De rol van de Prostascint-scan bij prostaatkanker

De Prostascint-scan is een van de vele tests die kunnen worden gebruikt om de verspreiding van prostaatkanker naar andere delen van het lichaam te detecteren.

Waarom is de Prostascint-scan ontwikkeld?

De Prostascint-scan is ontwikkeld om artsen te helpen bij de detectie van de verspreiding van prostaatkanker naar andere delen van het lichaam, met name de lymfeklieren.

Het detecteren van de verspreiding van kanker naar de lymfeklieren kan de optimale behandeling aanzienlijk veranderen. Het niet vinden van kanker die in de lymfeklieren bestaat, kan prostaatkanker tot gevolg hebben in gebieden ver weg van de prostaat die onbehandeld blijft.

Hoe werkt de Prostascint-scan?

De Prostascint-scan maakt gebruik van radioactief getagde antilichamen die zijn ontworpen om door het lichaam te reizen en zichzelf te hechten aan prostaatkankercellen. Als prostaatkankercellen lymfeklieren zijn binnengedrongen in het bekken of elders in het lichaam, dan zullen de antilichamen ze meestal vinden en eraan binden.

Omdat ze zijn gelabeld met kleine hoeveelheden radioactiviteit, kunnen de locaties van de antilichamen worden gedetecteerd met behulp van een speciale machine die een gammacamera wordt genoemd. Als veel van de antilichamen op dezelfde plaats in het lichaam samenkomen, zal de foto van het lichaam dat de gammacamera produceert deze site als een "hot spot" van radioactiviteit tonen.

Gebieden die 'heet' zijn, kunnen lymfeklieren zijn die betrokken zijn bij prostaatkanker.

Onlangs is de Prostascint-scan gecombineerd met CT- of MRI-scans om nauwkeuriger aan te wijzen waar in het lichaam de "hotspots" (die verdacht zijn tegen kanker) zich bevinden.

Het is ook belangrijk op te merken dat niet alle ziekenhuizen de Prostascint-scan aanbieden en niet alle artsen die prostaatkanker behandelen, geloven dat de test zo nuttig of betrouwbaar is.

Wat te verwachten van de Prostascint-scan

De Prostascint-scan is een tweestaps-test van vier dagen. Op de eerste dag gaat u naar het ziekenhuis om een ​​injectie in uw ader van de radioactief gelabelde antilichamen te krijgen.

Vier dagen later wordt u gevraagd om terug te keren naar het ziekenhuis voor het beeldgedeelte van de test. De avond voor dit gedeelte van het examen wordt u waarschijnlijk gevraagd om een ​​laxeermiddel te nemen of een klysma te gebruiken om uw darmen te reinigen en de test gemakkelijker te interpreteren.

Om te worden afgebeeld, bevindt u zich ongeveer 45 minuten naast de gammacamera (een zeer grote machine).

Tijdens deze periode wordt een klein bloedmonster genomen, gemengd met meer radioactief gelabelde antilichamen en vervolgens opnieuw in uw lichaam geïnjecteerd. Je gaat dan naar een andere, andere camera voor een laatste uur van beeldvorming.

Het hele proces op de tweede dag in het ziekenhuis duurt ongeveer twee uur.

Een redelijk percentage van de patiënten zal de volgende dag ook moeten terugkeren voor aanvullende beeldvorming.

Is de radioactiviteit gevaarlijk?

Er wordt gedacht dat de kleine hoeveelheid radioactiviteit die is geassocieerd met de geïnjecteerde antilichamen te klein is om de patiënt schade toe te brengen.