De anatomie van het netvlies en hoe het werkt

Het netvlies is een lichtgevoelige laag die langs de achterkant van het oog loopt. Het is slechts 0,2 mm dik en is ongeveer zo groot als een zilveren dollar. Het netvlies bestaat uit 200 miljoen neuronen. Het netvlies bevat fotoreceptoren die licht absorberen en vervolgens deze signalen door de oogzenuw naar de hersenen sturen.

De fotoreceptoren in het netvlies worden staafjes en kegeltjes genoemd. Ons netvlies bevat 120 miljoen staven en ongeveer 1 miljoen codefotoreceptoren. De fovea in de macula heeft de hoogste concentratie kegels en staven zijn volledig afwezig. De kegels leveren een betere resolutie van afbeeldingen, maar de stangen zijn betere detectoren. Dit is de reden waarom wanneer je 's nachts recht naar een ster kijkt, deze erg zwak lijkt, maar als je recht naar de zijkant van de ster kijkt, wordt hij helderder en zichtbaarder.

Heel erg zoals film in een camera, komen de beelden door de lens van het oog en zijn geconcentreerd op het netvlies. De retina converteert deze beelden vervolgens naar elektrische signalen en stuurt ze naar de hersenen.

Wanneer een arts uw ogen verwijdt tijdens een uitgebreid oogonderzoek, wordt er gezegd dat hij of zij naar de fundus kijkt. De fundus wordt beschreven met de volgende delen:

• Achterste pool: de achterste pool in het achterste deel van het netvlies en omvat de oogzenuw en macula
• Oogzenuwzenuw: De oogzenuwkop is het gezicht van de oogzenuw wanneer deze de achterkant van het oog binnengaat. Het is gemaakt van miljoenen zenuwvezels en verzendt visuele informatie naar de hersenen voor verwerking.
• macula: De macula is een gespecialiseerd gepigmenteerd deel van het netvlies in het midden van het netvlies dat ons een centraal zicht geeft. In het midden van de macula bevindt zich de fovea. De fovea heeft de regio met de beste gezichtsscherpte.
• Equator en midden perifere retina: Dit is het gebied van het netvlies dat zich uitstrekt vanaf de achterste pool.
• Ora serrata: De ora serrata is het gekartelde gebied tussen het netvlies en het corpus ciliare. Dit knooppunt markeert de overgang van het niet-fotogevoelige gebied van het netvlies naar het lichtgevoelige gebied van het netvlies.

Veel voorkomende aandoeningen van de retina

• Scheuren of loslaten van het netvlies: Een scheur of loslating van het netvlies wordt beschouwd als een oogaandoening waarbij het lichtgevoelige netvlies wordt afgescheurd of verwijderd van de achterkant van het oog dat zich voedt met zuurstof en voeding.
• Diabetische retinopathie: Diabetische retinopathie komt voor bij mensen die diabetes hebben wanneer bloedvaten bloed en vocht lekken. Soms groeien er nieuwe bloedvaten die destructief worden en visusverlies, glaucoom en netvliesloslating kunnen veroorzaken als ze niet worden behandeld.
• Centrale sereuze retinopathie: Centrale sereuze retinopathie is een relatief veel voorkomende aandoening waarbij het centrale netvlies een cyste ontwikkelt en het centrale zicht vervormd raakt.
• Maculaire degeneratie: Maculaire degeneratie is een ziekte van de macula waarbij er een verlies is in het midden van het gezichtsveld. Maculaire pigmentveranderingen treden op en lekkende bloedvaten groeien onder de macula. Visusverlies kan zeer mild tot zeer ernstig zijn bij centrale blindheid.