Oorzaken en behandeling van heupdislocatie en subluxatie

Een heupdislocatie is een zeer ongewone verwonding die meestal het gevolg is van ernstig trauma. De meest voorkomende oorzaken van een heupdislocatie zijn botsingen van motorvoertuigen, vallen van hoogte en soms catastrofale sportblessures.

Mensen die dit letsel oplopen, hebben ernstige heuppijn, moeite met bewegen en het onvermogen om de extremiteit te dragen. Het been zal zich in een abnormale positie bevinden als gevolg van de dislocatie, meestal met het been ingekort en geroteerd.

Heupdislocaties kunnen ook optreden als een complicatie van heupprothese. Omdat een kunstmatige heupprothese verschilt van een normaal heupgewricht, is dislocatie na gewrichtsvervanging een mogelijk risico op een operatie.

Volgens een onderzoek uit Duitsland uit 2014 zal ongeveer 2 procent van de mensen binnen een jaar na een totale heupvervanging een heupdislocatie doormaken. Gelukkig maken nieuwere protheses en chirurgische technieken dit een veel minder vaak voorkomend verschijnsel.

Hoe de heupverbinding werkt

Het heupgewricht is een kogelgewricht. De holte van het heupgewricht is een diepe kop bot die deel uitmaakt van het bekken (het acetabulum genoemd). De bal is de bovenkant van het dijbeen (het dijbeen) - de naam van het heupgewricht is het femoroacetabulaire gewricht. De belangrijkste reden dat heupdislocaties zo ongewoon zijn, is dat de bal diep in de heupkom wordt gehouden. In tegenstelling tot het schoudergewricht, waar de bal losjes op de sok zit, zijn heupdislocaties ongebruikelijk, terwijl schouderdislocaties heel gewoon zijn.

Naast de botanatomie van de heup die zorgt voor een stabiel gewricht, heeft het lichaam ook sterke gewrichtsbanden, veel spieren en pezen die ook bijdragen aan de stabiliteit van het heupgewricht. Om een ​​heupdislocatie te voorkomen, moet er aanzienlijke kracht op het gewricht worden uitgeoefend. Mensen die een knappend gevoel van de heup voelen, hebben zelden een ontwrichting van het gewricht; deze aandoeningen staan ​​bekend als het snapping-heup syndroom.

Hip dislocatie

Wanneer zich een heupdislocatie voordoet, moet er schade worden aangericht aan de structuren die de bal in de holte houden. Vaak voorkomende verwondingen die optreden wanneer een heupdislocatie optreedt, omvatten botbreuken rond de heup, scheuren in het labrum en ligamenten van de heup en kraakbeenbeschadiging van het gewricht. Daarnaast kan letsel aan bloedvaten die het bot voeden leiden tot een aandoening die avasculaire necrose wordt genoemd (ook wel osteonecrose van de heup genoemd).

Mensen die een heupdislocatie doormaken, hebben een zeer hoog risico op het ontwikkelen van artritis van het gewricht gedurende de maanden en jaren na de verwonding en lopen een hoger risico om later in hun leven een heupprothese te ondergaan. De omvang van kraakbeenschade bepaalt uiteindelijk de waarschijnlijkheid van het ontwikkelen van toekomstige problemen in het gewricht.

Behandelingsopties

De belangrijkste behandeling van een ontwrichte heup is om de bal op de juiste manier terug in de holte te plaatsen, een gezamenlijke reductie genoemd. Om het heupgewricht te verplaatsen, heeft de patiënt algemene anesthesie nodig. In tegenstelling tot schouderdislocatie kunnen veel patiënten, vooral diegenen die herhaalde schouderdislocaties hebben gehad, zelfstandig herpositioneren, een heupdislocatie vereist meestal een aanzienlijke kracht om te herpositioneren.

Volgens een recensie van het NYU Langone Medical Center worden de beste resultaten bereikt als de reductie wordt uitgevoerd binnen zes uur na de dislocatie, hetzij als een open operatie of als een arthroscopische procedure met behulp van sleutelgatincisies.

Zodra de bal terug in de houder is, zal uw arts evalueren voor andere verwondingen, inclusief letsel aan het bot, kraakbeen en ligamenten. Afhankelijk van de letsels die zijn opgetreden, kan verdere behandeling noodzakelijk zijn. Gebroken botten moeten mogelijk worden gerepareerd om de bal in de mof te houden en mogelijk beschadigd kraakbeen moet uit de naad worden verwijderd.

Arthroscopie van de heupen wordt steeds vaker gebruikt als een hulpmiddel om te zorgen dat het gewricht zo gezond mogelijk is na dit type verwonding.

Bovendien is de ontwikkeling van vroege artritis van de heup heel gewoon na het type trauma aan het heupgewricht.Daarom hebben veel patiënten met een heupdislocatie uiteindelijk een heupprothese nodig.

Een heupprothese wordt uitgevoerd om de kogel en de mof van het beschadigde heupgewricht te vervangen. Heupprothese chirurgie is een van de meest voorkomende en meest succesvolle orthopedische operaties, maar het is een grote chirurgische ingreep die niet zonder risico is.

Dit omvat niet alleen infectie en aseptische loslating (het losmaken van het gewricht zonder infectie) maar juist de toestand die mogelijk tot de operatie heeft geleid: een heupdislocatie.

Dezelfde Duitse studie concludeerde dat maar liefst 17,7 procent van de totale heupprothesen wordt toegeschreven aan dislocatie. Aan de andere kant, 28 procent van degenen die een revisie-operatie ondergaan, zullen een dislocatie ervaren.

Ondanks deze statistieken zijn de meeste mensen die een heupprothese ondergaan in staat om een ​​normale, actieve levensstijl te hervatten zonder significant ongemak van hun heupgewricht.

Hip-subluxatie

Een verwante verwonding wordt een heup-subluxatie genoemd. Een gezamenlijke subluxatie is een andere manier om te beschrijven wat mensen vaak een gedeeltelijke ontwrichting noemen. In het geval van het heupgewricht betekent dit dat de bal uit de kom begon te komen maar niet volledig uit kwam of uit de kom ging.

Mensen met een heup-subluxatie kunnen veel van dezelfde complicaties hebben als degenen die een heupdislocatie doormaken. In de loop van de tijd zijn deze individuen gewoon verantwoordelijk voor het ontwikkelen van heuplabale tranen, osteonecrose en heuparthritis.

Een heup-subluxatie was de blessure die een einde maakte aan de carrière van voetbalster Bo Jackson.

Een woord van heel goed

Een heupdislocatie of -subluxatie is een potentieel verwoestende verwonding die zowel kan leiden tot problemen op de korte als lange termijn met het heupgewricht. Mensen die een heupdislocatie hebben opgelopen, hebben doorgaans algemene anesthesie nodig om het heupgewricht weer op zijn plaats te plaatsen.

Na een heupdislocatie is het belangrijk om ervoor te zorgen dat het gewricht stabiel is en dat er geen andere verwondingen zijn aan het omliggende bot. Als dit het geval is, kan extra chirurgische ingreep noodzakelijk zijn.

Mensen die deze verwondingen opliepen, lopen een hoog risico op het ontwikkelen van complicaties zoals osteonecrose en artritis van het heupgewricht. Uiteindelijk kan heupvervanging noodzakelijk worden als er sprake is van langdurige schade aan het heupgewricht.

Is het tijd voor een heupprothese?