Wat is het risico op aangeboren afwijkingen van HIV-medicijnen?

Er zijn lange tijd zorgen geweest dat vrouwen die bepaalde antiretrovirale geneesmiddelen gebruiken tijdens de zwangerschap een verhoogd risico op geboorteafwijkingen lopen. Het onderzoek is vaak tegenstrijdig en zorgen over de mogelijke risico's kunnen soms onze percepties over de feitelijke veiligheid van de drugs scheeftrekken.

Het medicijn Sustiva (efavirenz) is lange tijd een punt van zorg geweest met eerdere richtlijnen die suggereren dat het vermeden moet worden, tenminste tijdens het eerste trimester, vanwege een mogelijk risico op teratogeniciteit (geboorteafwijkingen). De aanbevelingen zijn sindsdien veranderd en maken nu het gebruik van efavirenz mogelijk in het eerste trimester als de moeder een niet-detecteerbare virale lading heeft.

Met dat gezegd wordt, suggereren dezelfde richtlijnen dat niet-zwangere vrouwen in vruchtbare jaren elke en alle medicamenteuze therapieën met efavirenz vermijden.

Dus wat betekent dit eigenlijk? Houdt het Amerikaanse gezondheidspanel eenvoudigweg hun weddenschappen over een medicijn dat al dan niet schadelijk is, of moeten we ons zorgen maken over dit en andere drugs?

Dierstudies tonen potentieel risico

Bij het beoordelen van het risico op hiv-medicijnen en geboorteafwijkingen is het grootste deel van het huidige onderzoek niet afkomstig van menselijke studies, maar van dieronderzoek (duidelijk omdat je een menselijke foetus niet ethisch blootstelt aan potentieel gevaarlijke medicijnen).

Met betrekking tot Sustiva werden zorgen over teratogeniciteit voor het eerst opgeworpen toen drie van de 20 cynomolgus-apen die aan het geneesmiddel werden blootgesteld, baby's hadden met gespleten gehemelten en misvormingen van het centrale zenuwstelsel. Bovendien was de geneesmiddelconcentratie slechts 1,3 keer hoger dan die bij mensen werd gebruikt.

Ondertussen, ratten blootgesteld aan Sustiva ervaren foetale resorptie, een fenomeen waarbij foetussen die stierven tijdens de zwangerschap werden geresorbeerd door de resterende broers en zussen.

Er waren geen geboorteafwijkingen te zien bij konijnen.

Statistical Studies in Human

Statistieken van het Antiretroviral Pregnancy Registry (APR) hebben een enigszins ander beeld geschetst. Hoewel het APR bij 18 van de 766 kinderen die in het eerste trimester aan Sustiva werden blootgesteld, geboorteafwijkingen ontdekte, twijfelde het aan het geringe aantal neurale buisdefecten - het type dat werd gezien in dierstudies - of het effect bij de mens hetzelfde zou zijn als bij apen en ratten.

Een daaropvolgende analyse van 19 verschillende onderzoeken, waaronder de APR, heeft sindsdien 39 geboorteafwijkingen vastgesteld bij 1.437 kinderen die werden blootgesteld aan Sustiva. Op basis van deze cijfers lijkt de koers geen verschil te zijn dan die in de algemene Amerikaanse bevolking.

Ondanks het relatief lage aantal bevestigde defecten, bleven gezondheidsfunctionarissen terughoudend om Sustiva de thumbs-up te geven.

Geboorteafwijkingsrisico bij andere HIV-geneesmiddelen

In 2014 publiceerden onderzoekers van het Franse Perinatal Cohort een studie waarin gekeken werd naar het aantal geboorteafwijkingen dat werd gezien bij kinderen die tijdens de zwangerschap werden blootgesteld aan een verscheidenheid aan antiretrovirale geneesmiddelen. De multinationale studie omvatte in totaal 13.124 kinderen geboren uit vrouwen met HIV vanaf 1986.

De resultaten waren interessant: terwijl een toename van geboorteafwijkingen werd geassocieerd met bepaalde antiretrovirale geneesmiddelen, zoals Crixivan (indinavir), was de snelheid nog steeds niet anders dan die in de algemene populatie. Bovendien is er geen specifiek patroon in het type of de ernst van geboorteafwijkingen te vinden.

Ondertussen, van 372 baby's blootgesteld aan Sustiva in het eerste trimester, kon geen verband worden gevonden tussen het geneesmiddel en geboorteafwijkingen.

Dat wil niet zeggen dat de medicijnen geen risico's met zich meebrengen. De Franse onderzoekers noteerden een tweevoudige toename van hartafwijkingen bij baby's die werden blootgesteld aan AZT (zidovudine). De meeste hadden betrekking op een ventriculair septumdefect, een veel voorkomend aangeboren defect waarbij zich een gat ontwikkelt tussen de twee onderste kamers van het hart.

Onderzoek van de Harvard School of Public Health, gepubliceerd in 2014, bevestigde veel van de Franse bevindingen. Het onderzoek, waarbij 2.580 Amerikaanse kinderen werden betrokken die werden blootgesteld aan antiretrovirale geneesmiddelen tijdens het eerste trimester, ontdekte dat maar weinig afzonderlijke geneesmiddelen en geen klasse van klasse drugs geassocieerd waren met een verhoogd risico op aangeboren afwijkingen.

De Harvard-onderzoekers noteerden echter een verhoogd risico op huid- en bewegingsapparaataandoeningen bij kinderen die tijdens het eerste trimester waren blootgesteld aan met ritonavir geboostde Reyataz (atazanavir). Hoewel de onderzoekers suggereerden dat verder onderzoek nodig kan zijn om het risico van Reyataz tijdens de zwangerschap te beoordelen, concludeerden ze nog steeds dat het totale risico laag blijft.

en concludeerden dat, hoewel verder onderzoek gerechtvaardigd is in het gebruik van Reyataz tijdens de zwangerschap, "gezien het lage absolute (aangeboren afwijkingen) risico, de voordelen van aanbevolen ARV-therapie tijdens de zwangerschap nog steeds opwegen tegen dat risico."