Een overzicht van diastolische disfunctie en hartfalen

In de afgelopen jaren is een "nieuw" type hartprobleem algemeen gediagnosticeerd door cardiologen, genaamd diastolische dysfunctie. Wanneer diastolische disfunctie ernstig wordt, diastolisch hartfalen kan voorkomen.

Noch diastolische disfunctie noch diastolisch hartfalen zijn echt "nieuw" - deze aandoeningen zijn er altijd geweest. Maar het is pas de laatste tien jaar of twee geleden, omdat echocardiografie op grote schaal wordt gebruikt om hartproblemen te diagnosticeren, dat deze aandoeningen algemeen worden erkend.

De diagnose diastolische disfunctie wordt nu vrij vaak gesteld, vooral bij oudere vrouwen, van wie de meesten geschokt zijn om te horen dat ze een hartprobleem hebben. Terwijl sommige van deze patiënten daadwerkelijk diastolisch hartfalen gaan ontwikkelen, zullen velen dat niet doen - vooral als ze de juiste medische zorg krijgen en voor zichzelf zorgen.

Toch wordt nu aangenomen dat bijna de helft van de patiënten die naar spoedeisende hulpafdelingen komen met episodes van acuut hartfalen, diastolisch hartfalen hebben.

Maar de diagnose kan lastig zijn, want zodra de patiënt met diastolisch hartfalen is gestabiliseerd, kan het hart op het echocardiogram volkomen normaal lijken - tenzij de arts specifiek op zoek is naar aanwijzingen voor diastolische disfunctie. Om deze reden kan de diagnose van diastolisch hartfalen worden gemist door onoplettende artsen.

Wat is diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen?

De hartcyclus is verdeeld in twee delen - systole en diastole. Tijdens de systole trekken de ventrikels (de belangrijkste pompkamers van het hart) samen, waardoor het bloed uit het hart en in de slagaders wordt gespoten. Nadat de ventrikels zijn ingetrokken, ontspannen ze. Tijdens deze ontspanningsfase vullen ze opnieuw bloed aan om zich voor te bereiden op de volgende samentrekking.

Deze ontspanningsfase wordt genoemd diastole.

Soms echter, als gevolg van verschillende medische aandoeningen, worden de ventrikels relatief "stijf". Stijve ventrikels kunnen niet volledig ontspannen tijdens diastole; het gevolg is dat de ventrikels mogelijk niet volledig gevuld zijn en dat het bloed kan "dammen" in de organen van het lichaam (voornamelijk de longen). Een abnormale verstijving van de ventrikels en de resulterende abnormale ventriculaire vulling tijdens diastole worden genoemd diastolische dysfunctie.

• Lees over de kamers en kleppen van het hart en hoe het hart werkt.

Wanneer diastolische disfunctie voldoende is om pulmonaire congestie te veroorzaken (dat wil zeggen, een verdamping van het bloed in de longen), diastolisch hartfalen zou aanwezig zijn.

Over het algemeen, wanneer artsen de termen diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen gebruiken, verwijzen ze naar geïsoleerde diastolische afwijkingen - er is diastolische disfunctie zonder enig bewijs van systolische disfunctie. ("Systolische disfunctie" is gewoon een andere naam voor een verzwakking van de hartspier, die voorkomt in de meer typische vormen van hartfalen.)

Welke oorzaken Diastolische disfunctie?

Diastolische disfunctie kan worden veroorzaakt door verschillende medische aandoeningen, waaronder:

• hoge bloeddruk
• hypertrofische cardiomyopathie
• aortastenose
• coronaire hartziekte
• restrictieve cardiomyopathie
• suikerziekte
• zwaarlijvigheid
• veroudering (Of ​​de leeftijd zelf verstijving van de kamers veroorzaakt of dat een dergelijke verstijving verband houdt met een andere medische aandoening die geassocieerd is met veroudering, is nog niet duidelijk.)

Diagnose en behandeling van diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen

Hier is aanvullende informatie over diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen:

• De symptomen en de diagnose van diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen.
• De behandeling van diastolische disfunctie en diastolisch hartfalen.