Gebruik van elektromyografie, bijwerkingen, procedure, resultaten

Elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingstudie (NCS) zijn tests die elektroden gebruiken om de elektrische signalen in uw spieren en zenuwcellen te detecteren, te vertalen en te registreren terwijl ze actief en in rust zijn. Deze tests zijn waardevolle diagnostische hulpmiddelen die neurologen helpen bij het opsporen en vaststellen van de oorzaken van ziekten die uw spieren en zenuwen beïnvloeden, en beoordelen ook hoeveel schade er is. EMG, ook bekend als een elektromyogram of myogram, en NCS, ook bekend als een zenuwgeleidingssnelheidstest, worden bijna altijd uitgevoerd tijdens hetzelfde bezoek.

Doel van de test

Uw arts kan kiezen voor EMG als u tekenen en symptomen heeft zoals zwakte, tintelingen, gevoelloosheid, spierpijn, krampen of andere abnormale gevoelens.

Een kleine naaldelektrode wordt door uw huid in uw spier ingebracht om de elektrische activiteit in uw spiervezels te meten (reactie op zenuwstimulatie). Deze test kan helpen de oorzaak van uw symptomen te achterhalen en kan zelfs helpen bepalen hoe lang het probleem aanwezig is geweest.

EEN zenuwgeleiding studie meet hoe snel elektrische signalen door je zenuwen bewegen om de uitgebreidheid van het probleem te bepalen. Het elektrische signaal dat langs het axon, of zenuwvezel, van een zenuw wordt verzonden, wordt een actiepotentiaal genoemd. In zenuwgeleidingstudies worden deze actiepotentialen kunstmatig gegenereerd door elektrische stimulatie om te beoordelen hoe het axon reageert.

Hoewel een EMG met of zonder een NCS kan worden gedaan, worden de twee tests in het algemeen samen uitgevoerd. De informatie die elk oplevert is complementair en geeft, als het als een set wordt beschouwd, een uitgebreider beeld dan één test alleen (behalve in specifieke situaties).

EMG kan detecteren of spierzwakte of gevoelloosheid het gevolg is van een zenuwstelselaandoening of letsel aan een zenuw die aan de spier is gehecht, en de twee tests samen kunnen differentiëren als u een spieraandoening of een zenuwaandoening heeft.

EMG en NCS kunnen helpen verschillende soorten aandoeningen uit te sluiten of te diagnosticeren. Enkele veelvoorkomende voorbeelden zijn:

• Progressieve spieraandoeningen zoals spierdystrofie en polymyositis
• Aandoeningen die de spier- en zenuwverbindingen beïnvloeden (neuromusculair), zoals myasthenia gravis, Lambert-Eaton-syndroom en het Guillain-Barré-syndroom
• Amyotrofische laterale sclerose (ALS), een ziekte die de zenuwcellen in de hersenen en het ruggenmerg beïnvloedt
• Perifere zenuwstoornissen die worden veroorzaakt door schade aan het perifere zenuwstelsel, de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg, zoals perifere neuropathie en carpaal tunnel syndroom
• Zenuwwortelaandoeningen zoals ischias, radiculopathie (beknelde zenuw) en hernia

Ze kunnen ook worden gebruikt om specifieke omstandigheden te controleren, zoals:

• Guillain-Barré-syndroom
• Carpaal tunnel syndroom
• Ischias
• Diabetische neuropathie
• Lambert-Eaton-syndroom
• Myasthenia gravis
• Ziekte van Charcot-Marie-Tooth
• Hernia disc
• De verlamming van Bell
• Spierdystrofie

Risico's en contra-indicaties

Zowel EMG als NCS hebben een laag risico. Bij EMG is er een klein risico op het krijgen van een infectie of bloeding waarbij de elektroden werden ingebracht.Laat de neuroloog die de procedure uitvoert vooraf weten of u anticoagulantia (bloedverdunners) gebruikt of dat u hemofilie heeft, een aandoening die de bloedstolling remt.

Als de spieren in uw borst worden getest met EMG, bestaat er een klein risico dat er lucht in de ruimte tussen uw borstwand en uw longen terechtkomt en pneumothorax veroorzaakt (longinstorting).

Als u een NCS gebruikt, moet u de neuroloog vooraf laten weten of u een pacemaker of hartdefibrillator heeft, omdat u kleine elektrische schokken gaat krijgen. Mogelijk moeten in dit geval voorzorgsmaatregelen worden getroffen.

Vóór de test

Wanneer uw arts EMG en NCS bestelt, zal hij of zij met u praten over waar deze tests naar op zoek zijn en wat er gaat gebeuren. Dit is een goed moment om vragen te stellen en uw arts te informeren over alle medicijnen en supplementen waar u aan toe bent, ongeacht of het om een ​​recept gaat, zonder recept of gewoon om vitamines of kruiden.

U moet ook vóór uw test douchen of baden om overtollige olie van uw huid te verwijderen, zodat de oppervlakelektroden goed kunnen kleven. Het is het beste om geen lotion, zonnebrandcrème, parfum, olie of crème te gebruiken op het gebied dat u gaat testen nadat u uw pre-test douche hebt genomen; het vermijden van deze voor een paar dagen van tevoren is nog beter.

timing

EMG kan 30 tot 60 minuten duren. NCS kan 15 minuten tot meer dan een uur duren, afhankelijk van het aantal zenuwen dat uw arts wil testen. In het waarschijnlijke geval dat u beide tests hebt, moet u ervoor zorgen dat het hele proces ergens tussen de een en drie uur duurt.

Plaats

Deze tests worden poliklinisch uitgevoerd op een kantoor, in een laboratorium of in een kliniek, of u kunt ze al hebben terwijl u al in het ziekenhuis bent. Ze worden uitgevoerd in een onderzoekskamer met een tafel of bed waarop je kunt liggen, of een ligstoel om in te zitten, zodat je ontspannen bent. De EMG-machine is in de buurt.

Wat te dragen

Of u uw kleding aan kunt houden of niet, hangt af van welk deel van uw lichaam wordt getest. Het is nuttig om losse kleding te dragen die opzij kan worden geduwd en als je wordt gevraagd je kleren uit te doen, krijg je een jurk om te dragen.

Eten en drinken

Voor de meeste mensen is vasten niet vereist vóór een van deze tests. Uw arts zal u laten weten of dit niet het geval is in uw situatie.

Vraag uw arts of u vóór de test moet stoppen met het gebruik van een recept of zelfzorgmedicatie, vooral als u Mestinon (pyridostigmine) gebruikt.

Kosten en ziektekostenverzekering

De kosten van deze tests variëren van staat tot staat en van aanbieder tot aanbieder. De prijs is ook afhankelijk van het aantal gebieden dat u hebt getest. Deze tests kunnen enkele honderden dollars tot enkele duizenden dollars kosten.

Als u een ziekteverzekering hebt, moet uw polis deze tests dekken, maar u moet mogelijk een pre-autorisatie uitvoeren voordat u ze heeft en u moet mogelijk een co-pay en / of co-assurantie betalen. Neem contact op met uw verzekeringsmaatschappij voor meer informatie of laat iemand op uw spreekkamer voor u opzoeken.

Als u geen ziekteverzekering hebt, kunt u overwegen om in uw regio naar prijzen te bellen, aangezien deze van plaats tot plaats enorm kunnen variëren. Vraag naar mogelijke kortingen die op inkomen zijn gebaseerd of ook vooraf worden betaald.

Wat mee te brengen

Neem uw verzekeringskaart mee als het team van de neuroloog uw informatie nodig heeft. Misschien wil je ook iets doen, voor het geval je moet wachten op je test.

Tijdens de test

Een neuroloog, een arts die is gespecialiseerd in aandoeningen die het zenuwstelsel treffen, zal waarschijnlijk de meeste of alle van uw tests uitvoeren. Mogelijk is er een technicus die u helpt bij het bevestigen van de oppervlakelektroden.

Pre-Test

U moet waarschijnlijk een toestemmingsformulier invullen voordat u deze test hebt.

Afhankelijk van welke zenuwen en spieren worden getest, moet je misschien je kleding uittrekken in een jurk. Je moet ook sieraden, brillen, haarspelden of andere metalen die de test kunnen beïnvloeden, uitdoen.

Het zenuwgeleidingsonderzoek wordt meestal eerst uitgevoerd, dus nadat u op de tafel of stoel zit en uw spieren ontspannen zijn, zal de neuroloog de zenuw (s) vinden die zullen worden getest. Een stimulerende elektrode wordt vervolgens geplakt op de huid die over de zenuw van belang ligt, terwijl een registratie-elektrode wordt geplakt over de spier die de zenuw bestuurt.

Voorbereiding op een EMG vindt plaats nadat NCS is voltooid.

Gedurende de test

Zodra alles is ingesteld voor de studie van zenuwgeleiding, wordt een elektrische schok met een laag niveau toegediend via de stimulerende elektrode en wordt de snelheid van de elektrische impuls geregistreerd door de registratie-elektrode. De schok is mild en snel, maar zal waarschijnlijk een paar seconden oncomfortabel zijn. De procedure wordt vervolgens herhaald voor elk gebied dat uw arts wil testen.

Elke elektrische impuls verschijnt op een monitor in wat lijkt op golven die de neuroloog zal kunnen interpreteren.

Wanneer de NCS is voltooid, worden de elektroden verwijderd en wordt eventuele resterende pasta van uw huid verwijderd.

EMG wordt normaal gesproken onmiddellijk na de NCS uitgevoerd. In dit geval blijf je waar je bent, terwijl de neuroloog de spier (s) vindt die hij of zij wil testen. Het gebied wordt gereinigd met antiseptische en de fijne, dunne naaldelektrode wordt in uw spier ingebracht. Dit kan aanvoelen als een korte, scherpe pijn of angel, gevolgd door een licht ongemak of druk. De meeste mensen krijgen de test goed, maar als je vindt dat het te ongemakkelijk of pijnlijk is, laat dan de neuroloog weten dat dit invloed kan hebben op je testresultaten.

De elektrode geeft geen elektrische impulsen af; het registreert eenvoudig je spieractiviteit in rust en als je beweegt.De neuroloog zal u instructies geven over wat u moet doen om de spieren op de juiste momenten te laten samentrekken (vastmaken) en te laten rusten, zoals buigen of uw arm optillen.

De neuroloog kan dan de naaldelektrode naar een andere spier of een ander deel van de spier verplaatsen en de procedure herhalen, maar hoe vaak dit gebeurt, hangt af van de gebieden die worden getest.

Activiteit wordt gemeten en vertaald als golven op een scherm en statisch-achtige geluiden worden op een luidspreker afgespeeld. De neuroloog die de test doet, luistert naar deze geluiden en kijkt naar de monitor om afwijkingen op te sporen.

Post-Test

Wanneer uw test is voltooid, wordt de elektrode verwijderd. Je moet je aankleden, indien nodig, en meteen naar huis gaan. Uw arts kan u specifieke instructies geven, afhankelijk van uw medische toestand.

Na de test

Als uw test eenmaal is afgerond, kunt u normaal gesproken uw normale activiteiten uitoefenen, tenzij uw arts u anders instrueert.

Bijwerkingen beheren

De geteste spieren kunnen een paar dagen pijnlijk aanvoelen en u kunt wat blauwe plekken, tintelingen of zwellingen in het gebied opmerken. Dit zou binnen een paar dagen moeten verdwijnen, maar je kunt ijs of een koudverpakking gedurende 10 tot 20 minuten per keer aanbrengen en neem Tylenol (acetaminophen) of Motrin / Advil (ibuprofen) voor pijn.

Als u merkt dat de pijn, zwelling, gevoeligheid of drainage in een van de gebieden waar de naalden werden ingebracht toeneemt, laat het dan aan uw arts weten.

Resultaten interpreteren

De interpretatie van EMG en NCS is niet altijd eenvoudig en leidt niet altijd tot slechts één mogelijke diagnose, maar de tests kunnen het aantal diagnosemogelijkheden verminderen. De neuroloog zal de tests interpreteren en het rapport naar uw arts sturen, wat een dag of twee kan duren. Aangezien deze tests geen eenvoudig negatief of positief resultaat hebben, zal uw arts de resultaten met u bespreken tijdens een vervolgafspraak die u mogelijk van tevoren hebt gepland.

Als u uw EMG- of NCS-rapport wel ziet, zijn hier enkele termen die u mogelijk tegenkomt:

• Amplitude: Het elektrische signaal wordt weergegeven als een golf en de amplitude is de hoogte.
• Geleidingssnelheid (CV): De geleidingssnelheid beschrijft de snelheid waarmee de elektrische impuls langs de zenuw beweegt.
• Looptijd: Dit beschrijft de breedte van een elektrische golf.
• Geleidingsblok: Dit is de reductie van een signaal over een anatomisch gebied, zoals de pols. Dit suggereert dat de zenuwen ingesloten raken zoals bij carpaal tunnel syndroom.
• F-reflex: De F-golf is een soort elektrische echo waarbij de impuls naar de ruggengraat reist en vervolgens terug langs dezelfde vezel. Het geeft daardoor een gevoel van geleiding over de gehele lengte van een motorische zenuw.
• H reflex: De H-golf is het elektrische equivalent van een reflex in het been. Een impuls reist via een gevoelszenuw naar het ruggenmerg en dan terug langs een motorische zenuw.

Deze maatregelen geven informatie over zowel motorische als sensorische componenten van het perifere zenuwstelsel. Ze suggereren ook of het axon- of myeline-omhulsel, dat de buitenste laag van zenuwen is die elektrische impulsen helpt sneller te reizen, meer beschadigd is door een neuropathie.

Myeline helpt actiepotentialen sneller te reizen, en dus wordt bij problemen met myeline (myelinopathie) de geleidingssnelheid verlaagd. Bij problemen met het axon (axonopathie) kunnen intacte vezels signalen met normale snelheden geleiden, maar er zijn minder vezels, wat leidt tot een zwakker signaal en een verminderde amplitude.

Normale EMG: Wanneer je spieren in rust zijn, produceren ze normaal gesproken geen of weinig elektrische activiteit. Wanneer een zenuw een te samentrekken spier stimuleert, is het resultaat een korte uitbarsting van elektrische activiteit die een actiepotentiaal van een motoreenheid (MUP) wordt genoemd. Normaal gesproken, hoe meer u de spier samentrekt, hoe meer elektrische activiteit optreedt. Deze activiteit vertoont een soepel actiepotentiaal in een normale EMG.

Activiteit in rust: Bij ziekten van perifere zenuwen, zoals carpaal tunnelsyndroom en perifere neuropathie, beginnen spieren soms zelf spontaan te werken, wat aantoont dat er een probleem is met de zenuwtoevoer naar die spier. Rustende elektrische activiteit kan ook wijzen op een ontsteking of een spierziekte. Deze activiteit in rust kan door EMG worden gedetecteerd als fibrillaties en positieve scherpe golven op de monitor. Soms veroorzaakt de afwijking zichtbare spiertrekkingen die fasciculaties worden genoemd.

Abnormale activiteit tijdens contractie: Artsen die de EMG-resultaten interpreteren, kunnen ook de term 'wervingspatroon' vermelden. Terwijl je spier wordt samengetrokken, signaleren zenuwvezels meer en meer stukjes spier (motoreenheden genoemd) om mee te helpen. Bij perifere zenuwaandoeningen is de amplitude van verschillende motoreenheden sterk, maar er zijn er minder omdat de zenuw niet in staat is om met zoveel eenheden verbinding te maken. Bij spierziekten is het aantal motoreenheden normaal, maar de amplitude is kleiner.

Het patroon van elektrische ontladingen van de spier heeft de neiging onderscheidend te zijn voor elk mogelijk probleem, dus het patroon dat uit uw test voortvloeit, helpt de neuroloog om te bepalen of uw spieren op de juiste manier reageren.

NCS-resultaten: Abnormale resultaten op een NCS komen bijna altijd voor op zenuwschade die te wijten is aan geleidingsblokkade, axonopathie (de zenuwvezel is beschadigd), of demyelinisatie (beschadiging of verlies van de buitenste isolatielaag van zenuwen). Er zijn een aantal aandoeningen die kunnen leiden tot zenuwbeschadiging en dus tot een abnormaal NCS-resultaat.

Uw test kan normaal zijn als de aangetaste zenuwen klein zijn en geen myelineschede hebben, of als u een stoornis heeft die alleen uw hersenen, ruggenmerg, spinale zenuwwortels of spieren aantast.Met andere woorden, ook al hebt u wat zenuwbeschadiging, uw NCS-resultaat kan nog steeds normaal zijn.

Opvolgen

Uw arts moet mogelijk aanvullende tests uitvoeren om een ​​diagnose te stellen, of er kan een worden bepaald door uw resultaten en een behandelplan wordt gestart. De volgende stappen zullen sterk variëren, afhankelijk van de oorzaak (of mogelijke oorzaak) of uw symptomen. Uw arts zal u laten weten hoe verder te gaan.

Als u een NCS of EMG had om een ​​aandoening te controleren die u al heeft, zal de test uw arts waarschijnlijk laten zien hoeveel zenuwschade of verandering in spieractiviteit er sinds uw laatste test is geweest, waardoor hij of zij uw behandelplan dienovereenkomstig kan aanpassen, indien nodig. Mogelijk hebt u deze tests periodiek om de progressie van uw ziekte te controleren.

Andere Overwegingen

Als u een second opinion wilt, praat dan met uw arts over het verkrijgen van uw medische gegevens en wie hij of zij aanbeveelt om dat te zien. Het krijgen van een second opinion betekent niet dat u uw arts niet vertrouwt en het kan u helpen om gerustgesteld te zijn om de mening van een andere medische professional over uw situatie te horen.

Een woord van heel goed

Vergeet niet dat EMG en NCS nuttige diagnostische hulpmiddelen zijn, maar slechts een deel van de puzzel. De resultaten van uw test (en) zijn mogelijk niet in staat om een ​​specifieke diagnose op te sporen, maar ze kunnen helpen deze te beperken. Wees open met uw arts en stel vragen over welke resultaten hij of zij verwacht van deze tests en wat deze voor u kunnen betekenen, en zorg ervoor dat u uw eventuele zorgen uit. Samen kunt u navigeren op de mogelijk enge weg van een nieuwe diagnose gewapend met informatie en geruststelling.