Kan menstruatie het hiv-risico van een vrouw verhogen?

Het risico op hiv is veel groter van man tot vrouw dan van vrouw tot man, grotendeels door de kwetsbaarheid van de vagina, baarmoederhals en (mogelijk) de baarmoeder. Niet alleen is er een groter weefseloppervlak in het vrouwelijke voortplantingskanaal (FRT) in vergelijking met de penis, veranderingen in de biologie kunnen het slijmvliesweefsel dat de FRT vormt, nog gevoeliger maken voor infectie.

Terwijl de slijmvliesmembranen van de vagina veel dikker zijn dan het rectum, met ongeveer een dozijn overlappende lagen van epitheliale weefsels die een gemakkelijke barrière tegen infectie bieden, kan HIV nog steeds toegang krijgen tot het lichaam door gezonde cellen. Verder is de baarmoederhals, die dunner slijmvliesmembranen heeft dan de vagina, bekleed met CD4 + T-cellen, de immuuncellen die HIV bij voorkeur target.

Veel dingen kunnen de kwetsbaarheid van een vrouw voor HIV vergroten, inclusief bacteriële vaginose (die de vaginale flora kan veranderen) en cervicale ectopie (ook bekend als een "onvolgroeide" cervix).

Maar toenemend bewijs heeft ook aangetoond dat hormonale veranderingen, van nature voorkomend of geïnduceerd, een sleutelrol spelen bij het vergroten van het potentieel van een vrouw voor HIV-verwerving.

Menstruatie en hiv-risico

Een studie uit 2015 van onderzoekers van de Geisel School of Medicine van de Dartmouth University suggereerde dat hormonale veranderingen tijdens de normale menstruatiecyclus HIV en andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) een "kans" bieden om te infecteren.

Van de immuunfunctie, zowel aangeboren (natuurlijk) als adaptief (verkregen na een eerdere infectie), is bekend dat deze wordt gereguleerd door hormonen. Tijdens de menstruatie beïnvloeden de twee hormonen die bedoeld zijn om de condities voor bevruchting en zwangerschap-oestradiol en progesteron te optimaliseren rechtstreeks de epitheliale cellen, fibroblasten (cellen gevonden in bindweefsels) en immuuncellen die de FRT vormen direct. Daarbij wordt de immuunrespons getemperd en neemt het risico op HIV-verwerving aanzienlijk toe.

Als dit wordt bevestigd, kan het onderzoek helpen om de weg vrij te maken voor therapieën die de antivirale activiteit beter kunnen verbeteren en / of seksuele praktijken kunnen beïnvloeden (d.w.z. het identificeren van veiligere tijden om seks te hebben) tijdens deze zogenaamde "kans van slagen".

Menopauze en hiv-risico

Omgekeerd heeft een ander onderzoek uit 2015 van het University Pittsburgh Medical Center gesuggereerd dat veranderingen in de FRT kunnen bijdragen aan een verhoogd risico op HIV bij postmenopauzale vrouwen.

Het is bekend dat de immuunfunctie van de lagere geslachtsorganen snel afneemt tijdens en na de menopauze, met het dunner worden van epitheliale weefsels en een duidelijke afname van de mucosale barrière. (Het slijmvlies, waarvan bekend is dat het een spectrum van antimicrobiële stoffen bevat, wordt ondersteund door afscheidingen uit de bovenste FTR die stroomafwaartse bescherming bieden aan het onderste geslachtsorgaan.)

De onderzoekers wierven 165 asymptomatische vrouwen, inclusief postmenopauzale vrouwen; pre-menopauzale vrouwen niet op anticonceptiva; en vrouwen op anticonceptiva - en gemeten hiv-kwetsbaarheid door cervicovaginale vloeistoffen verkregen door irrigatie te vergelijken. Met behulp van HIV-specifieke testtesten, ontdekten ze dat postmenopauzale vrouwen drie keer minder "natuurlijke" anti-HIV-activiteit hadden (11% versus 34%) dan een van de andere twee groepen.

Hoewel de conclusies beperkt zijn door het ontwerp en de grootte van de studie, suggereert het wel dat hormonale veranderingen tijdens en na de menopauze oudere vrouwen met verhoogd hiv-risico kunnen plaatsen. Als zodanig moet meer nadruk worden gelegd op veiligere seksuele voorlichting voor oudere vrouwen, en moet ervoor worden gezorgd dat HIV- en andere soa-screenings niet worden vermeden of uitgesteld.

Hormonale anticonceptiva en hiv-risico

Bewijs dat hormonale anticonceptiva het hiv-risico van een vrouw kunnen verhogen, is inconsistent geweest, hetzij door middel van orale of injecteerbare anticonceptiva. Een robuuste meta-analyse van 12 studies-acht gedaan in de algemene populatie en vier onder hoogrisicovrouwen - toonde een gematigde, algemene toename van het hiv-risico bij vrouwen die de langwerkende injecteerbare, depot medroxyprogesterone-acetaat (DPMA, aka Depo) gebruikten. -Provera). Voor vrouwen in de algemene bevolking was het risico kleiner.

De analyse, die meer dan 25.000 vrouwelijke deelnemers omvatte, toonde geen duidelijk verband tussen orale anticonceptiva en HIV-risico.

Hoewel de gegevens onvoldoende worden geacht om het gebruik van DPMA te beëindigen, adviseren de onderzoekers dat vrouwen die injectiespuiten gebruiken die alleen progestageen bevatten, worden geïnformeerd over de onzekerheid met betrekking tot DPMA- en HIV-risico's, en dat zij worden aangemoedigd condooms te gebruiken en andere preventieve strategieën zoals HIV pre-exposure profylaxe (PrEP).