Tips voor het leren van een kleuter om te stoppen met slaan

Er zijn zoveel dingen in het leven die buiten de controle van een kleuter vallen - wanneer ze naar school gaan, wanneer ze naar bed gaan, wat ze eten - dat ze gemakkelijk gefrustreerd kunnen raken.

Naarmate een kind ouder wordt en volwassen wordt, zijn ze in staat om een ​​vocabulaire te ontwikkelen dat hen helpt woorden uit te drukken hoe ze zich voelen. Tot die tijd zie je echter vaak niet-zo-geweldig, agressief gedrag zoals bijten en een toename van driftbuien.

Een andere populaire manier voor jonge kinderen om hun emoties te uiten, is door te slaan. Hoewel gebruikelijk voor kinderen in de leeftijdsgroep van 3 tot 5 jaar, is slaan absoluut niet acceptabel en hoe eerder uw kleintje leert dat hoe beter ze zullen zijn.

Hoe te reageren wanneer een kleuter anderen raakt

• Hoewel er veel langetermijnoplossingen zijn om een ​​kind te laten stoppen met slaan, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat je op de juiste manier reageert als je haar betrapt op iemand anders slaan of, als ze jou raakt. Zeg: "Nee, we slaan niet!" met een stevige, kalme stem.
• Trek haar aan de kant en praat over wat er net is gebeurd. Wijs erop dat ze het andere betrokken kind pijn heeft gedaan en dat ze het niet leuk zou vinden als iemand haar zou slaan. Zelfs als het andere kind iets heeft gedaan om je kleintje te provoceren, laat haar weten dat haar gedrag niet acceptabel is. Discipline haar, of het nu een time-out of een andere methode gebruikt. Raak uw kind echter niet terug, omdat dit een gemengd bericht verzendt.

Probeer de oorzaak van het probleem te achterhalen

• Voor veel jonge kinderen is een gebrek aan passend vocabulaire de nummer 1 reden waarom ze raken. Of een speelkameraadje een speeltje uit hun handen heeft getrokken of mama, geeft hen niet de snack die ze willen, in plaats van te proberen de juiste woorden te vinden om uit te drukken hoe ze zich voelen, is het veel gemakkelijker om gewoon hun handen te gebruiken.
• Voor andere kinderen kunnen er andere factoren aan het werk zijn. Heeft het kind stress in haar leven, wetende dat voor kleine kinderen, stress in vele vormen kan voorkomen, zoals de geboorte van een nieuw broertje of een verhuizing naar een nieuw huis? Als een kind niet de controle heeft over zijn of haar leven, is de kans groter dat hij zich agressief gedraagt ​​en zich agressief gedraagt.
• Als je kind constant raakt, wil je misschien ook overwegen of dit een gedrag is waar ze zich mee bezighoudt rond dezelfde mensen. Niet dat de andere kinderen schuldig zijn, maar als ze voortdurend haar twee oudere neven en nichten treft, kan het zijn dat die kinderen acteren op een manier die uw kind stress veroorzaakt. Probeer een toevallige toeschouwer te zijn of, als dit op school of op de kinderopvang gebeurt, de hulp inroepen van de leraar of de hulpverlener.

Werk aan elementaire probleemoplossende vaardigheden

• De grote les die uw kind moet leren, is dat fysiek geweld in geen enkele vorm aanvaardbaar is. Zeker als je je kind "nee" zegt wanneer ze iemand raken is belangrijk, maar je moet ook vertellen wat ze moeten doen in plaats van hun handen te gebruiken.
• Dit kan lastig zijn met een jong kind dat nog steeds erg impulsief is, maar het kan worden gedaan.De volgende keer dat je een rollenspel speelt met je kleuter - huis, school, dokter, enz. - bedenk dan een aantal triggerscenario's die ervoor zorgen dat ze meestal toeslaat. Als ze beweegt om je te raken, stop haar en vraag haar wat ze in plaats daarvan kan doen. Help haar door het probleem heen te werken en haar assistentie en ideeën te geven over wat haar volgende stap zou moeten zijn.

Leer je kleuter om woorden te gebruiken in plaats van vuisten

• Als uw kleuter zich mondeling kan uitdrukken, is het mogelijk dat ze minder snel fysiek optreedt. Dus begin met het opbouwen van haar vocabulaire.
• Wanneer ze boos wordt op haar broer omdat ze een boek uit haar handen heeft, leer haar dan te zeggen: "Dat maakt me boos!" Als ze boos is omdat ze moet stoppen met spelen en een dutje doet, is het OK dat ze zegt: "Dat maakt me verdrietig!"
• Door een naam te geven aan de emoties die uw kind voelt, helpt u ze te valideren. En door haar woorden te geven, laat je haar zichzelf uiten op een positieve, gezonde, vredige manier.