Wat doet een kind stotteren of pseudostutter?

Veel peuters en kinderen in de voorschoolse leeftijd stotteren terwijl ze leren praten, en hoewel veel ouders zich daarover zorgen maken, zullen de meeste van deze kinderen het stotteren ontgroeien en zullen ze normaal gesproken praten als ze ouder worden. Omdat de meeste van deze kinderen niet stotteren als volwassenen, wordt deze normale fase van spraak- en taalontwikkeling gewoonlijk pseudostuttering of een normale dysfluency genoemd.

Stotteren versus pseudostureren bij kinderen

Echt stotteren komt veel minder vaak voor dan pseudostuttering. In tegenstelling tot kinderen met pseudostuttering, hebben kinderen met echt stotteren meer kans op lange herhalingen van sommige geluiden, lettergrepen of korte woorden.

Hoewel het ook kan komen en gaan, komt echt stotteren vaker en consistenter voor dan pseudostuttering. Kinderen met echt stotteren hebben ook meer kans om het stotteren op te merken en er angstig of in verlegenheid gebracht door te worden en kunnen een angst voor spreken ontwikkelen.

Pseudostuttering

Als kinderen leren praten, kunnen ze bepaalde geluiden herhalen, struikelen of woorden verkeerd uitspreken, aarzelen tussen woorden, geluiden vervangen voor elkaar en niet in staat zijn om wat geluiden uit te drukken. Kinderen met dit type normale dysfluentie hebben meestal korte herhalingen van bepaalde geluiden, lettergrepen of korte woorden. Het stotteren komt meestal en gaat en is het meest merkbaar wanneer een kind opgewonden, gestresst of overdreven moe is.

Het is meestal niet bekend waardoor sommige kinderen stotteren, maar het lijkt genetisch bepaald te zijn en een kind heeft meer kans te stotteren als een ouder ook stottert. Stotteren komt ook vaker voor bij kinderen die veel stress hebben, bijvoorbeeld na het starten van een nieuwe kinderopvang, verhuizen, de geboorte van een nieuw broertje of zus en dergelijke, en het komt vaker voor bij jongens.

Hoe u uw kind kunt helpen met stotteren

Stotteren is meestal geen zorg, zolang het niet langer dan vijf of zes maanden aanhoudt of in ieder geval geleidelijk verbetert gedurende die periode. Totdat het vanzelf verdwijnt, kunt u enkele stappen ondernemen om uw kind te helpen:

• Vermijd hem te corrigeren of te onderbreken wanneer hij praat, en vraag anderen hem ook niet te corrigeren.
• Vraag hem niet om zichzelf te herhalen of zeg hem dat hij moet vertragen.
• Laat hem niet oefenen om bepaalde woorden of geluiden te zeggen.
• Zorg ervoor dat je langzaam en duidelijk tegen je kind praat en hem de tijd geeft die hij nodig heeft om te voltooien wat hij probeert te zeggen.
• Praat veel met je kind door zijn dag te bespreken, hardop te vertellen wat je doet en boeken te lezen.
• Probeer stress of situaties die het stotteren erger maken te minimaliseren.

Als het stotteren wordt genegeerd, wordt dit meestal zonder tussenkomst opgelost.Ouders zullen echter ondersteunend moeten zijn als het stotteren hun kind dwarszit.

Wanneer moet u rekening houden met spraakevaluatie voor stotteren

Voor kinderen met pseudostuttering, als het stotteren langer dan vijf of zes maanden aanhoudt, of als het kind angstig of zelfbewust wordt, dan kan hij baat hebben bij een spraakevaluatie en een stottertherapie, inclusief logopedie.

Kinderen met echt stotteren, vooral als het hen angstig maakt of in verlegenheid brengt, moeten worden beoordeeld door een spraakpatholoog die met logopedie kan beginnen.