Lasmiditan: nieuw medicijn tegen migraine in de pijplijn

Migraine blijft een slopende neurologische aandoening, zelfs met de introductie van triptanen, medicijnen die traditioneel worden gebruikt om een ​​matige tot ernstige migraineaanval af te breken.

Het probleem met triptanen is dat ze simpelweg niet altijd voor mensen werken, meer dan 35 procent, volgens wetenschappelijke gegevens. Ook mensen vermijden ze soms vanwege ongemakkelijke bijwerkingen, zoals pijn op de borst, keel- en spierpijn en gevoelloosheid en tintelingen.

Dus, is er een alternatief voor het nemen van een triptan voor een migraine? Er kan er een aan de horizon zijn en het wordt lasmiditan genoemd. Zoals elk medicijn, kan lasmiditan echter ook een aantal nadelen hebben die nog door onderzoekers moeten worden opgelost.

Toch is het leren van dit nieuwe medicijn tegen migraine in je beste belang omdat het in de toekomst een haalbare optie voor je kan worden. Daarnaast kan lasmiditan, indien effectief, meer inzicht verschaffen in de biologie achter migraineaanvallen. En meer in het bijzonder zou het een neurale theorie van de oorsprong van migraine ondersteunen in tegenstelling tot een vaattheorie van de oorsprong van migraine.

Is Lasmiditan veilig en effectief?

Tot nu toe zijn er twee fase II-proeven met lasmiditan:

Bestudeer een

Volgens een gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde fase II studie in Lancet, lasmiditan lijkt effectief te zijn voor de behandeling van acute matige tot ernstige migraine. In deze studie werden de deelnemers gerandomiseerd om een ​​placebo-pil of een lasmiditan-pil te krijgen met verschillende doses (50 mg, 100 mg, 200 mg en 400 mg).

De resultaten toonden aan dat elke lasmiditan-dosis de hoofdpijnrespons (gedefinieerd als een afname van matige of ernstige migrainepijn tot milde of geen pijn) significant verbeterde twee uur na het begin van de hoofdpijn in vergelijking met placebo.

Hoewel ze veelbelovend zijn als een effectieve therapie, kan de keerzijde van het medicijn de neurologische bijwerkingen zijn, die door meer deelnemers werden ervaren hoe hoger de dosis lasmiditan was. Deze bijwerkingen omvatten:

• Duizeligheid
• Vermoeidheid
• Vertigo (een gevoel van spinnen)
• paresthesie
• Slaperigheid

Onderzoek twee

Een ander fase II-onderzoek in Cephalalgia onderzocht de intraveneuze (IV) toediening van lasmiditan, wat betekent dat het werd toegediend via een ader. De deelnemers aan het onderzoek hadden een matige tot ernstige migraine-hoofdpijn en zij ontvingen ofwel een IV-dosis lasmiditan of een placebo-dosis in het ziekenhuis.

De resultaten toonden aan dat bij een dosis lasmiditan 20 mg IV de verlichting van de hoofdpijn (opnieuw gedefinieerd als een afname van pijn tot mild of geen na twee uur) 64 procent was en voor placebo 45 procent.

Bijwerkingen zoals duizeligheid, paresthesie en een gevoel van zwaarte (meestal een ledemaat) kwamen vaker voor in de lasmiditangroep dan de placebogroep (65 procent versus 43 procent).

Wat betekenen deze twee studies?

Beide studies suggereren dat lasmiditan een effectief medicijn is voor de behandeling van acute migraine. Niettemin brengen de onderzoeken tolerantieproblemen met betrekking tot bijwerkingen met zich mee. Grotere fase III-onderzoeken zijn nodig om deze neveneffecten van het zenuwstelsel te ondervangen, aangezien dit beperkende factoren kan zijn voor toekomstig gebruik.

Hoe Lasmiditan werkt

Net als bij andere migrainemedicijnen is het precieze mechanisme achter hoe lasmiditan werkt niet helemaal duidelijk.Dat gezegd hebbende, weten we dat het bepaalde serotoninereceptoren in de hersenen activeert - en in de hersenen van migrainepatiënten zijn de serotoninespiegels verlaagd.

Triptanen, de traditionele medicijnen die worden gebruikt om matige tot ernstige migraine te behandelen, binden ook aan serotoninereceptoren. Dus, hoe is lasmiditan uniek van triptanen? Deskundigen merken op dat lasmiditan selectiever is dan triptanen - het bindt niet aan de serotoninereceptoren die, indien geactiveerd, tot bloedvatvernauwing leiden (wat triptanen doen).

In feite is dit nadelige effect (vasoconstrictie genoemd) een groot nadeel voor triptanen en daarom zijn ze gecontra-indiceerd bij mensen met een voorgeschiedenis van:

• Hartziekte
• Beroerte
• Perifere vaatziekte
• Hoge bloeddruk die niet met medicijnen wordt gereguleerd
• Bepaalde soorten migraine (bijvoorbeeld hemiplegische migraine en basilaire migraine)

Bovendien bleek in dierstudies lasmiditan markers te blokkeren die zijn gekoppeld aan elektrische stimulatie van het trigeminale ganglion. Dit past in overeenstemming met nieuwere theorieën over het "waarom" achter migrainehoofdpijn, namelijk dat pijn niet het primaire resultaat is van bloedverwijding rondom de hersenen, maar eerder de activering van trigeminale zenuwbanen.

Dus, lasmiditan veronderstelt een meer zenuw-gebaseerde oorzaak van migrainepijn in tegenstelling tot een vasculaire (bloedvat) oorzaak. Dit kan verklaren waarom triptanen bij sommige migrainepatiënten niet werken.

Andere innovatieve therapieën

Het is nog te vroeg om te zeggen hoe het gaat met lasmiditan, maar er zijn op zijn minst nieuwere opties en ze veranderen de manier waarop we begrijpen hoe migraine zich ontwikkelt. Wanneer bijvoorbeeld het trigeminalsysteem wordt geactiveerd tijdens een migraine, komen stoffen zoals calcitonine-gen-gerelateerd peptide (CGRP) vrij. Deze op hun beurt vergroten de bloedvaten rond de hersenen. Medicijnen die het eiwit CGRP blokkeren, ofwel door het direct te binden of door binding aan de receptor, worden ontwikkeld en vroege studies zijn veelbelovend.

Bovendien, en nog opwindender zijn apparaten (geen medicijnen) die bepaalde zenuwen stimuleren, zoals de nervus vagus of de nervus supraorbital. Dit kunnen goede keuzes zijn voor mensen die de huidige orale migrainemedicijnen niet kunnen verdragen of verdragen. Ze kunnen echter duur zijn en de dekking van de verzekering kan een probleem zijn.

Een woord van heel goed

Al met al is het grote beeld hier dat lasmiditan in twee fase II-onderzoeken effectief bleek te zijn voor het verzachten van migrainepijn. Maar het is belangrijk om te onthouden dat grotere studies nodig zijn (fase III-studies) om de bijwerkingen van het zenuwstelsel te ontmoedigen, omdat dit voor sommige mensen beperkende factoren zou kunnen zijn. Het goede nieuws is dat er momenteel inschrijvings- of doorlopende fase III-onderzoeken zijn.