Complexe of behandel-opkomende slaapapneu

Slaapapneu kan ingewikkeld zijn om te begrijpen, vooral vanwege de gecompliceerde woorden die rond worden gegooid. Helaas kunnen zelfs sommige medische zorgverleners de betekenissen van verschillende diagnoses verkeerd begrijpen. Dit kan leiden tot kostbare en onnodige testen en behandelingen. Het is erg belangrijk om de symptomen en symptomen van één diagnose te begrijpen: complexe slaapapneu. Wat is een complexe of op de behandeling gebaseerde slaapapneu? Meer informatie over deze aandoening, de kenmerken en oorzaken, hoe deze is gediagnosticeerd en de meest effectieve behandelingen (en of behandeling zelfs nodig is).

Overzicht

Complexe slaapapneu wordt ook wel de behandelingsopkomende centrale slaapapneu genoemd, en dit is eigenlijk een nuttige frasering van de aandoening. Complexe slaapapneu treedt op wanneer iemand die eerder obstructieve slaapapneu had, centrale slaapapneu ontwikkelt als gevolg van het gebruik van behandeling met continue positieve luchtwegdruk (CPAP). Dit is veel om uit te pakken, dus laten we de voorwaarden hier ontleden.

Ten eerste treedt obstructieve slaapapneu op wanneer de bovenste luchtweg (of keel) tijdens de slaap instort. Dit kan leiden tot een daling van de zuurstofniveaus in het bloed en tot opwinding of ontwaken uit de slaap. Op basis van een diagnostisch slaaponderzoek, een polysomnogram genaamd, is deze aandoening aanwezig als er per uur slaap vijf of meer obstructieve gebeurtenissen optreden. Deze inzakkende luchtwegen kunnen verschillende namen hebben, waaronder obstructieve apneus, gemengde apneus, hypopneus en ademhalingsgerelateerde arousals (RERA's).

Zodra obstructieve slaapapneu is geïdentificeerd, is de meest gebruikelijke en effectieve behandeling het gebruik van CPAP-therapie. Deze behandeling levert een constante luchtstroom door een gezichtsmasker. Deze extra lucht zorgt ervoor dat de luchtweg niet bezwijkt of blokkeert, en ook snurken oplost. In sommige gevallen kan dit veranderingen in de ademhaling veroorzaken die leiden tot het vasthouden van de adem, een aandoening die centrale slaapapneu wordt genoemd.

Per definitie vindt complexe slaapapneu plaats met het gebruik van CPAP-behandeling. Obstructieve gebeurtenissen verdwijnen en centrale apneu-gebeurtenissen komen op of houden aan met therapie. Deze centrale apneu-evenementen moeten minstens vijf keer per uur plaatsvinden en ze moeten meer dan 50% uitmaken van het totale aantal apneu- en hypopneu-evenementen. Daarom, als u een totaal van 100 apneu-events hebt genoteerd tijdens het gebruik van CPAP-therapie, en slechts 49 (of meer waarschijnlijk minder) centrale apneu-gebeurtenissen zijn, hebt u geen complexe slaapapneu.Het komt vaak voor dat een aantal centrale apneu-evenementen opduiken, maar ze hebben mogelijk geen extra interventies nodig na verloop van tijd.

overwicht

Complexe slaapapneu kan relatief vaak voorkomen tijdens de initiële behandelingsperiode met CPAP of zelfs bileveltherapie. Deze centrale apneu-gebeurtenissen worden niet beter verklaard door het gebruik van medicijnen (zoals narcotica of opioïde pijnstillers) en zijn niet het gevolg van hartfalen of een beroerte. Er kan een groot aantal opwinding uit de slaap zijn en elke bewustwording kan worden gevolgd door een centrale post-arousal. Deze verschijnselen komen vaker voor tijdens de niet-REM-slaap en kunnen enigszins verbeteren in fase 3 of slow-wave slaap.

Hoe vaak komt complexe slaapapneu voor? Dit is eigenlijk een moeilijke vraag om te beantwoorden. De werkelijke incidentie en mate van persistentie zijn niet goed gedefinieerd, vanwege het feit dat het vaak variabel oplost als de PAP-therapie doorgaat. Er wordt geschat dat dit 2 tot 20% van de mensen treft als ze de CPAP-therapie beginnen te gebruiken en vaker in de eerste of tweede nacht van gebruik worden gezien. Daarom kan het overdreven geïdentificeerd worden als onderdeel van een titratieonderzoek in een slaapcentrum. Gelukkig blijft het bij ongeveer 2% van de mensen alleen met therapie.

Oorzaken

De exacte oorzaken van complexe slaapapneu worden niet volledig begrepen. Er kunnen een aantal bijdragen aan de aandoening zijn en niet alle zijn te wijten aan CPAP-therapie. Sommige personen kunnen aanleg hebben voor de aandoening als gevolg van instabiliteit in hun beheersing van de ademhaling. Het kan vaker voorkomen bij mensen met moeite om de slaap te behouden, zoals bij slapeloosheid. Het lijkt te worden getriggerd door een laag koolstofdioxidegehalte in sommige. Als iemand in eerste instantie meer ernstige slaapapneu heeft (met een hogere AHI) of als er meer centrale apneu-events zijn opgemerkt voorafgaand aan de behandeling, kan dit het risico vergroten. Het lijkt ook vaker voor te komen bij mannen.

Het is interessant om op te merken dat andere behandelingen van slaapapneu ook het risico op het ontwikkelen van complexe slaapapneu lijken te vergroten. Chirurgie en het gebruik van een oraal hulpmiddel hebben gemeld dat ze centrale slaapapneu opwekken. Het kan ook optreden als de druk van de PAP-therapie ofwel te hoog of juist te laag is, zoals ingesteld tijdens een titratieonderzoek of bij een volgend thuisgebruik.

Effecten en behandeling

Hoewel complexe slaapapneu over het algemeen verdwijnt na verloop van tijd, zijn er nog steeds 2% van de mensen in wie de toestand aanhoudt en kunnen er andere gevolgen zijn. Sommige van deze mensen kunnen alternatieve behandelingen nodig hebben om de aandoening op te lossen.

Complexe slaapapneu kan worden opgemerkt om aan te houden bij het routinematig downloaden van PAP-compliantiegegevens. Dit gebeurt meestal tijdens een routine follow-up afspraak met uw slaapspecialist in de eerste 3 maanden van gebruik. Als er per uur meer dan vijf centrale apneu-evenementen plaatsvinden, kan dit, ondanks het feit dat de obstructieve slaapapnoegebeurtenissen zijn opgelost, aanleiding geven tot wijzigingen. Waarom zou dit ertoe doen?

Aanhoudende complexe slaapapneu geassocieerd met een hoge resterende AHI kan voortzetting van de fragmentatie van de slaap en zuurstof-desaturatie veroorzaken. Dit kan leiden tot slaperigheid overdag en andere gezondheidseffecten op de lange termijn. Belangrijk is dat dit ook de PAP-therapie in gevaar kan brengen: de gebruiker kan weinig voordeel melden en heeft een slechte langdurige therapietrouw.

Het is belangrijk om te erkennen dat er van nacht tot nacht variabiliteit kan zijn. In de context van uw initiële toestand kunnen sommige verhogingen in de AHI worden verdragen als de algehele respons op de therapie gunstig is. Hoewel de apparaten een ruwe maat kunnen leveren voor centrale apneu-gebeurtenissen, zijn deze niet perfect en kan dit beter worden beoordeeld via een standaardpolysomnogram.

De oplossing van complexe slaapapneu kan afhangen van het aanpakken van de onderliggende oorzaken. Als de gebruikte druk bijvoorbeeld gewoon te hoog is (of, minder vaak, te laag), kan een eenvoudige aanpassing de kwestie oplossen. Als er ontwaking optreedt als gevolg van een maskerlek, kan een goede aanpassing helpen. In sommige gevallen kan het nodig zijn over te schakelen naar bilevel ST (met een getimede ademfrequentie die kan worden afgegeven tijdens adempauzes) of ASV-therapie. Deze therapiemodaliteiten vereisen vaak een titratieonderzoek om de optimale apparaatinstellingen te vinden.

De meest voorzichtige behandeling is vaak het meest effectief: tijd. Complexe slaapapneu verbetert meestal in 98% van de gevallen naarmate de therapie voortschrijdt. Het is misschien niet nodig om verder in te grijpen dan te wachten en de resterende gebeurtenissen zelfstandig te bekijken.