Wervelichaam en compressiefracturen

Oud worden is niet gemakkelijk, vooral niet als je de diagnose osteoporose of osteopenie hebt. Deze gerelateerde stoornissen, die worden gekenmerkt door dunner wordende en verzwakte botten, leiden vaak tot wervelcompressiefracturen - of eenvoudiger gezegd: botbreuken in wervelkolomwervels.

Sterker nog, osteoporose veroorzaakt volgens de International Osteoporosis Foundation één fractuur, van welk type dan ook, elke 3 seconden.

Vertebrale compressiefracturen treden meestal op wanneer het wervellichaam, dat het voorste deel van het ruggengraatbeen is, de belasting van de wervelkolom niet van bovenaf kan ondersteunen.

Een meta-analyseprotocol, gepubliceerd in 2017, meldt dat wervelbreuken optreden na een instorting van de voorkant van de wervelkolom.

Symptomen en oorzaken van vertebrale compressiefracturen

Hoewel leeftijdgerelateerde osteoporose of osteopenie de hoofdoorzaken zijn van wervelfracturen, zijn er ook andere oorzaken. Deze kunnen letsel aan de wervelkolom of ziekten die bot aantasten, omvatten. Kanker en infectie zijn twee voorbeelden van ziekten die soms tot compressiefracturen leiden.

Symptomen van een wervelfractuurbreuk omvatten ernstige, acute rugpijn die beter wordt als u rust. Het gebied in de buurt van het letsel kan ook zacht aanvoelen.

En pijn in verband met wervelfracturen kan optreden wanneer u uw ruggengraat buigt of verdraait.

Hoewel zeldzaam in gevallen van wervelfractuur, kunt u ook last hebben van radiculopathie of zenuwgerelateerde sensaties - plus pijn, natuurlijk - die een been of arm omlaag gaan.

Samen met rugpijn - of het nu op korte termijn opflakkert of chronisch is - kan een wervelfractuur resulteren in spinale deformiteit en / of uw fysieke functioneren beïnvloeden. Handicap, verminderd vermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren, verminderde kwaliteit van leven en hogere medische kosten komen vaak voor.

Staat u op het spel voor een spinale wervelfractuur?

Oudere en oudere vrouwen zijn de meest getroffen osteoporose of osteopeniegerelateerde wervelfracturen.

Een studie van 2012 gepubliceerd door de Permanente Journal ontdekte dat ongeveer 25% van alle postmenopauzale vrouwen tijdens hun leven een wervelfractuur ervaart.

Als je een vrouw bent die ouder is dan 50 en je leeft met een van deze ziekten, dan heb je volgens de International Foundation of Osteoporosis een kans van ongeveer één op drie op het ondersteunen van een wervelfractuur. En als je eenmaal een fractuur hebt gehad, loop je meer risico meer te lopen, zeggen ze.

Begrijp het wervellichaam

Zoals hierboven vermeld, hebben spinale compressiebreuken vooral invloed op het wervellichaam. Het wervellichaam is het grootste deel van het ruggengraatbot en het omvat het voorste gedeelte van de wervel, wat betekent dat het zich vooraan bevindt ten opzichte van de benige ring die zich aan de achterkant vastmaakt.

Vanuit een zijaanzicht bevindt het voorste gedeelte van het wervellichaam zich dichter bij de voorkant van uw lichaam, terwijl de benige ring dichter bij de rug ligt.

Het wervellichaam heeft in het algemeen de vorm van een korte cilinder.Bij normale, niet-verwonde spinale botten, varieert deze cilindrische vorm een ​​beetje, afhankelijk van of deze zich in de cervicale bevindt, wat overeenkomt met de nek, thoracale, corresponderende met de midden- en / of bovenrug, of lumbale, alias, lage rug, gebieden van de wervelkolom. (Hetzelfde geldt ook voor de andere delen van de wervel, bijvoorbeeld, de processus spinosus op de achterkant van cervicale wervels zijn meer langwerpig dan die van de lumbale wervelkolom.)

De wervellichamen in de lumbale wervelkolom zijn dikker, sterker en meer rechtopstaand gebouwd dan de thoracale en cervicale wervels. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het extra gewicht dat nodig is voor lendenwervels in vergelijking met de thorax en cervix, die zich daarboven bevinden.

De wervellichamen van de wervelkolom op elkaar stapelen om de wervelkolom te maken. De wervellichamen bieden belangrijke ondersteuning voor zitten, staan, lopen en andere bewegingen. Tussen de wervellichamen bevinden zich de tussenwervelschijven, die zorgen voor demping en schokabsorptie.

De wervellichamen worden gecombineerd met andere delen van het bot om de grenzen te bepalen voor de ruimten waardoor het ruggenmerg zich verplaatst, en vertakkende zenuwen die de ruggengraat verlaten op hun weg naar buiten om alle delen van het lichaam te verlichten.

Behandelingen voor vertebrale compressiefracturen

Behandelingen voor gebroken ruggengraatbotten omvatten chirurgie en conservatieve zorg.

Conservatieve, ook niet-chirurgische zorg, kan bestaan ​​uit bedrust, medicatie, rugbrace dragen en / of fysiotherapie. Als je de conservatieve weg bewandelt, weet dan dat het versterken van je wervelkolom een ​​belangrijk onderdeel van je therapie zal zijn.

Aangezien compressiefracturen in het algemeen resulteren in een verlies van hoogte van het wervellichaam, is het herstellen van die hoogte het doel van chirurgische behandeling.

Het verlies van hoogte kan ervoor zorgen dat het wervellichaam in een wigvorm erodeert. De benige ring die aan de achterkant van het wervellichaam is bevestigd, blijft grotendeels onfasig.

De twee meest gebruikte operaties zijn ballon-kyphoplastie en percutane vertebroplastie. Beide procedures proberen de verloren hoogte terug te brengen tot het ingeklapte bot. Als u besluit om een ​​ballon-Kyphoplastie te nemen, kan het vroegtijdig beslissen en bewegen u het beste van dienst zijn. Een studie uit 2018 gepubliceerd in het tijdschrift Klinische neurologie en neurochirurgie ontdekte dat hoewel deze techniek nuttig is om toekomstige instortingen te voorkomen, patiënten met de procedure binnen vier weken na het letsel meer pijnverlichting in de rug krijgen, een betere uitlijning van het gerepareerde bot en minder opeenvolgende fracturen.