Leidt mitralisklepafbraak tot plotselinge dood?

In de Chicago Marathon van 2007 zakte een hardloper in elkaar en stierf, met nationale krantenkoppen. Na het uitvoeren van een autopsie, kondigde de medische examinator van Chicago aan dat het plotselinge overlijden van deze man definitief was niet als gevolg van de onderdrukkende hitte en vochtigheid die bij veel hardlopers die dag aanzienlijke problemen veroorzaakten (waardoor de organisatie uiteindelijk de race stopte), maar in plaats daarvan het gevolg was van "mitralisklepprolaps" (MVP).

Dit vonnis bracht ongetwijfeld grote opluchting teweeg aan de lokale functionarissen die verantwoordelijk waren voor de race ondanks de verschrikkelijke weersomstandigheden, en die (dankzij de autopsieconclusies) nu officieel van de haak waren met betrekking tot de dood van deze man.

Het is duidelijk dat we de werkelijke oorzaak van de dood van deze ongelukkige renner niet kunnen weten. De zelfverzekerde uitspraak van de medische keuringsarts in Chicago zorgde echter voor enige mate van paniek bij tot wel 75 miljoen Amerikanen die (volgens sommige schattingen) mogelijk ook MVP hebben. En voor een paar weken werden Amerikaanse cardiologen overspoeld met bezorgde telefoontjes.

Mitralisklep prolaps en plotselinge dood

Dus, de vraag luidt: vraagt ​​MVP echt een plotselinge dood?

Het antwoord is dat er een lichte toename lijkt te zijn in het risico van plotseling overlijden door ventriculaire tachycardie of ventriculaire fibrillatie bij mensen die echt significante MVP hebben, maar niet bij de grote meerderheid van de mensen die de diagnose MVP hebben gekregen. De meeste gediagnosticeerd met MVP hebben een extreem milde vorm van de aandoening, die geen meetbaar risico met zich meebrengt.

Het eerste bewijs dat MVP in verband kan worden gebracht met een plotselinge dood, kwam voornamelijk uit autopsieseries. In onderzoeken waarbij het hart zorgvuldig is onderzocht bij mensen die plotseling zijn overleden, kan het bewijs van MVP in een aanzienlijke minderheid worden aangetroffen. Van nature is aangenomen dat MVP de oorzaak is van deze plotselinge sterfgevallen.

Maar twee dingen worden over het algemeen niet genoemd in deze studies. Ten eerste hebben veel plotselinge doodslachtoffers helemaal geen identificeerbare hartafwijking. Ten tweede, wanneer u vastbesloten bent om MVP te vinden, zult u in een groot deel van de algemene bevolking op zijn minst enig bewijs daarvan kunnen vinden.

Er is zeer weinig bewijs dat de overgrote meerderheid van de mensen die gediagnosticeerd zijn met MVP een meetbaar verhoogd risico hebben op een plotselinge dood.

De overdiagnose van MVP

Wanneer u echocardiografie uitvoert in willekeurig geselecteerde mensen, afhankelijk van de gebruikte diagnostische criteria, kan MVP worden gediagnosticeerd met maximaal 20% tot 35%. De hoeveelheid feitelijke verzakking in de overgrote meerderheid van deze mitraliskleppen is fysiologisch onbelangrijk en vormt geen bekende bedreiging. Aangezien de kwaliteit van echocardiografische apparatuur in de loop der jaren is verbeterd, is het inderdaad mogelijk geworden om steeds kleinere (vaak triviale en zelfs niet-bestaande) hoeveelheden verzakking van de mitralisklep te detecteren. De meeste experts accepteren het feit dat de aandoening 'MVP' door cardiologen schromelijk overdreven is geworden.

Het vermogen om een ​​beetje MVP te detecteren als je er hard genoeg naar zoekt, kan erg handig zijn voor artsen (of wat dat betreft, voor raceofficials), omdat het hen ervan kan weerhouden om verder te kijken om symptomen of condities te verklaren die moeilijk of lastig om te diagnosticeren of te beheren (dysautonomia is de meest prominente hiervan). Vandaar dat er vaak een sterke prikkel is om MVP te veel te diagnosticeren.

Diagnose van MVP passend

In 2008 publiceerde het American College of Cardiology en American Heart Association dat de diagnose van MVP ongepaste epidemische proporties had aangenomen, strengere criteria voor de diagnose van MVP. Met behulp van deze meer geschikte criteria om de diagnose te stellen, is er inderdaad bewijs van een enigszins verhoogd risico op hartritmestoornissen en plotselinge sterfte, hoewel het extra risico nog steeds erg klein is.

In feite is het belangrijkste risico voor deze mensen niet de plotselinge dood, maar de ontwikkeling van significante mitrale regurgitatie en daaropvolgende hartinsufficiëntie. Bij deze mensen is het risico op een plotselinge dood inderdaad verhoogd, maar alleen in dezelfde mate dat het verhoogd wordt bij iemand anders die ernstige mitralisklepregurgitatie heeft, ongeacht de oorzaak.

De prevalentie van dit soort MVP (dat wil zeggen, daadwerkelijke, significante MVP) in de algemene bevolking bedraagt ​​slechts ongeveer 1-2% en niet 35%. En zelfs onder dit veel kleinere aantal patiënten met MVP, zal minder dan 1 op 20 ooit significante problemen met de mitralisklep ontwikkelen.

Een woord van heel goed

Waar het op neer komt is dat het helemaal niet duidelijk is dat MVP - althans de milde vorm van MVP die de overgrote meerderheid van de mensen met de diagnose van deze aandoening heeft - zelfs wordt geassocieerd met een plotselinge dood, laat staan ​​een oorzaak van een plotselinge dood.

Voor de grote meerderheid van de patiënten aan wie is verteld dat ze MVP hebben, is het risico op plotselinge sterfte niet groter dan voor de algemene bevolking, en tragedies zoals die in Chicago zouden hen niet onnodig moeten verontrusten.

Als u is verteld dat u MVP hebt, moet u bij uw cardioloog nagaan of de diagnose is gesteld met behulp van de nieuwere, strengere diagnostische criteria, of dat de diagnose op de ouderwetse manier is gesteld, waar u MVP bij bijna iedereen kunt vinden als je er hard genoeg naar op zoek bent.