NICU-apparatuur en -procedures: ECMO, IV's en meer

Misschien wel het meest intimiderende deel van het hebben van een baby in de NICU is alle onbekende apparatuur en procedures in de neonatale intensive care. Zien dat je baby aan machines vastzit en bedekt met draden kan eng zijn, maar de uitrusting is er allemaal om je baby te helpen beter te worden.

NICU-apparatuur kan vele verschillende doelen hebben, van het controleren van de gezondheid en vitale functies van uw preemie tot het ondersteunen van hun ademhaling. Een van de meest gestelde vragen over apparaten is de ECMO, dus laten we eerst kijken naar ECMO, voordat we naar andere NICU-apparatuur en -procedures kijken.

Wat is ECMO?

ECMO is een afkorting die staat voor extracorporale membraanoxygenatie. Een ECMO-machine is een machine die bloed uit het lichaam haalt, het met behulp van een kunstlong van zuurstof voorziet en het met behulp van een kunsthart terug in het lichaam pompt. ECMO is vergelijkbaar met een hart / long bypass-machine die wordt gebruikt bij openhartchirurgie maar die langer kan worden gebruikt.

Meer specifiek voert ECMO het bloed met zuurstof in en verwijdert kooldioxide, een afvalproduct van de ademhaling. Bovendien kan ECMO bloeddrukondersteuning bieden. Terwijl volledige cardiopulmonale ondersteuningsmachines of "hartlong" -machines slechts enkele uren in de operatiekamer kunnen worden gebruikt, kan ECMO langer worden gebruikt in omgevingen buiten de operatiekamer, zoals de NICU.

Dit zijn de componenten van ECMO:

• Circuitbuizen
• Membraan oxygenator
• Specifieke katheters die bloed terugvoeren naar het veneuze systeem of het arteriële systeem
• Centrifugaal of rollerpomp
• Warmtewisselaar

Wie heeft ECMO nodig?

ECMO is een gecompliceerde behandeling, dus wordt het alleen gebruikt voor baby's die erg ziek zijn en waarschijnlijk zonder zouden sterven. ECMO kan overwogen worden voor baby's met:

• Meconium aspiratiesyndroom
• Aanhoudende pulmonale hypertensie van de pasgeborene (PPHN)
• Ernstig respiratoir distress syndroom
• Levensbedreigende infectie of longontsteking

ECMO kan ook worden gebruikt voor elke ernstige aandoening waardoor het hart of de longen van een baby niet meer goed kunnen werken. Omdat ECMO slechts tot enkele weken kan worden gebruikt, wordt het alleen gebruikt voor patiënten die naar verwachting herstellen na behandeling of operatie.

Hoe werkt ECMO?

Om de ECMO-behandeling te starten, plaatsen artsen lange slangen, katheters genaamd, in de bloedvaten van een baby. De katheters kunnen door een kleine incisie in de nek of in de lies van de baby gaan en zullen naar de grote bloedvaten in de buurt van het hart van de baby reizen.

Zodra de katheters op hun plaats zijn, zullen artsen ze aansluiten op de ECMO-machine-slang, die al gevuld is met donorbloed. Wanneer de ECMO-machine is ingeschakeld, wordt het bloed uit de baby afgevoerd, wordt het door een membraan gevoerd dat zuurstof toevoegt en koolstofdioxide verwijdert en het zuurstofrijke bloed terugvoert naar de baby.

Wat zijn de risico's van ECMO?

Omdat er een aantal risico's verbonden zijn aan ECMO, wordt het alleen gebruikt bij baby's die zo ziek zijn dat ze zonder behandeling kunnen overlijden. Risico's omvatten:

• bloeden: Heparine, een bloedverdunner, wordt gebruikt om bloedstolsels tijdens ECMO-behandeling te voorkomen. Heparine kan bloedingen veroorzaken van waar de buisjes worden ingebracht of in andere delen van het lichaam.
• Infectie: Telkens wanneer een vreemd voorwerp, zoals een ECMO-katheter, in het lichaam wordt geplaatst, kan het een infectie veroorzaken.
• Intraventriculaire bloeding (IVH): Bloeden in de hersenen is een ernstige complicatie van de ECMO-behandeling.
• Bloedproppen: Er kunnen zich kleine bloedstolsels vormen in de ECMO-slang. Deze stolsels kunnen zich door de bloedbaan verplaatsen en letsel of zelfs de dood veroorzaken.
• Bloedtransfusies: Frequente bloedtransfusies kunnen nodig zijn wanneer een baby ECMO gebruikt. Hoewel de bloedtoevoer erg veilig is, is er altijd een risico op ziekte van donorbloed.

Andere ademhalingsapparatuur in de NICU

Naast ECMO kunt u ook andere ademhalingsapparatuur tegenkomen op de NICU. Baby's in de NICU hebben mogelijk hulp nodig om te ademen of om hun bloed zuurstofrijk te houden. Ademhalingsapparatuur in de NICU kan zijn:

• Nasale canules: Een neuscanule is een setje kleine neustanden die een hogere concentratie zuurstof kunnen leveren dan kamerlucht. Ze kunnen ook kamerlucht afgeven bij een hogere stroming, wat helpt de luchtwegen open te houden en baby's aan te moedigen om zelfstandig te ademen.
• CPAP: Continue positieve luchtwegdruk, of CPAP, is een masker of een speciale set nasale uitsteeksels die stevig op de neus van de baby worden geplaatst om voortdurend de lucht te blazen. De constante druk stimuleert open luchtwegen en herinnert baby's eraan te ademen, en hogere concentraties zuurstof kunnen worden gebruikt.
• ventilatoren: Als een baby op een beademingstoestel wordt geplaatst, wordt een procedure met de naam intubatie gebruikt om een ​​speciale buis, endotracheale slang in de luchtwegen, door de mond of neus te plaatsen. De ventilator of het beademingsapparaat is de machine die ademhalingen toedient aan baby's die niet zelfstandig kunnen ademen of die niet goed ademen.

Apparatuur bewaken voor Preemies

Naast ademhalingsapparatuur worden baby's in speciale zorgkwekerijen continu gecontroleerd om er zeker van te zijn dat ze gezond zijn. Monitors die vaak worden gebruikt, zijn:

• Hartmonitoren: Deze gebruiken stickers op de borst die zijn verbonden met draden (leads genoemd) die aansluiten op een monitor om te zorgen dat het hart van de baby op de juiste snelheid en met het juiste ritme klopt.
• Ademhalingsmonitoren: Vaak maakt dit deel van de hartmonitoren gebruik om de ademhaling en het patroon van de baby te controleren.
• Pulsoximeters: Deze wikkelen zich rond de pols of voet van uw baby en hebben een rood licht dat de hoeveelheid zuurstof in het bloed meet.

IV Uitrusting voor Preemies

U bent misschien bekend met infusen of dunne buisjes die in de aderen dringen om personeel toe te laten vloeistoffen of geneesmiddelen rechtstreeks in de aderen aan te brengen. Als onderdeel van de reguliere NICU-procedures kunnen baby's in de NICU verschillende typen IV-lijnen hebben:

• Perifere IV's: Dit zijn de "gewone" IV's die in een ader terechtkomen voor medicijnen of vloeistoffen. Perifere infusen kunnen in de voeten, handen, armen of hoofdhuid van premature baby's zijn. Hoewel hoofdhuid-IV er angstaanjagend uitzien voor de ouders, komen ze heel vaak voor in de NICU, omdat premature baby's niet altijd goede aderen hebben voor IV's in hun handen en voeten.
• PICC-lijnen: Percutaan ingebrachte centrale katheters, kortweg PICC-lijnen, zien eruit als gewone IV's. Ze hebben langere katheters of buizen dan gewone infusen en bewegen door de ader naar de grote aderen die leeg in het hart zijn. Het invoegen van deze lijnen is een van de procedures die NICU-baby's gewoonlijk ondergaan.
• Navelstrengkatheters: Deze worden in de navelstrengstomp gestoken en reizen naar de grote aderen en slagaders in de buurt van het hart. Navelstrenglijnen kunnen worden ingebracht in een slagader in de navelstreng, een ader in de navelstreng of beide, om toediening van vloeistof en medicatie, bloeddrukcontrole, pijnloze bloedafname en andere procedures mogelijk te maken.

Overige apparatuur op de NICU

In de NICU heeft uw baby mogelijk extra apparatuur nodig.

• Voeding buizen: Een voedingsslang reist van de mond (orogastric-called OG) of van de neus (nasogastric-geroepen NG) naar de maag. Zuigelingen die te ziek of te zwak zijn om te eten van de borst of fles, krijgen voedsel via deze buizen. Het inbrengen van de buizen en het geven van voedingen er doorheen zijn veel voorkomende procedures bij te vroeg geboren baby's.
• incubators: Premature baby's hebben moeite om zichzelf warm te houden, dus worden couveuses gebruikt om een ​​warme plek te bieden voor de baby om uit te rusten. Huidsondes meten constant de temperatuur van de baby, zodat hij of zij niet te warm of te koud wordt.
• Fototherapie: Preemies hebben meer kans op problemen door geelzucht. Fototherapie-lampen, ook wel bili-lampen genoemd, zijn speciale lampen die het lichaam helpen het bilirubine af te breken, de stof die geelzucht veroorzaakt.