IJzertekort, schildklieraandoeningen en vermoeidheid

Als je een van de vele mensen bent met een schildklierprobleem die last hebben van vermoeidheid, kan ijzertekort heel goed de schuld zijn. Dit geldt vooral voor mensen met hypothyreoïdie (lage schildklierfunctie) maar kan ook optreden bij hyperthyreoïdie (overactieve schildklierfunctie).

Een eenvoudige bloedtest kan meestal de diagnose stellen. IJzersuppletie en dieetveranderingen, samen met het juiste beheer van uw schildklieraandoening, is meestal alles wat nodig is om gerelateerde symptomen op te lossen.

Met hypothyreoïdie

Met hypothyreoïdie onderdrukt de verminderde toevoer van schildklierhormonen de activiteit van het beenmerg, waardoor de productie van rode bloedcellen afneemt en het begin van bloedarmoede begint. Volgens een studie uit 2013 gepubliceerd in Endocriene Journal, maar liefst 43 procent van de mensen met openlijke (symptomatische) hypothyreoïdie heeft bloedarmoede vergeleken met 29 procent in de algemene bevolking. Niet aflatende vermoeidheid is een van de centrale kenmerken van bloedarmoede.

Interessant is dat onderzoek ook suggereert dat ijzertekort kan bijdragen aan de ontwikkeling van hypothyreoïdie. Dit komt omdat ijzer centraal staat in de productie van zowel rode bloedcellen als thyroïd-stimulerend hormoon (TSH). In feite kan het gebrek aan ijzer een specifieke vorm van bloedarmoede veroorzaken die bekend staat als bloedarmoede door ijzertekort.

De onderlinge relatie tussen ijzer, rode bloedcellen en TSH kan bijdragen aan hypothyreoïdie door de normale functie van de schildklier te verstoren.

IJzertekort zonder bloedarmoede

Hoewel lang vermoed werd dat hormoonvervangende geneesmiddelen zoals levothyroxine anemie zouden kunnen verlichten door het herstel van normale TSH-spiegels, suggereerde onderzoek gepresenteerd tijdens het International Thyroid Congress 2015 dat dit mogelijk niet het geval is.

Volgens het onderzoek ondervindt tussen 30% en 50% van de mensen die levothyroxine gebruiken, voortdurende vermoeidheid ondanks de behandeling en zonder aanwijzingen voor bloedarmoede.

Na het uitsluiten van diabetes, B12-vitaminedeficiëntie, coeliakie, hypercalciëmie en vitamine D-deficiëntie als oorzaken, concludeerden de wetenschappers uiteindelijk dat ijzertekort, ongeacht bloedarmoede, de schuld was. In de meeste gevallen werden de tekortkomingen teruggevoerd op een ontoereikende ijzerinname die voor de diagnose ontstond.

Met hyperthyreoïdie

Ferritin, een eiwit dat verantwoordelijk is voor de opslag van ijzer in het lichaam, is karakteristiek verhoogd bij mensen met hyperthyreoïdie. Wanneer de schildklier overmatig wordt gestimuleerd door overmatige hoeveelheden TSH, zal het grote hoeveelheden ferritine produceren.

Hoewel het redelijk zou zijn om aan te nemen dat de verhoogde opslag van ijzer bloedarmoede zou voorkomen, is het tegenovergestelde vaak waar. In feite lijkt het erop dat de hyperproductie van ferritine een ontstekingsreactie veroorzaakt die het metabolisme van ijzer feitelijk onderdrukt.

Dit wordt vooral gezien bij de ziekte van Graves, een oorzaak van hyperthyreoïdie geassocieerd met anemie, neutropenie (lage neutrofielen), trombocytopenie (lage bloedplaatjes) en een hoog of laag aantal witte bloedcellen.

Symptomen van ijzertekort

IJzergebrek manifesteert zich met een significante daling van de rode bloedcellen. Rode bloedcellen, samen met het dragermolecuul hemoglobine, zijn verantwoordelijk voor het verspreiden van zuurstof door het lichaam en het transporteren van kooldioxide naar de longen voor verwijdering.

Symptomen van ijzertekort kunnen spiegelen of samenvallen met die bij schildklieraandoeningen. Ze bevatten:

• Aanhoudende vermoeidheid
• Bleke huid
• Kortademigheid
• hoofdpijn
• Duizeligheid
• Hartkloppingen
• Droge huid
• Bros haar en haaruitval
• Zwelling of pijn in de tong of mond
• Rusteloze benen
• Brosse of geribbelde nagels

Zoveel mensen met een schildklieraandoening zijn al bekend met de symptomen op deze lijst, lage ijzergehalten kunnen gemakkelijk over het hoofd worden gezien, omdat patiënten hun aandoening eerder dan wat dan ook kunnen opschrijven wat ze ervaren.

Diagnose

De serum-ferritinetest meet de hoeveelheid ijzeropslag in het lichaam. Het normale bereik bij mannen is 20 tot 500 nanogram per milliliter (ng / ml) en 20 tot 200 ng / ml bij vrouwen. In tegenstelling tot andere laboratoriumtests, hoeft u niet te vasten voorafgaand aan de bloedafname.

Als de resultaten onder het referentiebereik liggen, kan ijzertekort definitief worden gediagnosticeerd. Als de resultaten hoog zijn, kan het helpen een diagnose te stellen voor hyperthyreoïdie.

Hoewel hyperthyreoïdie soms het ijzermetabolisme kan verstoren, wat zich manifesteert door verhoogde ferritinespiegels, wordt dit probleem opgelost wanneer de hyperthyreoïdie adequaat wordt behandeld en geen aanvullende evaluatie of behandeling vereist. Serumferritine is geen routineonderdeel van uw volledige bloedbeeld (CBC) en moet door uw arts worden aangevraagd. Het is geen gecompliceerde test en heeft de neiging om tussen de $ 25 en $ 50 te kosten als u uit eigen zak betaalt.

Om een ​​nauwkeurig resultaat te krijgen, kan je worden gevraagd om 12 uur vast te houden voorafgaand aan de bloedafname. Testresultaten worden meestal binnen twee dagen ontvangen, afhankelijk van uw laboratorium.

Behandeling

De behandeling van ijzerdeficiëntie is grotendeels gebaseerd op de ernst van de symptomen en de resultaten van de serum-ferritinetest. Het kan gepaard gaan met orale suppletie en / of een dieet met veel ijzer.

IJzersupplement

Een tweemaal daags ijzersupplement wordt meestal voorgeschreven om ijzertekort te behandelen bij mensen met een schildklieraandoening. Voor milde bloedarmoede is de aanbevolen dosering 60 milligram tweemaal daags voor een totale dosis van 120 milligram.

Na 30 tot 60 dagen moet een serum-ferritinetest worden uitgevoerd om te controleren of de ijzergehalten zijn genormaliseerd. De behandeling kan maximaal vier maanden worden voortgezet, waarbij de dosering geleidelijk afneemt naarmate de niveaus beginnen te normaliseren.

Als u een hormonale substitutietherapie heeft, moet een ijzersupplement minstens drie tot vier uur vóór of na levothyroxine worden ingenomen. Door ze samen te nemen, wordt de opname van de schildkliervervanger verstoord.

U kunt overwegen om uw ijzersupplement met vitamine C te nemen, vooral als u veganist of vegetariër bent. Dit komt omdat veel plantaardig voedsel fytaten bevat die zich aan ijzer binden en hun opname in de darmen voorkomen. IJzer heeft een verhoogde affiniteit voor vitamine C en kan, door zich eraan te binden, gemakkelijk worden opgenomen, waardoor de biologische beschikbaarheid van ijzer in het bloed toeneemt. Vitamine B-6, B-12, foliumzuur en koper hebben een vergelijkbaar effect.

IJzersupplementen kunnen bij sommige mensen bijwerkingen veroorzaken zoals constipatie, braken, diarree of zwart worden van ontlasting. Een vloeibare ijzersamenstelling, Floradix genaamd, kan beter worden verdragen door diegenen die last hebben van maagklachten op tablets.

U mag nooit grotere hoeveelheden ijzer, vitamine C of een ander mineraal of vitamine innemen dan de aanbevolen hoeveelheid door uw arts. Dit kan leiden tot ijzervergiftiging, vooral bij doseringen van meer dan 20 milligram per kilogram per dag (mg / kg / dag). Evenzo kan overmatig gebruik van vitamine C diarree en misselijkheid veroorzaken.

Dieetrijke ijzerbronnen

De grootste ijzerbronnen zijn rood vlees en orgaanvlees (zoals lever en organen). Andere ijzerrijke voedingsmiddelen die u aan uw dieet kunt toevoegen, zijn onder andere:

• Varkensvlees
• Gevogelte
• Weekdieren (zoals oesters, mosselen, tweekleppige schelpdieren)
• eieren
• kikkererwten
• Pompoenpitten en sesamzaad
• linzen
• Gedroogd fruit (zoals rozijnen, abrikozen en gedroogde pruimen)
• IJzer-verrijkt brood, pasta en ontbijtgranen

Twee ijzerrijke voedingsmiddelen, zoals sojabonen en spinazie, zijn misschien niet zo schildkliervriendelijk. Vermijd overconsumptie van sojaproducten, omdat deze de schildklierfunctie kunnen vertragen. En zorg er altijd voor dat je spinazie stoomt of kookt om de ontwikkeling van kropgezwel te voorkomen.

Je moet ook een punt maken van het beperken van je inname van cafeïne en calciumrijk voedsel, wat ook de absorptie van ijzer kan belemmeren.