Chronische compartimentsyndroom Symptomen en behandeling

Chronisch compartimentsyndroom is een ongewone sportblessure die meestal voorkomt bij hardlopers of andere atleten die elke vorm van repetitieve bewegingsoefening uitvoeren, samen met overmatig zwaar gewicht of overmatige kracht op de onderbenen. Het syndroom van het chronische compartiment wordt ook het syndroom van het inspanningscompartiment genoemd, omdat het meestal wordt veroorzaakt door overmatig gebruik of overmatig gebruik van de spieren. De meest voorkomende locatie voor atleten om part-compartimentsyndroom te ervaren, is in de spieren van het onderbeen.

symptomen

De belangrijkste symptomen van compartimentsyndroom worden veroorzaakt door compressie van de zachte weefsels in en rond de getroffen spiergroep. Symptomen van zenuw- en weefselcompressie zoals gevoelloosheid, tintelingen, pijn, zwakte en verbranding worden meestal langs de voorkant van het onderbeen gevoeld. Andere symptomen zijn voetval in het aangedane been. Voetzweep betekent eigenlijk alleen dat, met de compressie van de spieren en zenuwen die naar de voet gaan, er een daarmee gepaard gaand verlies van controle en coördinatie is van de spieren die de voet optillen en de voet naar beneden valt. Voetafwijking, samen met uitpuilend weefsel zoals kleine hernia's op de voorkant van de schenen in combinatie met de andere symptomen, duiden op een extreem compartimentsyndroom.

Het andere belangrijke teken van compartimentsyndroom is gegeneraliseerde pijn die begint wanneer u begint met trainen en steeds erger wordt naarmate u langer oefent en dan langzaam verdwijnt nadat u bent gestopt met trainen. Bij nieuwere gevallen stopt de pijn binnen een uur van stoppen met oefenen, maar als de compressie ernstig of chronisch is, kan een saaie pijn een dag na de training blijven hangen.

Oorzaken

In de armen en benen omringt een taai weefsel, fascie genaamd, de verschillende spiergroepen. Deze fascia is eigenlijk een klein compartiment dat de spieren, bloedvaten en zenuwen omringt. Fascia heeft beperkte flexibiliteit, dus als de spier opzwelt voorbij het vermogen van de fascia om zich uit te strekken, wordt druk uitgeoefend op de zenuwen en bloedvaten in de kleine ruimte. Als de zwelling aanhoudt, zal de bloedtoevoer naar de spieren afnemen, worden zenuwen samengedrukt en kan het gevoelloosheid of tintelingen in de voeten en onderbenen veroorzaken.

De meest nauwkeurige manier om deze aandoening te diagnosticeren, is door een naald direct in het compartiment te steken na de activiteit die pijn veroorzaakt en de druk meet. Drukmetingen die groter zijn dan 45 mmHg duiden op compartimentsyndroom.

Compartimentsyndroom komt vaker voor bij hardlopers, hoewel elke atleet kan worden beïnvloed door compartimentsyndroom. Vanwege de locatie van de pijn, wordt het vaak aanvankelijk verkeerd gediagnosticeerd als shin splints of een stressfractuur.

Behandeling

De eerste behandelingskuur voor chronisch compartimentsyndroom is om de aangetaste spieren te laten rusten om de zwelling en ontsteking te verminderen. Andere conservatieve behandelingen omvatten ijsvorming, rekken en het verhogen van het onderbeen na activiteit. Schakel oefeningen voor een tijdje wordt ook aanbevolen om de impact op het onderlichaam te verminderen. Als u bijvoorbeeld aan het hardlopen bent, is het handig om in plaats daarvan een niet-impactsport te doen.

In veel gevallen wordt het compartimentsyndroom behandeld met een operatie om de fascia los te laten en meer ruimte in het compartiment te geven. De operatie is redelijk eenvoudig, maar is niet risicovrij. Het is belangrijk om met uw arts te praten om de risico's en voordelen van dit soort chirurgische ingreep te begrijpen.

Om compartimentsyndroom te voorkomen, is het handig om de juiste schoenen te dragen en op zachte ondergronden te lopen en uw trainingsvolume te verwisselen. Aandacht besteden aan eventuele pijntjes en kwalen door uw rijtijd en intensiteit te verminderen, kan ook de kans op het ontwikkelen van een compartimentsyndroom beperken.

Zoals met alle sportgerelateerde verwondingen, is een bezoek aan een arts voor een juiste diagnose en behandelplan essentieel.