Hoe om te gaan met vechtende kinderen

Voor ouders is het luisteren naar kinderen vechten als spijkers op een schoolbord. Of het nu gaat om kleine ruzies of schreeuwpartijen, vechten voor kinderen is meer dan vervelend voor ouders; het is gewoon ontmoedigend. En als je thuis werkt, kunnen gestoorde kinderen een grote afleiding zijn.

Maar geloof het of niet, het vechten van kinderen is niet allemaal slecht, zolang het geen fysieke gevechten of pesten zijn. Gekibbel helpt kinderen om een ​​compromis te sluiten, conflictoplossing en zelfbeheersing. Het is alleen dat het leren van dat soort dingen een vereiste is werkelijk lange tijd. Lees verder voor tips over hoe je deel kunt uitmaken van het vredesproces in de woordenstrijd van je kinderen.

1

Raak niet verstrikt in de strijd

Wanneer een ouder in de strijd stapt, zegt dit tegen kinderen dat gekibbel en gejammer een conflict tot een snel einde brengen. Dus vermijd het nemen van een kant wanneer kinderen vechten. Daag kinderen uit om samen een eerlijke oplossing te bedenken. Door de bal terug in hun rechtbank te plaatsen, zien ze dat er naar verwachting een deel van de oplossing zal zijn.

Maar als de strijd escaleert, moeten ouders mogelijk ingrijpen. Als je moet ingrijpen, maak het dan snel en beslissend. Zoek een compromis of maak kinderen apart, hetzij op bevel ("Iedereen naar je kamers.") Of door te klagen ("Suzy, kom spelen in mijn kamer."). Laat je niet meeslepen in het debat. Laat de discussie over de problemen achter het gevecht voor een andere keer dat gemoederen koeler zijn.

2

Modeleer het gedrag dat u wilt zien

Praat niet alleen over het oplossen van conflicten; kinderen laten zien. Vechten of schreeuwen als oplossing voor een meningsverschil wordt versterkt wanneer kinderen hun ouders hetzelfde zien doen. Vecht niet met je partner (of familieleden of vrienden) voor de kinderen. En hoewel het moeilijk kan zijn om gehoord te worden boven het geraas van vechtkinderen, probeer je stem niet te verheffen als kinderen kibbelen.

3

Breek de krampachtige cyclus

Kibbel is inherent reactief. Kinderen reageren op elkaar en dan op jou als je binnenstapt. Om de cyclus te doorbreken, moet je proactief zijn, niet reactief. Neem actie tegen het gekibbel wanneer de kinderen niet vechten.

In de hitte van een gevecht luistert niemand. Wat je als ouder ook zegt, kinderen denken waarschijnlijk dat je partij kiest voor iemand anders. Wacht tot de koppen koeler zijn en herinner kinderen dan aan (of stel) grondregels in. Benadruk vriendelijkheid en coach kinderen op een compromis. Het consistent zijn met deze proactieve aanpak zal de gevechten van kinderen op de lange termijn verminderen.

4

Beloon geen kinderen om te vechten

Kinderen belonen voor vechten? Waarom zou iemand dat doen? Maar ouders belonen het vechten van kinderen door het teveel aandacht te geven. Vaak is kibbelen net zo belangrijk om aandacht te krijgen als om het even welk aantal onbeduidende dingen waar kinderen ruzie over maken. En wiens aandacht willen kinderen die het meest kibbelig vinden het meest? Ouders natuurlijk.

Als u thuis werkt, kunnen kinderen vasthouden aan het feit dat een grote uitbarsting u waarschijnlijk uit uw kantoor zal krijgen. Kom niet rennen bij het eerste teken van problemen. Geef ze de kans om het eerst uit te werken.

5

Houd kinderen bezig

Het vechten van kinderen komt zo vaak voort uit verveling. Wanneer kinderen actief bezig zijn met onafhankelijke speelactiviteiten, zullen ze minder snel vechten. En onafhankelijke activiteiten leren kinderen om hun probleem (dat wil zeggen verveling) aan te pakken zonder naar een ouder te rennen. En dit is wat ze moeten leren om te stoppen met vechten.

En terwijl tv kinderen bezig kan houden, kan te veel tv echt meer vechten veroorzaken omdat het zo vaak het object is dat kinderen ruziën, maar ook omdat het geen actief soort spel is.

6

Zoek de onderliggende bron van het probleem

Verveling en aandachtzucht zijn twee veel voorkomende redenen om te vechten, maar er zijn nog vele andere redenen voor. Deze kunnen net zo ingewikkeld zijn als onderliggende rivaliteit tussen broers en zussen of zo eenvoudig als honger. Soms is kibbelen gewoon een manier voor kinderen om stoom af te blazen. Het begrijpen van de oorzaak van de gevechten geeft de beste manier om ermee om te gaan.

7

Stop met vechten voordat het begint

Waar mogelijk, anticipeer op de situaties waarin uw kinderen het meest waarschijnlijk zullen vechten. Sommige waarschijnlijke tijden zijn wanneer u in de auto rijdt, terwijl u op uw thuiskantoor werkt, tijdens overgangen van de ene activiteit naar de andere of vlak voor de maaltijd. Wees voorbereid wanneer je deze situaties ingaat.

Denk ook aan het soort dingen waar ze voor vechten: speelgoed, tv, computer, privileges zoals op een favoriete stoel zitten of een vriend hebben. Werk billijke regels uit voor deze dingen. Maar vergeet niet dat regels niet alles precies even maken. Als kinderen het idee krijgen dat het zo moet blijven, vinden ze het moeilijker om situaties te accepteren die ze als oneerlijk beschouwen, en er ontstaat meer vechten.

8

Raak niet ontmoedigd

Het verminderen van de strijd van kinderen is een proces dat niet van de ene dag op de andere zal plaatsvinden. En sommige kinderen zijn meer vatbaar voor gekibbel dan anderen. Geef kinderen de structuur en strategieën die ze nodig hebben om met problemen om te gaan, maar onthoud dat ze kinderen zijn. Vechten met je broers en zussen is allemaal onderdeel van een kind zijn.