Multiple sclerose (MS) versus de ziekte van Lou Gehrig (ALS)

Multiple sclerose (MS) en amyotrofische laterale sclerose (ALS of de ziekte van Lou Gehrig) zijn in sommige opzichten vergelijkbaar. Beide ziektebeelden omvatten bijvoorbeeld de zenuwen en het woord 'sclerose', wat 'harden' of 'littekens' betekent. De oorzaken en symptomen van deze ziekten zijn echter heel verschillend, evenals de prognoses.

(Misschien herinner je je nog de "ice bucket challenge" in de zomer van 2014, waar mensen anderen uitdaagden om emmers ijs over hun hoofden te dippen? Het doel van die virale video's was het vergroten van het bewustzijn en onderzoekfondsen voor ALS.)

Als u MS heeft, kunt u zich afvragen of u waarschijnlijk MEER bent dan de algemene bevolking. In deze analyse van ALS versus MS, lees meer over deze twee aandoeningen.

Wat is multiple sclerose?

Multiple sclerose is een chronische neurologische aandoening waarbij het immuunsysteem de myeline (vetlaag) aanvalt die de zenuwen in het centrale zenuwstelsel bedekt. Er zijn veel verschillende theorieën over waarom dit gebeurt. Een nieuwe theorie genaamd chronische cerebrale vasculaire insufficiëntie (CCSVI) suggereert dat langzame bloedafvoer uit de hersenen (veroorzaakt door vernauwde of vervormde aders) resulteert in ijzerafzettingen, die ontstekingen veroorzaken en MS-symptomen veroorzaken.

Wat is Amyotrofische Laterale Sclerose?

ALS is ook een neurologische ziekte. Bij ALS degenereren de neuronen echter zelf (verzwakken en sterven). Niemand weet waarom dit gebeurt, hoewel er een kleine genetische component is. ALS wordt niet als een auto-immuunziekte beschouwd. De neuronen die worden beïnvloed door ALS zijn de motorneuronen - de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor het controleren van alle willekeurige bewegingen.

De motorneuronen in de hersenen en in het ruggenmerg beginnen te degenereren, sterven vervolgens en kunnen geen berichten verzenden naar de spieren die ze controleren. De spieren beginnen te atrofiëren (krimpen) en verzwakken en de persoon verliest uiteindelijk het vermogen om deze spieren te gebruiken.

Belangrijkste verschillen tussen de ziekten

Hoewel er wat neuronenverlies is bij MS, is het vooral de myeline die wordt aangevallen. Dit vertraagt ​​of verstoort de overdracht van zenuwsignalen. Remyelinisatie komt vaak voor, met littekens tot gevolg. Nadat dit is gebeurd, kan de functie ervan enigszins worden hersteld, hoewel het proces vaak resterende symptomen achterlaat. Bij MS kan vrijwel elke zenuw in het centrale zenuwstelsel worden aangetast, dus het bereik van de symptomen van MS is enorm.

Daarentegen zijn bij ALS alleen de zenuwen die vrijwillige spierbewegingen besturen, meestal betrokken, dus symptomen hebben meestal betrekking op verzwakking van de armen en benen, moeite met slikken, spreken en ademen (ademhaling wordt beschouwd als een vrijwillige spieractie, ook al doen we het onbewust).

Het ziekteverloop bij ALS is meestal zeer voorspelbaar, gekenmerkt door een gestage achteruitgang en verergering van de symptomen. Daarentegen zijn er vier verschillende typen MS. Ze zijn allemaal heel verschillend in termen van progressie en presentatie. Sommige vorderingen gestaag, terwijl andere typen worden gekenmerkt door terugval en perioden van remissie. Binnen elk type MS is er ook een zeer breed spectrum van ernst van symptomen en niveaus van invaliditeit.

Het komt neer op

Hoewel het beide neurologische aandoeningen zijn, zijn ALS en MS op veel manieren heel verschillend. Het komt zelden voor dat iemand met MS ALS ook wordt gediagnosticeerd. MS hebben maakt je niet vatbaar voor ALS.