Algemene anesthesie bijwerkingen en complicaties

Er zijn veel mogelijke bijwerkingen verbonden aan het gebruik van anesthesie voor operaties en procedures. Deze problemen lopen sterk uiteen van kleine problemen tot significante en levensbedreigende problemen. Gelukkig zijn ernstige problemen na het ontvangen van anesthesie ongewoon en zal de gemiddelde patiënt geen of slechts minder ernstige problemen ondervinden in de uren en dagen na hun procedure.

Het type bijwerkingen dat een persoon kan ervaren als gevolg van anesthesie zal dramatisch anders zijn, afhankelijk van het type anesthesie dat ze krijgen, de tijd dat ze onder narcose zijn en de aard van het probleem dat anesthesie noodzakelijk maakte. Bijvoorbeeld, een kind dat zijn appendix eruit moet hebben maar geen andere gezondheidskwesties heeft en onder narcose is gedurende een uur zal waarschijnlijk minder complicaties ervaren dan een 85-jarige diabetische roker die enkele uren anesthesie heeft tijdens zijn open hart. chirurgie.

Algemene anesthesie uitgelegd

Dit type anesthesie wordt gebruikt tijdens operaties en wordt gebruikt in een ziekenhuis of chirurgische instelling. Medicatie wordt gegeven als een geïnhaleerd gas en via een infuus tijdens de operatie. Tijdens dit type sedatie is de patiënt volledig onbewust van zijn omgeving en ervaart hij geen pijn omdat deze zich in een veel diepere toestand bevindt dan de slaap.

Algemene anesthesie vereist dat de patiënt een beademingsbuis heeft geplaatst, zodat deze tijdens een operatie beademd kan worden. Dit komt omdat algemene anesthesiemedicamiddelen de patiënt niet alleen bewusteloos maken en de pijn van een operatie niet kunnen voelen, maar ze verlammen ook de spieren van het lichaam, inclusief de spieren die de longen doen werken.

Hoewel de algemene anesthesiemedicatie verlamming veroorzaakt die ervoor zorgt dat de patiënt niet kan bewegen - wat vooral belangrijk is tijdens delicate operaties - kan dit ook leiden tot complicaties die worden veroorzaakt door het niet bewegen gedurende een langere periode. Anesthesie is, net als de meeste operaties, vaak een zorgvuldige analyse van mogelijke risico's versus mogelijke beloningen - en een zeer goed opgeleide gok door een anesthesieverkoper waarover waarschijnlijker iets zal gebeuren, het goede of het slechte. Er worden ook acties ondernomen om de kansen op de problemen te minimaliseren en de kans op goede resultaten te vergroten.

Het is belangrijk om te onthouden dat de risico's van algemene anesthesie niet de enige risico's zijn waar de patiënt zich van bewust moet zijn voorafgaand aan hun procedure, de risico's van de operatie zelf moeten worden overwogen. Elke procedure draagt ​​zijn eigen unieke potentiële risicofactoren, niet gerelateerd aan de anesthesie. Een patiënt met een operatie om de appendix te verwijderen, zou bijvoorbeeld risicofactoren hebben die verband houden met de infectie die zich in de appendix bevindt en zich mogelijk tijdens de operatie in de buik kan verspreiden, evenals de mogelijkheid van een infectie in de incisie, die geen verband houdt met de risico's van algemene anesthesie.

Veel voorkomende problemen na algemene narcose

• Misselijkheid / braken: De meest voorkomende complicatie na algemene anesthesie is misselijkheid en braken. Postoperatieve misselijkheid en braken (PONV) zijn gemakkelijker te voorkomen dan te behandelen en er zijn meerdere medicijnen beschikbaar voor patiënten die dit probleem ervaren.
• De beste voorspeller van het al dan niet ervaren van postoperatieve nausea en braken is het hebben van een geschiedenis van misselijkheid en braken na een eerdere operatie. Degenen die het in het verleden hebben gehad, zullen het waarschijnlijk eerder opnieuw ervaren en zijn meestal pre-medicamenten om te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt.
• Keelpijn / heesheid: Nadat de beademingsbuis is geplaatst, kan een zere keel of een schorre stem worden verwacht, vooral als de operatie lang was.Hoewel dit meestal niet kan worden voorkomen, zijn zere keelsprays, zuigtabletten en andere medicijnen die worden gebruikt om keelpijn te verminderen, geschikt op de dagen onmiddellijk na de operatie. Heesheid die niet verbetert na meer dan 5 tot 7 dagen na de operatie moet worden behandeld met een zorgverlener.

• Droge mond: Dit probleem verdwijnt meestal als de patiënt na een operatie kan eten en drinken. De mond is tijdens de operatie gedeeltelijk open vanwege de beademingsslang en is vaak droog wanneer de patiënt ontwaakt.
• Shivering / Rillingen: Dit is een veel voorkomende reactie op de medicatie die tijdens een operatie wordt gegeven en verdwijnt meestal als de medicatie verdwijnt. Het kan ook worden veroorzaakt door een kleine verlaging van de lichaamstemperatuur tijdens de operatie, een probleem dat gemakkelijk kan worden opgelost door een paar extra dekens te bedekken totdat de koude rillingen overgaan. De aanwezigheid van koorts kan ook koude rillingen en rillingen veroorzaken, maar is een minder vaak voorkomende oorzaak bij de volgende ingreep, tenzij voorafgaand aan de ingreep een infectie aanwezig was.
• slaperigheid: De medicatie die wordt gebruikt voor algemene anesthesie kan slaperigheid veroorzaken en veel personen dutten aan en uit in de uren na de operatie. Normaal gesproken geven patiënten na een goede nachtrust aan dat ze zich meer als zichzelf voelen.
• Spierpijn: Het is bekend dat een van de medicijnen die vaak worden gebruikt bij algemene anesthesie spierpijn veroorzaakt. Volledig stil liggen in één positie tijdens de operatie kan ook spierpijn veroorzaken. Patiënten klagen vaak over lichaamspijn na een ingreep, meestal rugpijn, veroorzaakt doordat ze tijdens de operatie niet van positie kunnen veranderen.
• jeuk: De medicijnen die gegeven worden tijdens en na een operatie kunnen, en vaak, leiden tot jeuk. Recept pijnmedicatie is berucht om het veroorzaken van jeuk, wat vaak de boosdoener is in plaats van anesthesiemedicatie.

Meer ernstige problemen na algemene anesthesie

Verwarring: Veranderingen in de mentale toestand, vooral bij diegenen die gemakkelijk te verwarren zijn voorafgaand aan de operatie, worden soms na de operatie gezien. Dit komt met name vaak voor bij personen die ouder zijn, dementie hebben, de ziekte van Alzheimer of andere aandoeningen die verwarring waarschijnlijk maken. De combinatie van medicijnen en de neiging om verward te worden, leiden meestal tot een toename van de symptomen totdat het lichaam de anesthesie volledig opruimt.

De overgang van de thuisomgeving naar een onbekende (ziekenhuis, chirurgisch centrum) kan de verwarring vergroten. Als zorg wordt geboden op de ICU, is dit een bekende risicofactor voor zowel delirium als verslechtering van verwarring, omdat de patiënt voortdurend wordt gestimuleerd met lichten op alle uren van de dag en nacht, geluiden van piepende en alarmerende machines en constante (noodzakelijke) medische interventies door personeel.

Moeilijkheden met plassen: Algemene anesthesie verlamt de spieren van het lichaam en de blaas is een spier. Niet alleen kan de medicatie de blaas beïnvloeden, maar voor veel operaties is de plaatsing van een blaaskatheter vereist. Het verwijderen van de urinekatheter, algemeen bekend als een foley-katheter, kan de mogelijkheid om te urineren in de dagen erna verstoren.

Irritatie is gebruikelijk nadat een foley is geplaatst, wat kan leiden tot verbranding tijdens het urineren, wat niet noodzakelijkerwijs betekent dat er een urineweginfectie (UTI) aanwezig is. Hoewel een urineweginfectie waarschijnlijker is nadat een foley voor een operatie is geplaatst, ondervinden de meeste patiënten geen nadelige effecten van de katheter. In zeldzame gevallen kan een patiënt na een operatie niet plassen en dit vereist onmiddellijke medische aandacht.

ileus: Net zoals de blaas kan worden verlamd door medicatie, zo ook de darmen, en wanneer de darmen niet binnen een redelijke tijd wakker worden, wordt dit een ileus genoemd. Dit probleem verdwijnt meestal in de dagen onmiddellijk na de operatie. Tijdens een operatie op dezelfde dag wordt de patiënt vaak in de verkoeverkamer bewaard totdat hij gas begint te geven, een teken dat ze geen ileus hebben en veilig naar huis kunnen gaan.

Moeilijkheden om van de ventilator af te komen: Voor de meeste patiënten wordt de beademingsbuis verwijderd zodra de operatie is voltooid en ze in staat zijn om zelfstandig op te ademen binnen enkele minuten na voltooiing van hun procedure. Andere patiënten, vaak een oudere of ziekere patiënt, hebben meer tijd nodig om met succes van de beademingsapparatuur te worden gehaald. Patiënten die niet meteen na de operatie veilig uit de beademing kunnen worden genomen, kunnen dit na een paar uur vaak doen om meer uit de medicijnen te halen. In zeldzame gevallen heeft de patiënt een verlengd verblijf op een intensive care-afdeling nodig terwijl het zorgteam ervoor zorgt dat de patiënt onafhankelijk kan ademen.

Aspiration / Longontsteking: Dit is een mogelijk ernstig probleem dat optreedt wanneer tijdens de operatie voedsel of vloeistof per ongeluk in de longen wordt geïnhaleerd. Omdat de patiënt niet bij bewustzijn is en er een beademingsslang op zijn plaats zit, is het gemakkelijker om vreemde voorwerpen in de longen in te ademen. Tijdens het normale leven van alledag noemen we dit "de verkeerde pijp afgaan" en we hoesten wat het ook is. Tijdens de operatie is het niet mogelijk om te hoesten of zelfs te weten dat er iets verkeerd in de pijp terecht komt, wat leidt tot speeksel of zelfs braaksel dat in de longen terechtkomt. Dit kan leiden tot longontsteking na de operatie, wat als een ernstige complicatie wordt beschouwd die een antibioticumbehandeling vereist en in sommige gevallen kan leiden tot overname in het ziekenhuis.

Bloedproppen: Gedurende een aantal uren in dezelfde houding in dezelfde houding tijdens de operatie kan het risico op vorming van een bloedstolsel, bekend als een diepe veneuze trombose, na de operatie toenemen. Deze stolsels komen meestal voor in de ledematen, vooral in de benen.Als je ooit geopereerd bent geweest en je je afvroeg waarom het personeel je zo graag wilde hebben en lopen, zo snel nadat je operatie was voltooid, dan was het om te voorkomen dat zich bloedstolsels vormden.

Kwaadaardige hyperthermie: Dit is een uiterst ernstige aandoening die genetisch is, een erfelijke reactie op sommige medicijnen die tijdens anesthesie worden gebruikt en die levensbedreigend kunnen zijn. De aandoening veroorzaakt hoge koorts en spiercontracties die kunnen leiden tot orgaanfalen als ze niet snel worden gediagnosticeerd en behandeld. Een patiënt die een familielid heeft met een voorgeschiedenis van maligne hyperthermie, kan worden getest voorafgaand aan het ontvangen van anesthetica.

Anesthesie bewustzijn: dit is een zeldzame aandoening die het gevolg is van het niet volledig effectief zijn van anesthesie bij het veroorzaken van bewusteloosheid. Patiënten rapporteren ervaringen variërend van het onthouden van delen van gesprekken die tijdens de procedure in de operatiekamer worden gehouden tot het kunnen zien, horen en voelen van alles wat er tijdens de operatie gebeurt. Gelukkig is anesthesiebewustheid niet gebruikelijk wanneer gepaste anesthesie wordt gegeven tijdens de procedure.

Een woord van heel goed

Een van de belangrijkste dingen voor een patiënt om te onthouden, is dat ernstige complicaties na de operatie nooit zullen worden verbeterd door te wachten op behandeling. Als je denkt dat je een ernstige of potentieel levensbedreigende complicatie hebt, zal wachten tot de ochtend om naar de eerste hulp te gaan niet helpen, maar de situatie dramatisch verslechteren. Kleine problemen, zoals jeuk of misselijkheid, vormen geen rechtvaardiging voor een tussenstop van de nachtelijke reis naar de Eerste Hulp, maar onvermogen om te plassen, problemen met ademhalen of andere problemen moeten onverwijld worden aangepakt.