Fasen van een bevroren schouder

Een frozen shoulder is een veel voorkomend probleem dat schouderpijn veroorzaakt, hoewel veel patiënten met deze aandoening zich niet realiseren wat het probleem is en wat de beste behandelingen zijn voor deze aandoening. Bovendien zijn veel patiënten verrast om te leren van het langdurige genezingsproces dat nodig kan zijn voor het verlichten van pijn veroorzaakt door een bevroren schouder. Lees meer over de fasen van een frozen shoulder en wat u kunt verwachten in termen van de duur van herstel van deze aandoening.

Fase één: bevriezen (6 weken tot 6 maanden)

De bevriezingsfase is veruit de meest pijnlijke fase van een bevroren schouder. Aan het begin van deze fase kan de beweging slechts beperkt worden beperkt en daarom wordt een vroeggevroren schouder vaak verkeerd gediagnosticeerd als een probleem met de rotatormanchet.

Tijdens deze fase wordt de schoudercapsule verdikt en krimpt. Terwijl dit gebeurt, worden schouderbewegingen steeds moeilijker en pijnlijker.

Fase twee: Frozen (4 maanden tot 6 maanden)

De tweede fase van een bevroren schouder staat bekend als de bevroren fase. Tijdens deze fase is de schouder opvallend stijf. De karakteristieke onderzoeksvinding die de diagnose van een frozen shoulder bevestigt, is dat niet alleen de patiënt de schouder niet normaal kan bewegen, maar ook dat iemand anders die de arm probeert te manipuleren, de schouder niet kan bewegen. Bij een rotatormanchetprobleem kan een patiënt vaak zijn arm niet normaal bewegen, maar iemand anders (onderzoeker) kan dit wel.

De bevroren fase is meestal veel minder pijnlijk dan de bevriezingsfase, maar pijn kan het gevolg zijn van schijnbaar eenvoudige activiteiten. Rotatie van het schoudergewricht is bijzonder moeilijk om activiteiten als het wassen van haar, het vasthaken van een BH of het reiken naar een veiligheidsgordel pijnlijk te maken.

Fase drie: ontdooien (6 maanden tot 2 jaar)

De laatste fase van een bevroren schouder is de ontdooifase. In deze fase is de capsule van het schoudergewricht dik en strak, maar na verloop van tijd wordt deze geleidelijk losser. Het is belangrijk om de schoudercup uit te rekken en zelfs wat ongemak toe te staan ​​om ervoor te zorgen dat de schoudergewrichtmobiliteit blijft herstellen.

De ontdooifase wordt meestal veel beter verdragen door patiënten, ook al kan dit lang duren. Het niet hebben van de extreme pijn geassocieerd met het bevriezen van het gewricht, en het zien van geleidelijke winst in mobiliteit, maakt deze fase aanvaardbaar, zij het lang.

Behandeling van bevroren schouder

Bevroren schouderbehandeling wordt bijna altijd het beste bereikt met fysiotherapie en uitrekken van het gewricht. Pijnstillers, ijs- en hittetoepassing en alternatieve therapieën kunnen allemaal nuttig zijn om het ongemak te beheersen.

Chirurgie kan een optie zijn voor de behandeling van een frozen shoulder, maar deze is zelden nodig, en alleen bij langdurige inspanningen bij de therapie is de verbetering van de symptomen niet gelukt. Een van de problemen bij een operatie voor de behandeling van een frozen shoulder is dat een operatie een mogelijke oorzaak is van een frozen shoulder. Daarom is het mogelijk dat sommige patiënten na de operatie erger worden - dat is natuurlijk uiterst frustrerend.

Prognose

Zoals u kunt zien, kan de tijdlijn voor herstel van een frozen shoulder lang en frustrerend zijn. Het is belangrijk voor patiënten om te begrijpen dat, ongeacht wat, de hersteltijd wordt gemeten in maanden of zelfs jaren. Het verwachten van een herstel dat snel gaat, zorgt voor meer frustratie.

Dat gezegd hebbende, zijn er stappen die u kunt nemen om uw herstel te versnellen en het ongemak van een bevroren schouder te verminderen. Therapie kan gunstig zijn en uw arts kan behandelingen voorstellen om de pijn te verlichten terwijl u herstelt.

Het goede nieuws is dat na verloop van tijd bijna alle patiënten volledige verlichting van pijn zullen vinden, en normale of bijna normale bewegingsbereik van het schoudergewricht.