Wanneer moet je een neuroloog zien?

Bepaalde symptomen kunnen de arts doen vermoeden dat een bezoek aan een neuroloog nuttig zou zijn. Waaronder:

• hoofdpijn: Bijna iedereen lijdt op een bepaald moment aan hoofdpijn, meestal als gevolg van spanning of misschien een milde ziekte als een verkoudheid. Aan de andere kant lijden sommige mensen aan meer ernstige hoofdpijn zoals frequente migraine. In zeldzame gevallen kan de hoofdpijn worden veroorzaakt door iets ernstigs, zoals bloedingen in de hersenen of verhoogde druk in de schedel. Patiënten met ernstige of levensbedreigende hoofdpijn moeten mogelijk door een neuroloog worden behandeld.
• Chronische pijn: Veel mensen hebben pijn in hun rug of nek. Hoewel dit soort pijn vaak kan worden behandeld door een huisarts, kan een neuroloog soms betrokken raken, vooral als deze pijn wordt geassocieerd met andere neurologische problemen zoals zwakte, gevoelloosheid of problemen met de controle van de blaas of de darm.
• Duizeligheid: Mensen bedoelen veel verschillende dingen als ze zeggen dat ze duizelig zijn, en verschillende soorten duizeligheid vereisen verschillende soorten artsen. Neurologen zien vaak patiënten met duizeligheid en onevenwichtigheid. Vertigo houdt een gevoel in dat de wereld ronddraait alsof je in een draaimolen bent. Disequilibrium betekent een gebrek aan coördinatie of evenwicht. Deze gevoelens hebben verschillende oorzaken, sommige ernstiger dan andere.

• Gevoelloosheid of tintelingen: Net als duizeligheid kunnen gevoelloosheid en tintelingen worden veroorzaakt door veel medische problemen. Een huisarts kan veel van deze problemen behandelen, maar sommige vereisen de aandacht van een neuroloog. Gevoelloosheid en tintelingen zijn het meest zorgwekkend wanneer ze snel opkomen, maar alleen de ene kant van het lichaam beïnvloeden of in verband worden gebracht met zwakte. Dit kunnen tekenen zijn van iets dat zo ernstig is als een beroerte en dat een dringende evaluatie vereist. Aan de andere kant kunnen goedaardige dingen zoals angst of een tijdelijk lage bloedsuikerspiegel leiden tot gevoelloosheid van de vingers en tintelingen die zich gedurende korte perioden voordoen. Als de gevoelloosheid aanhoudt of verergert, kan dit te wijten zijn aan perifere zenuwziekte en kan een neuroloog worden opgeroepen. Als u twijfelt, neem dan contact op met uw arts om te zien welke verdere evaluatie nodig is.
• Zwakheid: Sommige mensen verwarren zwakte met vermoeidheid. Een voorbeeld van echte zwakte is dat je niets kunt heffen, hoe hard je het ook probeert, hoewel je dit eerder hebt kunnen doen. Vermoeidheid betekent dat je met volledige inspanning de kracht kunt krijgen die je nodig hebt om iets op te tillen, maar het voelt misschien moeilijker en vermoeider om dit te doen. Zwakte heeft meestal alleen effect op sommige spiergroepen, terwijl vermoeidheid ze allemaal treft. Het verschil tussen zwakte en vermoeidheid is belangrijk omdat vermoeidheid kan worden veroorzaakt door goedaardige problemen zoals slaapverlies of een milde ziekte, maar zwakte kan iets belangrijker betekenen, zoals een beroerte of een neuromusculaire aandoening. Net als gevoelloosheid, is zwakte vooral belangrijk als het plotseling overkomt of slechts een kant van het lichaam beïnvloedt.Dit kan een teken zijn van een beroerte of een ander ernstig probleem en vereist onmiddellijke aandacht.

• Problemen met beweging: Problemen met bewegen zijn onhandigheid, tremor, stijfheid, onbedoelde bewegingen of moeilijk lopen. Sommige patiënten hebben een apraxie, wat betekent dat ze bepaalde bewegingen niet kunnen uitvoeren, zoals tandenpoetsen, ondanks de vereiste coördinatie en kracht. Veel mensen hebben een nauwelijks merkbare tremor, die kan worden verergerd als u te veel koffie heeft of als u angstig bent. Als tremor het dagelijks leven verstoort, kan een neuroloog nodig zijn. Tremor betekent niet automatisch dat u de ziekte van Parkinson heeft. Veel andere dingen kunnen tremor veroorzaken, waaronder roken en sommige medicijnen. Toch kan het een goed idee zijn om uw tremor te laten evalueren.
• Zichtproblemen: Geleidelijk verlies van gezichtsvermogen bij veroudering wordt het best beheerd door een oogarts. Plots verlies van het gezichtsvermogen kan echter worden veroorzaakt door een probleem met het oog of door een probleem met het zenuwstelsel en vereist onmiddellijke medische aandacht. Een nieuw geval van dubbel zien moet ook zo snel mogelijk worden geëvalueerd. Als je nieuwe zichtproblemen hebt, probeer dan één oog te sluiten. Informatie van één oog reist in de oogzenuw om informatie te ontvangen van het andere oog in het optische chiasme nabij de voorzijde van de hersenen. Als de visuele afwijking weggaat met één oog gesloten, is het probleem waarschijnlijk in het oog. Als de afwijking in beide ogen aanwezig is, kan het probleem zich in het zenuwstelsel bevinden.

• Epileptische aanvallen: Wanneer de meeste mensen zich een aanval voorstellen, stellen ze zich iets zeer dramatisch voor: iemand schudt zijn hele lichaam, schuimt naar de mond en verliest het bewustzijn. Hoewel sommige aanvallen er zo uitzien, kunnen ze ook op subtiele manieren verschijnen. Het lijkt misschien verrassend dat niet alle aanvallen een neuroloog nodig hebben. Als een persoon nog nooit eerder een aanval heeft gehad en een ander medisch probleem heeft waarvan bekend is dat het toevallen veroorzaakt, zoals een lage bloedsuikerspiegel of terugtrekking van alcohol, kunnen hun aanvallen worden behandeld door het onderliggende probleem aan te pakken. Ook kan het zijn dat een persoon die uit het lichaam flauwvalt een paar seconden trekt. Dit is niet hetzelfde als een epileptische aanval en vereist ook geen neuroloog. Aan de andere kant, als iemand een aanval zonder duidelijke oorzaak heeft, kan een neuroloog nodig zijn. Als iemand meer dan één niet-uitgelokte aanval heeft, is dit voldoende voor een diagnose van epilepsie, in welk geval een patiënt mogelijk voor een langere tijd moet worden gevolgd door een neuroloog.
• Moeite met denken: Moeilijkheidsgraad kan een aantal verschillende dingen betekenen, waaronder moeite met het vinden van woorden of spreken, problemen met het geheugen, verandering in persoonlijkheid of verwarring, in welk geval een neuroloog nuttig kan zijn. Moeite met denken kan ook problemen met depressie, manie of zelfs psychotische kenmerken zoals hallucinaties impliceren, in welk geval een psychiater misschien meer geschikt is. Bij kinderen moeten sommige leerstoornissen worden beoordeeld door een neuroloog. Soms is het moeilijk, zelfs voor deskundigen om te bepalen welke specialist het beste is voor een patiënt, en in sommige gevallen, zoals bepaalde vormen van dementie, kunnen zowel de psychiatrie als de neurologie betrokken raken. Ziekten die cognitieve problemen veroorzaken, zijn de ziekte van Alzheimer.
• Slaapproblemen: Slaapstoornissen komen zeer vaak voor, en veel verschillende soorten artsen zien patiënten met deze stoornissen. Afhankelijk van wat er gebeurt, kunt u het beste worden bediend door een longarts, psychiater of neuroloog.

Een verwijzing naar een neuroloog krijgen

Als u een van deze problemen heeft, kunt u in de verleiding komen om rechtstreeks naar een neuroloog te gaan in plaats van naar een huisarts. Soms kan het zelfs voor medische professionals moeilijk zijn om te bepalen of een neuroloog of andere arts het beste bij u past. Het hebben van een huisarts zorgt ervoor dat iemand verantwoordelijk is voor de coördinatie van uw medische zorg. Dit kan voorkomen dat informatie verloren gaat en tests onnodig worden herhaald. Gecoördineerde medische zorg vermindert ook de waarschijnlijkheid van geneesmiddelinteracties of overdoses.

Als u echter al een gediagnosticeerde neurologische aandoening heeft, niet tevreden bent met de zorg die uw primaire arts biedt, of gewoon een andere mening wenst, is het verstandig om een ​​neuroloog te raadplegen.