Hoe uw Obamacare-subsidies veranderen met uw gezinsgrootte

Als u uw eigen ziekteverzekering koopt (in plaats van deze van een werkgever te krijgen), weet u waarschijnlijk inmiddels dat er premiumsubsidies beschikbaar zijn via de beurzen als uw inkomen binnen het bereik valt.

Maar er is nog steeds veel verwarring over hoe de subsidies precies werken. Een vraag die vaak naar voren komt, heeft te maken met hoe premies veranderen wanneer gezinsleden worden toegevoegd aan het plan of worden verwijderd uit het plan.

Wijzigingen in ACA-subsidies kunnen verwarrend zijn

In sommige omstandigheden zorgt de interactie tussen inkomen, gezinsgrootte en uitwisselingsregistratie voor resultaten die contra-intuïtief kunnen zijn, zoals een daling van de premies na de subsidie ​​wanneer u een nieuwe baby toevoegt aan het plan of geen wijziging in de na-subsidie premies wanneer een familielid overschakelt naar andere dekking, zoals Medicare.

Er zijn een paar punten om hier in gedachten te houden:

• De subsidies zijn bedoeld om het bedrag dat u betaalt voor de dekking van uw huishouden te beperken door middel van de uitwisseling. Maar bedragen die u betaalt voor andere dekking buiten de uitwisseling (bijvoorbeeld van een werkgever of van Medicare) worden niet op de limiet toegepast.
• Het totale inkomen van uw huishouden wordt in aanmerking genomen, ongeacht hoeveel gezinsleden zich inschrijven voor het uitwisselingsplan.
• Het totale aantal mensen in uw huishouden wordt geteld in het bepalen van uw inkomen in verhouding tot het armoedeniveau, ongeacht hoeveel gezinsleden zich inschrijven voor het uitwisselingsplan.
• Voor het grootste deel is uw inkomen wat wordt weerspiegeld in uw belastingaangifte. Maar er is een bepaling om jonge volwassenen toe te staan ​​op de ziektekostenverzekering van hun ouders te blijven tot ze 26 worden, ongeacht of de ouders ze als afhankelijke personen opeisen. Als een jongvolwassene via de uitwisseling in het ziekteverzekeringsplan van zijn of haar ouders wordt opgenomen, wordt het inkomen van de jongvolwassene toegevoegd aan het inkomen van de ouders voor de bepaling van de subsidiabiliteit, zelfs als zij hun eigen belastingaangiften indienen.

De Kaiser Family Foundation heeft een subsidiecalculator waarmee u een staat kunt kiezen of het Amerikaanse gemiddelde kunt gebruiken. Voor deze voorbeelden gebruiken we het Amerikaanse gemiddelde, maar u kunt met de rekenmachine spelen en meer exacte getallen krijgen voor uw eigen situatie.

Hier zijn enkele scenario's die u zullen helpen begrijpen hoe de subsidie ​​wordt berekend en hoe deze zich verhoudt tot uw huishouden. In alle gevallen gebruiken de voorbeelden de Kaiser Family Foundation-calculator en de tarieven zijn gebaseerd op de gemiddelde Amerikaanse kosten, ervan uitgaande dat de ingeschrevenen het zilverplan met de laagste prijs (dat wil zeggen het benchmarkplan) selecteren.

Echtgenoot verhuist naar Medicare

Bob en Sally Smith zijn respectievelijk 60 en 64. Beiden hebben dekking in de uitwisseling onder het benchmarkplan in hun gebied en hun inkomen voor het huishouden is $ 50.000. Gebruikmakend van de gemiddelde Amerikaanse kosten, is hun subsidie ​​in 2018 $ 1.748 per maand, en hun premie na de subsidie ​​voor het tweede-laagste-kosten zilverplan (dwz het benchmarkplan) is $ 398 per maand (9,56 procent van hun huishoudinkomen, sinds $ 50.000 is tussen 300 en 400 procent van het armoedeniveau voor een gezin van twee).

Houd er rekening mee dat het percentage van het inkomen dat in subiditeit in aanmerking komende medewerkers moeten betalen voor het benchmarkplan in 2018 lager is dan in 2017, wat de eerste keer is dat het percentage jaar-op-jaar is afgenomen. Mensen die in 2018 hetzelfde bedrag verdienden dat ze in 2017 verdienden, eindigden met een lichte verlaging van de premies na de subsidie ​​voor het benchmarkplan in 2018.

Laten we zeggen dat Sally 65 wordt en naar Medicare gaat. Ze komt waarschijnlijk in aanmerking voor Premium-arme Medicare Deel A, maar ze krijgt een maandelijkse premie voor Medicare Deel B en als ze voor aanvullende dekking kiest, krijgt ze ook een premie voor een Medigap-plan en een D-receptplichtige dekking.

Maar ook al betaalt ze premies voor sommige delen van haar Medicare-dekking, die premies worden niet meegeteld voor de 9,56 procent van het inkomen van het huishouden dat de Smiths naar verwachting zullen betalen voor het benchmarkplan in de uitwisseling.

Dus als je de nummers opnieuw uitvoert, met een huishouden van twee maar één persoon (Bob) die zich inschrijft voor dekking via de uitwisseling, kom je nog steeds met een premie van $ 398 per maand voor het op één na laagste kostenplaatje voor zilver. Het totale subsidiebedrag zal echter slechts $ 621 per maand bedragen, in plaats van de $ 1.748 per maand subsidie ​​die de Smiths kregen toen Bob en Sally samen op het uitwisselingsplan waren.

Dit komt omdat ze nog steeds een huishouden van twee personen hebben en een inkomen van $ 50.000. Dat brengt hen op 308 procent van het armoedeniveau (2017 armoedegrensrichtlijnen worden gebruikt om de subsidiabiliteit van plannen te bepalen met 2018 effectieve datums, dit is altijd het geval, waarbij de cijfers van het voorgaande jaar worden gebruikt tot de open inschrijving start in de herfst).

Aangezien het inkomen van het huishouden ligt op 308 procent van het armoedepeil, bedraagt ​​de maximale totale na-subsidiepremie van het huishouden voor het benchmarkplan in de uitwisseling 9,56 procent van het inkomen van het huishouden (dit percentage is van toepassing op iedereen met een gezinsinkomen tussen 300 en 400 procent van het inkomen). het armoedeniveau, de percentages zijn lager voor huishoudens met een inkomen van minder dan 300% van het armoedeniveau). Het maakt niet uit hoeveel leden van het huishouden daadwerkelijk zijn ingeschreven in het uitwisselingsplan, of hoeveel het huishouden besteedt in premies voor andere plannen buiten de uitwisseling.

Uw echtgenoot aan uw plan toevoegen

Amy en Bill zijn 51 en 53. Ze zijn al meerdere jaren getrouwd en Amy heeft haar eigen ziektekostenverzekering gehad van haar werkgever. Haar werkgever biedt geen dekking voor echtgenoten, dus Bill krijgt dekking sinds 2014 (merk op dat als Amy's werkgever deed bieden dekking aan echtgenoten, zou Bill niet in aanmerking komen voor een subsidie ​​in de uitwisseling zolang Amy's verzekering betaalbaar was voor alleen haar eigen dekking - dit staat bekend als de familie glitch, maar het is niet van toepassing in dit geval, omdat Bill niet komt niet in aanmerking om deel te nemen aan Amy's plan).

Het huishoudinkomen van Amy en Bill is $ 48.000 per jaar. Op basis van het Amerikaanse gemiddelde betaalt Bill $ 377 per maand in 2018 voor het benchmarkplan in de uitwisseling en de resterende $ 389 per maand wordt gedekt door zijn subsidie.

Laten we nu aannemen dat de werkgever van Amy stopt met het aanbieden van een ziekteverzekering. Verlies van dekking is een kwalificerende gebeurtenis, wat betekent dat Amy zich kan inschrijven voor een plan op de individuele markt. Als ze zich aansluit bij Bill op zijn plan, zullen de kosten van het plan na de subsidie ​​nog steeds $ 377 per maand bedragen, maar de subsidie ​​zal naar $ 1.089 per maand gaan. Amy en Bill zijn nog steeds een huishouden van twee, en hun inkomen is nog steeds hetzelfde 296 procent van het armoedeniveau dat het eerder was. Dus ze moeten nog steeds hetzelfde percentage van hun inkomen betalen voor het benchmarkplan in de uitwisseling - het dekt nu slechts twee van hen, in plaats van één.

Dit scenario zou echter anders zijn als Amy en Bill jonggehuwden waren. Trouwen is ook een kwalificerende gebeurtenis, en ervan uitgaande dat Amy geen dekking van haar werkgever had, zou ze in aanmerking komen voor subsidies in de uitwisseling. Maar voorafgaand aan het trouwen, zou Bill een huishouden van één zijn geweest, met alleen zijn eigen inkomen meegeteld voor de bepaling van de subsidiabiliteit. Als een paar eenmaal getrouwd is, wordt hun inkomen bij elkaar geteld en zijn ze een huishouden van twee (ervan uitgaande dat ze geen andere afhankelijke gezinsleden hebben) in termen van het vergelijken van dat inkomen met het armoedeniveau.

Laten we zeggen dat Bill's inkomen $ 20.000 is en Amy $ 28.000, en geen van beiden heeft toegang tot het plan van een werkgever. Voordat hij gaat trouwen, betaalt Bill $ 79 per maand voor het benchmarkplan in 2018, en een subsidie ​​van $ 687 per maand betaalt de rest van zijn premie. Amy betaalt $ 174 per maand en haar subsidie ​​is $ 526 per maand.

Als ze eenmaal getrouwd zijn, is hun huishoudinkomen $ 48.000. Hun totale premie na de subsidie ​​voor het benchmarkplan voor beide is nu $ 377 per maand en hun totale subsidie ​​is $ 1.089 per maand.

De reden dat zij hogere totale premies na de subsidie ​​betalen nadat zij trouwen, is dat hun totale huishoudinkomen een hoger percentage van de armoedegrens is voor een gezin van twee dan een van hen voor een huishouden van één. Om subsidies te ontvangen, moeten getrouwde stellen gezamenlijke belastingaangiften indienen - ze hebben niet de mogelijkheid om afzonderlijk te claimen en de hogere totale subsidie ​​te eisen die ze hadden voordat ze trouwen.

Een kind toevoegen

In 2013 rondde de federale regering regels af voor het vaststellen van de tarieven in de nieuwe ACA-conforme verzekeringsmarkt. De laatste regel bepaalt dat voor een enkel huishouden niet meer dan drie kinderen jonger dan 21 jaar meegeteld worden om de premie van het gezin te bepalen.

Kinderen van 21 tot 25 jaar worden allemaal geteld, ongeacht hoeveel er zijn of hoeveel extra kinderen jonger dan 21 jaar in het huishouden aanwezig zijn.

Tom en Renee zijn 40 en 39 en hebben drie kinderen in de leeftijd van twee, vier en zeven. Ze verdienen $ 80.000 per jaar, en hebben hun familie ingeschreven in het benchmarkplan via de uitwisseling. Op basis van de Amerikaanse gemiddelde tarieven betalen ze $ 595 per maand voor hun dekking, na een subsidie ​​van $ 1,221 per maand pakt de resterende premie op.

Als Tom en Renee een vierde kind hebben, betalen ze nog steeds $ 595 per maand en hun subsidie ​​is nog steeds $ 1,221 per maand. Ze kunnen de nieuwe baby aan hun plan toevoegen (dat is een kwalificerende gebeurtenis), maar hun pre-subsidiepercentages zullen niet veranderen, dus ook niet hun subsidiebedrag of hun premies na de subsidie.

Vergelijk dat met een alternatief scenario waarin Tom en Renee twee kinderen hebben en voeg vervolgens een derde kind aan hun familie toe. Aanvankelijk zijn ze een gezin van vier en hun premie na de subsidie ​​is $ 637 per maand, met een subsidie ​​van $ 891 per maand om de rest op te halen (houd er rekening mee dat premies voor kinderen vroeger alleen varieerden op basis van leeftijd nadat het kind 21 was geworden, maar vanaf 2018 beginnen de premies voor kinderen te stijgen zodra ze 15 worden. Voor Tom en Renee is dit geen factor, omdat hun kinderen jonger zijn dan 15 jaar).

Zodra de derde baby is geboren, zijn ze een gezin van vijf en hun premie na de subsidie ​​is $ 595 per maand, na een subsidie ​​van $ 1,221 per maand. Hun premie na de subsidie ​​daalt eigenlijk als ze een derde kind toevoegen, omdat hun inkomen nu een kleiner percentage van het armoedecijfer is, omdat ze een huishouden van vijf in plaats van vier zijn geworden (hier is een grafiek die laat zien hoe de gezinsgrootte van invloed is percentage armoedegrens bij verschillende inkomens)

Maar laten we ons voorstellen dat Tom en Renee een inkomen hebben van $ 140.000 per jaar - ruim boven de drempel voor subsidiabiliteit, zelfs met vijf familieleden. In dat geval betalen ze zelf de volledige premie. Als ze van drie kinderen naar vier gaan, betalen ze geen extra premies. Maar als ze van twee kinderen naar drie gaan, stijgt hun totale gezinspremie voor het benchmarkplan van $ 1.529 per maand tot $ 1.816 per maand. Met een subsidie-subsidieerbaar inkomen, haalt de subsidie ​​de extra kosten op om de derde baby toe te voegen. Maar met een inkomen boven de subsidiegrenswaarde, moeten ze de extra premie zelf betalen.

Zoek hulp als u vragen hebt

Als u vragen heeft over hoe uw premies zullen veranderen op basis van verschillende levensveranderingen, kunt u een subsidiecalculator gebruiken of contact opnemen met de centrale in uw land voor hulp. Een vertrouwde makelaar of lokale navigator in uw community kan u ook helpen alles te begrijpen en er zijn geen kosten verbonden aan hun services.