Behandelingsfracturen en breuken van de pols

Een gebroken pols is een van de meest voorkomende gebroken botten. In feite zijn polsfracturen het meest gebroken bot bij patiënten jonger dan 65 jaar (na die leeftijd worden heupfracturen het meest voorkomende gebroken bot). Ongeveer 1 van de 6 fracturen die in de spoedeisende hulp worden behandeld, is een polsbreuk.

Meestal, wanneer een arts een polsbreuk beschrijft, verwijst hij of zij naar een fractuur van de straal (een van de twee onderarmbeenderen). Er zijn andere soorten gebroken botten die zich voordoen in de buurt van de pols, maar een typische polsbreuk betekent over het algemeen dat het uiteinde van het radiusbot is gebroken. Andere botten die kunnen breken in de buurt van het polsgewricht omvatten de scafoïde en de ellepijp.

Tekenen van een gebroken pols

Een polsbreuk moet worden vermoed wanneer een patiënt zijn polsgewricht verwond en pijn heeft in dit gebied. Veel voorkomende symptomen van een polsbreuk zijn:

• Pijn aan de pols
• Zwelling
• Deformiteit van de pols

Wanneer een patiënt met pijn in de pols en met behulp van polspijn op de eerste hulp komt, wordt een röntgenfoto van het gewonde gebied verkregen. Als er een gebroken pols is, zullen de röntgenfoto's zorgvuldig worden beoordeeld om te bepalen of de breuk zich in een juiste positie bevindt en om de stabiliteit van de botfragmenten te beoordelen.

Pols fractuur behandeling

Meestal kunnen gebroken polsen worden behandeld in een cast. De pols is een deel van uw lichaam dat zeer geschikt is voor de behandeling. Als de botten niet in de juiste positie zitten, kan er wat lichte sedatie of lokale anesthesie worden gebruikt, zodat uw arts de fractuur kan resetten. Dit wordt 'verminderen' van een polsbreuk genoemd, en door specifieke manoeuvres uit te voeren, kan uw arts mogelijk de gebroken pols opnieuw uitlijnen.

Welke polsbeschadigingen hebben een operatie nodig voor de behandeling?

Dit is een moeilijke vraag om te beantwoorden en moet van geval tot geval worden behandeld. Zelfs op individuele basis kunnen orthopedisten verschillen in hun mening over de optimale behandeling van een bepaalde fractuur.

Enkele van de volgende zijn belangrijke overwegingen bij het bepalen of een operatie al dan niet noodzakelijk is voor een gebroken pols:

• Leeftijd en fysieke eisen van de patiënt: Als een patiënt jong en actief is, wordt alles in het werk gesteld om de pols weer normaal te maken. Bij sommige polsfracturen kan dit problemen in de komende jaren helpen voorkomen. Als de patiënt echter geen zware polshulpmiddelen vereist of als de patiënt bejaard is, is een perfect herstel van de gebroken botten mogelijk niet nodig.
• Botkwaliteit: Als het bot dun en zwak is, wat betekent dat het individu osteoporose heeft, kan een operatie minder gunstig zijn. Als er platen en schroeven worden gebruikt om een ​​breuk te repareren, moet de botkwaliteit voldoende zijn om de schroeven vast te zetten. Chirurgie is traumatisch tot op het bot en soms is de beste manier om verdere schade aan het bot te minimaliseren en in een gipsverband te behandelen.
• Locatie van de breuk: Als de fractuur het kraakbeen van het polsgewricht betreft, is de kans op een operatie groter. Terwijl het bot in de loop van de tijd kan hermodelleren, kan het kraakbeenoppervlak van het polsgewricht dat niet.Als de kraakbeenoppervlakken niet voldoende zijn uitgelijnd met een reductie (reset) manoeuvre, kan een operatie worden overwogen.

• Verplaatsing van de breuk: Als de botten ernstig uitgelijnd zijn, kan een operatie worden uitgevoerd om de fragmenten op de juiste manier te positioneren. Dit wordt meestal geprobeerd zonder een operatie, maar het is mogelijk dat spieren en pezen worden ingesloten en het opnieuw instellen blokkeren. Bovendien kunnen sommige fracturen onstabiel zijn en niet in positie blijven, zelfs niet met een goed gipsverband. Deze kunnen een operatie nodig hebben om de fractuur adequaat te positioneren.
• Geschiktheid van niet-chirurgisch management: Als een breuk wordt verplaatst, zal de patiënt gewoonlijk proberen het gebroken bot te verkleinen of te verplaatsen. Soms is het moeilijk om de botten te verplaatsen zonder chirurgie. Op andere momenten is de positionering bevredigend, maar gieten houdt de breuk misschien niet in die positie. Een operatie kan meestal in de eerste twee weken na een fractuur worden uitgevoerd om de botten weer op hun juiste positie te brengen.

Zoals eerder vermeld, is een operatie gewoonlijk niet nodig voor een polsbreuk, maar in sommige situaties kan deze worden overwogen. Als een operatie wordt uitgevoerd, zijn er verschillende opties voor behandeling. Sommige breuken kunnen worden vastgezet met pinnen om de fragmenten op hun plaats te houden. Een andere optie is een externe fixator, een apparaat dat pinnen door de huid en een apparaat buiten de huid gebruikt om de fragmenten op hun plaats te trekken. Ten slotte kunnen platen en schroeven worden gebruikt om de breuk goed te positioneren.