Wie loopt het grootste risico om hiv te verspreiden?

Van geval tot geval zijn clinici vaak in staat om te beoordelen wie een groter risico loopt om HIV over te brengen op basis van factoren als de virale lading van de persoon, risicogedrag, illegaal drugsgebruik, enz. Door deze factoren actief aan te pakken, is het risico naar het individu kan aanzienlijk worden geminimaliseerd.

Vanuit een populatieperspectief kunnen onderzoekers steeds meer hetzelfde doen door het transmissierisico te kwantificeren op basis van echte epidemiologische gegevens. Wat zij hebben gevonden is dat één factor, meer dan wat dan ook, wordt geassocieerd met een lager transmissierisico: in medische zorg zijn en blijven.

Zelfs zonder antiretrovirale therapie (ART) betekent het regelmatig bezoeken van een arts dat het hiv-risico meer dan gehalveerd is in vergelijking met iemand die de diagnose heeft.

HIV-transmissierisico per fase van zorg

Onderzoekers van de Centres for Disease Control and Prevention (CDC) in Atlanta hebben onlangs een wiskundige modellering uitgevoerd met behulp van gegevens uit het nationale hiv surveillancesysteem en hun medische monitoring project (MMP).

Het onderzoek was erop gericht transmissiepercentages te bepalen, zowel op basis van waar een individu stond op het zogenaamde HIV Care Continuum (dwz of ze werden getest, in zorg, op behandeling, enz.) En de verschillende risicofactoren die die persoon kunnen plaatsen op hoger of lager risico van overdracht.

Naar schatting leven er vandaag ongeveer 1.150.000 mensen met HIV in de VS. Van die, ongeveer:

• 82 procent wordt gediagnosticeerd
• 37 procent is gekoppeld en wordt behouden in de zorg
• 33 procent is op ART
• 25 procent wordt viraal onderdrukt met een niet-detecteerbare virale lading

Door te verwijzen naar deze statistieken met transmissiesurveillance-gegevens en willekeurige bemonsteringen van het MMP, konden de CDC-onderzoekers vaststellen dat de totale transmissiesnelheid in de Verenigde Staten 3,9 transmissies per 100 individuen per jaar (100PYs) is.

Door dat cijfer te schrappen per stadium van zorg, konden de onderzoekers concluderen dat:

• Mensen die niet gediagnosticeerd waren voor HIV hadden een transmissiesnelheid van 6,6 infecties per 100PYs (bijna tweemaal het totale gemiddelde).
• Mensen die werden gediagnosticeerd, die gewoon hun status kenden, ongeacht ART-verzonden 5.3 infecties per 100PYs.
• Mensen die werden gediagnosticeerd en in de zorg werden vastgehouden, brachten 2,6 infecties per 100PYs over.
• Mensen die ART voorgeschreven kregen en die niet volledig werden onderdrukt, verstuurden 1,8 infecties per 100PYs.
• Mensen die ART voorgeschreven kregen en viraal werden onderdrukt, verstuurden slechts 0,4 infecties per 100PYs.

Vanuit een demografisch oogpunt werden de meeste transmissies (58 procent) gezien bij mannen die seks hadden met mannen (MSM). En terwijl volwassenen van 35-44 jaar goed waren voor 34 procent van alle transmissies, trad het hoogste transmissieniveau (6,2 infecties per 100PYs) op bij volwassenen van 25-34.

Dus wat zegt dit ons?

Vanuit een realistisch perspectief bevestigen deze cijfers dat patiënten met aanhoudende, niet-waarneembare virale ladingen waarschijnlijk een reductie van 94 procent hebben in de waarschijnlijkheid van overdracht in vergelijking met patiënten die niet zijn gediagnosticeerd. Het plaatsen van de niet-geïnfecteerde partner op HIV pre-exposure profylaxe (PrEP) kan dit risico nog verder verminderen.

Aan de andere kant suggereren de cijfers ook dat, hoewel niet-gediagnosticeerde patiënten 18 procent vertegenwoordigen van de totale HIV-populatie in de Verenigde Staten, zij meer dan 30 procent van alle infecties uitmaken. Erger nog, individuen die zich volledig bewust zijn van hun status en nog steeds geen verbinding hebben om zorg te dragen voor een duizelingwekkende situatie drie van de vijf nieuwe infecties.

MMP-modellering ondersteunt deze statistieken verder door te concluderen dat 62 procent van de niet-gediagnosticeerden regelmatig deelneemt aan condoomloze seks. Daarentegen meldde slechts 16 procent van de mensen met ART condoomloze seks, terwijl zelfs minder (10,5 procent) condooms vermeden als ze volledig niet op te sporen waren.

Evenzo rapporteerden patiënten in de zorg en mensen met ART respectievelijk twee en drie seksuele partners in vergelijking met degenen die ofwel niet gediagnosticeerd waren of zonder diagnose werden gediagnosticeerd (8 tot 8,8 partners). Dezelfde resultaten werden gezien bij patiënten die drugs injecteerden, terwijl slechts 0,9 procent van de mensen die ART gebruikten drugsgebruik als injectie meldden, vergeleken met 6,3 procent die niet gediagnosticeerd waren.

Uiteindelijk is de boodschap van thuiskomen eenvoudig: in de zorg staan ​​en blijven betekent de hoogste reductie van het totale hiv-risico, meer dan de overdrachtsratio halveren bij het nemen van hiv-therapie, ongeacht de virale lading of het regime, vermindert het risico door een verdere 30 procent.

Sterker nog, alleen al het testen op HIV kan het overdrachtsrisico van een persoon met ongeveer 19 procent verminderen, wat suggereert dat alleen al het bewustzijn van het individu het risicogedrag van een persoon kan veranderen. Het is zeker een goede plek om te beginnen.

Ga naar de AIDSVu-locatorsite van de Rollins School of Public Health aan de Emory University of neem contact op met de hiv / aids-hotline bij u in de buurt om een ​​hiv-testsite te vinden of toegang te krijgen tot hiv-zorgdiensten bij u in de buurt, waarvan er vele 24 uur per dag beschikbaar zijn. dag.