Je looppatroon en hoe het kan worden beïnvloed door artritis

Gang verwijst naar de manier waarop je loopt, inclusief de snelheid, cadans en passen. Loopafwijkingen worden meestal geassocieerd met een lichamelijke ziekte, aandoening of misvorming. Artritis is een van de aandoeningen die een abnormaal gangbeeld kunnen veroorzaken. Gewrichtspijn, beperkte bewegingsuitslag van een gewricht, of gewrichtsmisvorming geassocieerd met artritis kunnen factoren zijn die geassocieerd zijn met een abnormaal gangbeeld.

Bij artritis beginnen mensen kleinere stappen te nemen, slap te lopen of hun gang te veranderen om pijnlijke of beschadigde gewrichten te compenseren, vooral wanneer het om gewichtdragende gewrichten gaat. Ganganalyse wordt meer en meer gebruikt om de impact van artritis te bestuderen.

Gangwisselingen met reumatoïde artritis

De voet is na de hand het meest frequent betrokken gewricht bij het ontstaan ​​van reumatoïde artritis. Studie resultaten, van een onderzoek uit 2008 gepubliceerd in Acta Orthopaedica, onthulden dat de voet de oorzaak is van loopproblemen bij 3 van de 4 patiënten met reumatoïde artritis. Vier keer zo vaak als de knie of heup, werd de voet in verband gebracht met loopafwijkingen.

In 2012 verscheen een systematische review 78 reumatoïde artritis gangstudies die samen concludeerden dat een langzamer lopen, langere dubbele ondersteuningstijd en het vermijden van extreme posities kenmerkend waren. Dubbele ondersteuningstijd wordt gedefinieerd als de stap van een loopcyclus wanneer beide voeten op de grond staan. In de review waren algemeen gevonden kenmerken van reumatoïde artritis die het gangwerk beïnvloedde hallux valgus (eeltknobbels), pes planovalgus (vlakke voeten) en achtervoetafwijkingen.

Een onderzoek, gepubliceerd in Artritis en Reuma in 2015, suggereerde dat er verschillende niet-articulaire (niet-gewrichts) factoren zijn die verantwoordelijk zijn voor een lagere loopsnelheid in een groep patiënten met reumatoïde artritis. Deze factoren omvatten: hogere leeftijd, hogere depressiescores, hogere gerapporteerde pijn en vermoeidheid, hogere aantallen gezwollen of vervangen gewrichten, hogere blootstelling aan prednison en gebrek aan behandeling met DMARD's (disease modifying anti-reumatic drugs). De studie concludeerde dat aandacht besteden aan niet-articulaire factoren belangrijk is, inclusief de lichaamssamenstelling. Lichamelijke training kan patiënten met reumatoïde artritis helpen de lichaamssamenstelling te verbeteren (vet verminderen en de spiermassa te vergroten), de handicaps te verminderen en de fysieke functie te verbeteren.

Gangwisselingen gerelateerd aan knieartrose

Gangafwijkingen geassocieerd met artrose komen vaker voor bij mediale (innerlijke) knieartrose dan bij laterale (zij) knieartrose. Dat komt grotendeels omdat het mediale kniecompartiment een hogere gewrichtsbelasting (dat wil zeggen kracht) draagt ​​dan het laterale kniecompartiment. Met andere woorden, de last is groter op het mediale compartiment en er is verondersteld dat het verschuiven van de kracht van het mediale compartiment het gangbeeld van een patiënt kan verbeteren en misschien pijn kan verminderen.