Haak van Hamate botbreuk in de pols

Het hamaatbot is een van de acht kleine botten van de pols. Deze acht botten zijn netjes gestapeld in twee rijen aan de basis van de hand (direct onder de dikkere delen van de palm). Gezamenlijk worden de botten de carpale botten genoemd - het woord komt van het Latijnse woord dat 'pols' betekent. De meeste mensen hebben gehoord van carpaal tunnelsyndroom, een aandoening waarbij een zenuw wordt samengeknepen terwijl deze door een strak kanaal loopt dat gedeeltelijk wordt gevormd door de carpale botten.

Net als elk ander bot in het lichaam, kunnen de carpale botten worden gebroken wanneer ze abnormale stress of trauma ervaren. Het hamaatbot is een ongewoon gevormd bot. Het meeste bot is vierkant van vorm, maar er is een projectie aan de palmzijde van het bot, de "haak van de hamaat". De haak is een kleine, smalle projectie van het bot, en het is de bevestiging van ligamenten en pezen in de pols.

Breuken in de hoek van het gehemelte

Breuken van de haak van de hamaat zijn ongebruikelijk. Minder dan 2% van alle carpale botbreuken hebben betrekking op de haak van de hamaat. Deze fracturen zijn echter nog steeds de moeite waard om te bespreken, omdat ze vaak moeilijk te diagnosticeren zijn en een uitdaging vormen om te behandelen.

Breuken van de haak van de hamate komen meestal voor bij atleten die een sport beoefenen waarbij ze een voorwerp vastgrijpen. Honkbalspelers, golfers en hockeyspelers ondersteunen de overgrote meerderheid van breuken van de haak van de hamaat. Doorgaans kan de sporter zich een blessure herinneren waarbij hij een onhandige schommel had of een golfclub tegen een wortel of de grond sloeg.

symptomen

Het meest voorkomende symptoom van een breuk van de haak van de hamaat is pijn. Zwelling, blauwe plekken en zwakte van de grip komen ook vaak voor, maar het meest voorkomende symptoom is pijn. De pijn kan vaag en moeilijk te reproduceren zijn, maar moet worden gevonden wanneer een onderzoeker direct op de haak van het hamaatbot drukt. Vaak kunnen andere oorzaken van ulnaire polspijn worden overwogen, waaronder TFCC-scheuren, pees- of ligamentletsels of andere fracturen.

In meer langdurige gevallen kunnen symptomen ook een abnormale zenuwfunctie van de nervus ulnaris omvatten. De nervus ulnaris is een van de belangrijkste zenuwen die zorgen voor sensatie aan de hand en vingers. De zenuw passeert net om de haak van de hamaat en vaak zullen patiënten gevoelloosheid en tintelingen in de kleine en ringvinger ervaren als de ulnaire zenuw niet normaal functioneert.

Typische polsfoto's zien er gewoonlijk normaal uit bij patiënten met een fractuur van de haak van de hamaat. Er is een speciaal uitzicht, een carpaal tunnelzicht, dat beter de haak van de hamaat visualiseert, waardoor sommige breuken zichtbaar worden. MRI- en CT-scans zijn gevoeliger voor het tonen van breuken van de haak van de hamaat.CT-scans laten een beter botdetail zien, terwijl MRI's wellicht nuttiger zijn als de diagnose onduidelijk is en de examinator ook kraakbeen, ligamenten en pezen wil beoordelen.

Behandelingsopties

Er zijn een paar opties voor de behandeling van fracturen van de haak van de hamaat. Het gebruik van een cast om het gebroken bot te immobiliseren kan soms effectief zijn, maar de resultaten zijn niet betrouwbaar. Genezing van de fractuur kan niet optreden en patiënten zullen waarschijnlijk verdere behandeling nodig hebben.

Herstel van de fractuur is in het algemeen te vermijden. Genezing van het bot kan nog steeds moeilijk zijn om te volbrengen, en patiënten worden vaak gehinderd door de hardware die wordt gebruikt om het gebroken bot te herstellen.

De meest voorkomende behandeling, vooral voor een atleet, is om de gebroken haak van de hamaat operatief te verwijderen. De betrouwbaarheid van herstel van deze operatie is erg goed. Atleten hebben meestal 6-8 weken nodig om te herstellen van deze operatie en weer sporten. Er zijn mogelijke complicaties van chirurgie, waaronder zenuwbeschadiging, infectie en pijn, maar wanneer uitgevoerd door een ervaren chirurg is dit een zeer veilige procedure.