8 drempels om te veranderen in kleine medische praktijken

De zorgsector verandert om verschillende redenen voortdurend. Meest recentelijk is kwaliteitsverbetering de trend en kleine medische praktijken worden geconfronteerd met het implementeren van complexe strategieën om de kwaliteit van zorg voor patiënten te verbeteren. Verschillende verbeteringen die een medische praktijk kan overwegen, zijn onder meer het verkorten van wachttijden, het verbeteren van de follow-uppraktijken van patiënten, het verbeteren van klachten van patiënten, het verbeteren van klinische documentatie en het standaardiseren van processen.

Voor het implementeren van veranderingen in een kleine medische praktijk, is het belangrijk om de belemmeringen en uitdagingen te identificeren en te begrijpen die verandering belemmeren. Er zijn zowel interne als externe barrières die veranderingen in kleine medische praktijken verhinderen.

De interne barrières omvatten:

• Medewerkers weerstand tegen verandering
• Gebrek aan motivatie van leden van de praktijk
• Gebrek aan relatie tussen praktijkleden
• Ontbreken van voldoende ruimte
• Kracht worstelt

De externe barrières omvatten:

• Wedstrijd
• Betalingshervorming
• Betrokkenheid van de patiënt

1

Personeel Weerstand tegen verandering

Weerstand tegen verandering staat hoog op de lijst van belemmeringen voor het implementeren van veranderingen in elke omgeving. In een medische praktijk waarin teamwerk essentieel is, is het belangrijk om de bronnen van weerstand te voorspellen en strategieën te ontwikkelen om er omheen te werken. Enkele van de meest voorkomende redenen waarom medewerkers mogelijk bestand zijn tegen verandering zijn:

1. De angst voor het onbekende. Mensen hebben de neiging om veranderingen automatisch te associëren of waar te nemen als een negatieve ervaring. Dit is vooral het geval als ze geen adequate waarschuwing hebben of niet begrijpen hoe dit hun werk zal beïnvloeden.
2. De angst om hun baan te verliezen. Mensen zien verandering vaak als een bedreiging voor hun werk. Ze kunnen het implementeren van nieuwe processen als een herstructurering beschouwen en denken dat als de medische praktijk efficiënter wordt, hun positie zal worden geëlimineerd.
3. Gebrek aan vertrouwen. Als leden van de praktijk het management niet vertrouwen, zullen ze minder gemakkelijk nieuwe beleidsregels en procedures volgen. Als het management het vertrouwen heeft verloren of nooit het vertrouwen van leden van de praktijk heeft gekregen, kunnen ze resistent zijn tegen verandering.
4. Geeft de voorkeur aan routine. Sommige mensen hebben geen reden om resistent te zijn tegen verandering, behalve dat ze de voorkeur geven aan hun huidige routine. Na jaren op dezelfde plek te hebben gewerkt, in dezelfde positie, is het gewoon gemakkelijker om bij het bekende te blijven. Deze mensen vinden het niet leuk om nieuwe dingen te leren en zijn waarschijnlijk de meest resistente oefenleden.
5. Slechte timing. Elke stap in een transitie of implementatie moet op het juiste moment worden geïntroduceerd. Als dat niet het geval is, zullen oefenleden zich absoluut verzetten tegen veranderingen die met weerstand worden geïntroduceerd.

2

Gebrek aan motivatie van praktijkleden

Oefenleden die niet gemotiveerd zijn om veranderingen door te voeren, verschillen van degenen die bestand zijn tegen verandering. Verzet is de weigering om een ​​verandering te accepteren of na te leven. Het gebrek aan motivatie verwijst naar de onwil van iemand, hetzij vanwege een gebrek aan verlangen of interesse.

Een ander verschil tussen weerstand en motivatie is dat weerstand kan worden overwonnen door met medewerkers te communiceren wat de veranderingen inhouden, wie er door hen worden beïnvloed en hoe de veranderingen hen beïnvloeden voordat er wijzigingen worden doorgevoerd. Motivatie, aan de andere kant, is een beetje complexer.

Er zijn twee soorten motivators: intrinsiek en extrinsiek.

Intrinsieke motivators worden gedreven door interne factoren. Een individu krijgt persoonlijke voldoening van het ondernemen van een specifieke activiteit. Enkele voorbeelden van intrinsieke motivators zijn prestatie, erkenning, plezier of een gevoel van vervulling.

Extrinsieke motivators worden aangedreven door externe factoren. Meestal gaat het om een ​​vorm van controle, hetzij door het geven of achterhouden van beloningen, hetzij door een of andere vorm van straf. Enkele voorbeelden van extrinsieke motivators zijn geld, lof, disciplinaire actie, werkzekerheid of voordelen.

3

Gebrek aan relatie tussen praktijkleden

Wanneer leden van de praktijk geen relatie hebben, missen ze cohesie en productiviteit. Om succesvol te zijn, vooral tijdens een tijd van verandering, moeten praktijkleden elkaar vertrouwen, ondersteunen en respecteren.

Voordat veranderingen in een kleine praktijk kunnen worden geïmplementeerd, kan het nodig zijn om teambuildingactiviteiten te gebruiken om de relaties tussen praktijkleden te verbeteren.

Hier zijn tien identifiers die leden beoefenen gebrek aan relatie:

1. Klachten van patiënten over de kwaliteit van de dienstverlening
2. Productiviteit verlagen
3. Verwarring over werkrollen en verantwoordelijkheden
4. Taken niet op een juiste of tijdige manier uitgevoerd
5. Gebrek aan motivatie
6. Routinetaken waarvoor complexe beslissingen vereist zijn
7. Conflicten tussen praktijkleden
8. Negatieve attitudes tegenover management
9. Klachten over vriendjespolitiek
10. Gebrek aan samenwerking

4

Gebrek aan voldoende ruimte

Traditionele artsenpraktijken hebben vaak onvoldoende ruimte om veranderingen door te voeren. Met name zijn wijzigingen die zijn aangebracht om de doorstroming van patiënten te verbeteren vaak moeilijk vanwege verouderde ontwerpen. De kosten van verbouwing of verplaatsing naar een grotere ruimte zijn mogelijk geen optie vanwege de financiële belasting die het zou kunnen toebrengen aan de praktijk.

Het uitvoeren van een beoordeling van de patiëntstroom kan helpen bepalen of ruimte echt de kwestie is of dat er wijzigingen in het proces moeten worden aangebracht. Als wordt vastgesteld dat ruimte echt het probleem is, is het in het beste belang van de praktijk om te investeren in constructie die de patiënttevredenheid voor huidige en toekomstige patiënten zal verbeteren.

5

Machtsstrijd

Er zijn veel machtsstrijd in een medische praktijk. Een belemmering voor het implementeren van verandering is de strijd tussen het leveren van kwaliteitszorg en het verlagen van de kosten. Slechte kwaliteit van zorg en toenemende zorgkosten staan ​​al vele jaren centraal in de hervorming van de gezondheidszorg.

Onderzoek wijst uit dat traditionele, op volume gebaseerde betaalmodellen verantwoordelijk zijn voor de problemen met de kwaliteit en kosten van zorg. Volumegebaseerde betaalmodellen moedigen aanbieders aan om meer patiënten te behandelen om hogere winsten te genereren zonder rekening te houden met het verbeteren van kwaliteitsresultaten of het verlagen van kosten, terwijl op waarde gebaseerde betalingsmodellen aanbieders aanmoedigen om bepaalde prestatiemetingen te bereiken om hogere terugbetalingen te genereren.

Voor medische praktijken die proberen de kwaliteit van de resultaten te verbeteren en de kosten te verlagen, zijn we ons bewust van de voortdurende machtsstrijd tussen het bieden van patiëntenzorg en het financieel gezond houden van patiënten. Tot het moment dat betalingsmodellen veranderen die de kwaliteit van de zorg ondersteunen en tegelijkertijd de medische praktijk financieel houdbaar maken, zal het waarschijnlijk zijn dat de implementatie van veranderingen zal worden gehinderd.

6

Wedstrijd

Gezonde concurrentie is goed voor het bedrijfsleven, maar een groot aantal onafhankelijke medische praktijken consolideren hun praktijken om een ​​multi-gespecialiseerde arts te worden. Sommige deskundigen geven aan dat het samenvoegen van verschillende specialismen van een arts in één praktijk gunstig is voor patiënten en de praktijk.

Onafhankelijke medische praktijken zijn de enige verantwoordelijkheid voor het onderhouden en bijwerken van bestaande apparatuur, software (informatietechnologie) en infrastructuur. Deze kosten kunnen het medische kantoor belasten met een beperkte cashflow. De vereisten voor ICD-10, HIPAA, zinvol gebruik en de implementatie van het elektronische gezondheidsdossier vereisen zorgaanbieders om hun mogelijkheden op het gebied van informatietechnologie en onderwijs te vergroten.

Grotere praktijken verkeren in een betere financiële positie om deze wijzigingen door te voeren.

7

Betalingshervorming

Medicare en Medicaid vergoedingen, ook geïdentificeerd als betalingshervorming, vormen een enorme barrière voor verandering in een kleine medische praktijk. Medicare en Medicaid-bezuinigingen zorgen voor een grote financiële tegenvaller voor onafhankelijke of particuliere praktijken. Lage winsten maken het bijna onmogelijk om veranderingen door te voeren omdat kleine praktijken nauwelijks in staat zijn om veel minder te handhaven en verbeteringen aan te brengen.

Bovendien kunnen praktijken die een groot aantal Medicare- en / of Medicaid-patiënten behandelen, de verlaging van de vergoeding ertoe leiden dat zij op zijn minst stoppen met het accepteren van nieuwe Medicare- en Medicaid-patiënten. Voor sommigen betekent dit het afsluiten van hun praktijk.

8

Patiëntbetrokkenheid

Zonder betrokkenheid van de patiënt is het moeilijk om veranderingen door te voeren. Een gemakkelijke en effectieve manier om ervoor te zorgen dat uw patiënten informatie ontvangen die belangrijk is voor hun zorg, is door hen hand-outs te geven. De vijf meest noodzakelijke handouts voor nieuwe patiënten zijn:

1. De handout voor het eerste bezoek
   • Welkomstbericht van de patiënt
   • Een inleiding tot de medische praktijk
   • Een korte bio van elke arts
   • Wat ze zouden moeten verwachten van hun eerste onderzoek
   • Contactgegevens
   • Openingstijden
   • Aangeboden diensten
   • Andere locaties
2. De lijst met wat u bij elk bezoek moet brengen
   • Verzekeringsinformatie
   • Foto-ID
   • Verantwoordelijke partij / informatie
   • Demografische informatie
   • betalingen
   • Klinische informatie
   • Contactpersonen voor noodgevallen
   • Ongevalsinformatie
   • Wilsverklaringen
   • Pre-autorisaties / Verwijzers
3. Het betalingsbeleid
   • Mede-betalen, aftrekbare bedragen en co-assurantie bedragen zijn verschuldigd voorafgaand aan diensten die worden verleend voor elk bezoek
   • Zelfbetaalde patiënten zijn verantwoordelijk voor het volledig betalen van het volledige bedrag
   • Aanvaardbare betaalmethoden zoals persoonlijke cheques, creditcards en bankpassen
   • Late vergoedingen voor gefactureerde bedragen die niet binnen een bepaald tijdsbestek zijn betaald
   • Kosten voor gemiste afspraken die niet zijn geannuleerd of van tevoren zijn gepland
   • Een lijst met deelnemende verzekeringsmaatschappijen
   • Patiënten moeten voorafgaand aan de behandeling een verzekeringsbewijs overleggen of als zelfbetaling worden beschouwd
4. De kennisgeving van privacypraktijken
   • Hoe de provider hun PHI gebruikt en vrijgeeft
   • De rechten die patiënten hebben met betrekking tot hun eigen PHI
   • Een verklaring waarin de patiënt wordt geïnformeerd over wetten die van de aanbieder verlangen dat hij de privacy van zijn PHI handhaaft
   • Met wie kunnen patiënten contact opnemen voor meer informatie over het privacybeleid van de provider
5. Het patiënttevredenheidsonderzoek
   • Heeft de patiënt met respect gesproken bij het inroepen van een afspraak?
   • Was de patiënt begroet door de receptioniste met beleefdheid en respect?
   • Hoe lang heeft de patiënt gewacht om naar de dokter te gaan?
   • Hebben de verpleegkundige en de arts de details uitgelegd van de diensten aan de patiënt?
   • Hebben de verpleegkundige en de arts alle vragen van de patiënt beantwoord?
   • Kreeg de patiënt uitstekende klantenservice?
   • Was de onderzoekskamer schoon, comfortabel en voorbereid?
   • Was de wachtruimte veilig, schoon en ruim?

Dit is geen allesomvattende lijst, maar slechts een paar eenvoudige manieren om patiënten betrokken te houden en bewust te maken van hoe belangrijk hun betrokkenheid is voor hun eigen zorg.