uitdagingen die ernstig genoeg zijn om normale activiteiten en relaties in de weg te staan.

Hoewel deze symptomen vóór de leeftijd van 3 jaar aanwezig moeten zijn, is het vaak zo dat mildere symptomen onopgemerkt blijven tot een kind wat ouder is (vooral voor meisjes). Als de symptomen voor de eerste keer verschijnen nadat een kind 3 jaar oud is, komen ze niet in aanmerking voor een autismediagnose. Ze kunnen echter worden gediagnosticeerd met een minder ernstige sociale communicatiestoornis.

Als een kind echt autistisch is, omvatten zijn symptomen:

• Problemen met heen-en-weer communicatie, waaronder moeilijkheden met conversatie, lichaamstaal, oogcontact en / of gezichtsuitdrukkingen.
• Moeilijkheden bij het ontwikkelen en onderhouden van relaties, vaak vanwege moeite met fantasievol spelen, vrienden maken of interesses delen.
• Voorkeur voor het herhaaldelijk herhalen van dezelfde acties, activiteiten, bewegingen of woorden, ook als daar geen duidelijke reden voor is (het is een klassiek voorbeeld om steeds weer speelgoed op te zetten);
• Beperkte interesses die vaak intens zijn (een stereotiep voorbeeld is een autistisch kind dat absoluut is toegewijd aan een videogame waarover hij alles weet wat er te weten valt);
• Hyper- of hyporeactiviteit voor sensorische input (merkt niet of is te gevoelig voor geluid, licht, geuren, pijn, aanraking, enz.)

Wat bedoelen mensen als ze 'mild autisme' zeggen?

Wat betekent een huisarts, leraar of ouder als ze zeggen dat hun kind (of uw kind) "mild" autisme heeft? Aangezien er geen officiële definitie van de term "mild autisme" is, heeft elke persoon die het gebruikt een enigszins ander idee van wat het betekent.

• Soms wordt de term gebruikt wanneer een persoon duidelijk autistisch is, maar ook veel spreektaal en andere vaardigheden heeft. Bijvoorbeeld: "Joey is heel slim en doet het goed in de klas, maar omdat hij mild autisme heeft, heeft hij het moeilijk om vrienden te maken."
• De term kan ook eufemistisch worden gebruikt om een ​​kind te beschrijven wiens uitdagingen zeker niet mild zijn, maar die slechts een paar gesproken woorden heeft. Bijvoorbeeld: "Ik ben zo blij om te zien dat uw kind handgebaren gebruikt om sap te vragen, hij kan eindigen met relatief mild autisme."
• De term kan ook worden gebruikt om behandelbeslissingen te helpen verklaren. Bijvoorbeeld: "Uw kind heeft licht autisme, dus hij kan het beter doen met speltherapie dan met intensieve gedragstherapie."

Om zaken moeilijker te maken, kan een persoon met "licht autisme" over geavanceerde communicatievaardigheden en academische vaardigheden beschikken, maar zeer sociale vaardigheden, ernstige sensorische problemen en / of extreme moeilijkheden met organisatorische vaardigheden hebben vertraagd. Als gevolg hiervan kan het individu met "mild" autisme een openbare school of werkomgeving vinden meer uitdagend dan een individu met grotere taaluitdagingen maar minder sensorische of sociale problemen.

Stel je bijvoorbeeld een zeer academisch helder, linguïstisch geavanceerd persoon voor die antwoorden in de klas uitwist en uit elkaar valt bij het geluid van een stofzuiger of het licht van een tl-lamp. Vergelijk een dergelijke persoon met iemand die aanzienlijke problemen heeft met academici, maar weinig problemen heeft met geluid of licht en geen probleem heeft met het volgen van regels. Welk individu heeft "mildere" symptomen? Het antwoord is natuurlijk dat het afhangt van de omgeving en de situatie.

Hoe kunnen de diagnostische criteria bijdragen aan de definitie van mild autisme?

De diagnostische criteria van DSM-5 bieden wel enige hulp bij die vraag, omdat ze drie 'functionele niveaus' bevatten om de ernst van autisme te beschrijven.

Mensen die 'licht' autistisch zijn, worden over het algemeen beschouwd als niveau 1, wat betekent dat ze relatief weinig ondersteuning nodig hebben om een ​​normaal leven te leiden.

Maar dat is natuurlijk misleidend, want veel mensen met "licht" autisme hebben mogelijk veel hulp nodig, afhankelijk van de situatie. Een persoon met "mild" autisme kan bijvoorbeeld grote verbale vaardigheden hebben, maar kan de lichaamstaal of emoties van een ander niet lezen. Het resultaat is dat veel mensen met "mild" autisme in moeilijkheden komen met het andere geslacht, met werk of klasgenoten, of zelfs met de politie.

Zijn er behandelingen voor mild autisme?

Zoals bij elk type autisme, zijn geschikte behandelingen onder meer:

• gedragstherapie (gebruikt beloningen om verwacht gedrag of voorkeursgedrag aan te leren)
• spel- of ontwikkelingstherapie (maakt gebruik van op spelen gebaseerde activiteiten om emotionele en communicatievaardigheden op te bouwen)
• medicamenteuze therapieën (er zijn medicijnen die symptomen behandelen zoals angststoornissen en stemmingsstoornissen die gepaard kunnen gaan met licht autisme)
• logopedie (met milder autisme, is logopedie meestal gerelateerd aan gespreksvaardigheden, lichaamstaal, etc.)
• ergotherapie (vaak nuttig voor sensorische problemen)
• fysiotherapie (veel kinderen met autisme hebben een lage spierspanning of zijn fysiek onhandig)

Sommige kinderen met autisme kunnen ook baat hebben bij behandelingen van geassocieerde problemen zoals toevallen, gastro-intestinale problemen, slaapstoornissen en problemen zoals obsessieve-compulsieve stoornis. Deze problemen maken op zich geen deel uit van autisme, maar komen vaker voor bij autistische kinderen.

Een woord van heel goed

Het komt erop neer dat de term "mild autisme" niet bijzonder nuttig is, hoewel het vrij vaak voorkomt. De realiteit is dat "milde" symptomen kunnen leiden tot ernstige problemen op het gebied van sociale communicatie, relaties, werk en onafhankelijkheid. Ze kunnen ook worden geassocieerd met belangrijke emotionele uitdagingen: veel mensen met "mild" autisme worstelen ook met angst, depressie, obsessief-compulsieve stoornis en andere psychische aandoeningen.

Om de uitdagingen van autisme echt te begrijpen, vermijd generalisatie op basis van een term als 'mild autisme'. Vraag in plaats daarvan directe, specifieke vragen over de verbale, sociale, zintuiglijke en gedragsmatige uitdagingen van een individu. Vraag dan over de sterke punten, talenten en interesses van de persoon.