De 5 meest schadelijke schildkliermythen uitgelegd

Ik had onlangs de gelegenheid om Richard Shames, MD, te interviewen over zijn nieuwe lezingenreeks over misvattingen over gewone schildklier. Dr. Shames, wiens inloggegevens Harvard, University of Pennsylvania en National Institutes of Health zijn, is een beoefenaar en auteur met meer dan 30 jaar ervaring in het ontwikkelen van betere schildklierzorg.

Vraag: Waarom, Dr. Shames, categoriseer je bepaalde algemene praktijken als "mythen"?

Wanneer het onjuiste geloof zo wijd en duidelijk wordt gehouden door zowel beoefenaars als consumenten, heeft het een speciale naam nodig. Gezondheidsinformatie alleen is niet voldoende. Men moet de kwaliteit van die informatie, om deze zo goed mogelijk te gebruiken. Verkeerde informatie kan zeer schadelijk zijn.

Vraag: Wat is volgens u vandaag de leidende schildklier-mythe?

Schildklier Mythe Nummer 1: TSH is de enige test die nodig is om zowel de diagnose als de behandeling van schildklieronevenwichtigheden te begeleiden.

Totaal onwrikbaar geloof in deze ene, eenvoudige, overmatig beoordeelde bloedtest heeft jarenlange onnoemelijke schade aan miljoenen mensen veroorzaakt. Gebaseerd op de tirannie van die ene test, weigeren artsen de behandeling aan een groot aantal mensen die het nodig hebben, en houden anderen een te lage dosis medicatie als ze eenmaal worden behandeld.

Vraag: Veel schildklierpatiënten weten dat recente onderzoeksstudies de absolute validiteit, evenals het buitensporig brede normale bereik, voor TSH-testen ernstig in twijfel hebben getrokken. Zelfs de endocrinologiegemeenschap is het niet eens over het "normale referentiebereik" voor TSH-tests.

Definitief. Maar de overweldigende meerderheid van artsen, klinieken, laboratoria en verzekeringsmaatschappijen worden nog steeds niet beïnvloed door dat overtuigende onderzoek. In plaats daarvan is het idee nog meer verschanst. Maar voor veel schildklierpatiënten en -beoefenaars is dat idee geen wetenschap. Het is een mythe.

Vraag: Wat is de volgende mythe van de schildklier?

Schildklier Mythe Nummer 2: Levothyroxine is de enige behandeling die alle schildklierpatiënten ooit nodig zullen hebben.

Opnieuw hebben meerdere onderzoeksstudies en talrijke praktijkervaringen aangetoond dat dit een mogelijk schadelijke mythe is. Toch is het verrassend hoe volledig verkocht op deze mythe de meeste artsen en patiënten in het hele land zijn. Ik hoor het voortdurend in mijn telefonische coaching met schildklierpatiënten in het hele land.

Vraag: Hoe zit het met de patiënten die aanvullende schildklierondersteuning nodig hebben voor de bijnierfunctie, progesteron en vitamine D?

Gelukkig krijgt het belang van vitamine D de laatste tijd een goede tractie, zowel in de patiënten- als in de artsenpopulatie. Maar iets anders krijgt jammer genoeg minder grip. En dat is Schildklier Mythe Nummer 3: Natuurlijke uitgedroogde schildklier is onveilig vanwege zijn variabele potentie.

Hier is de waarheid. Natuurlijke uitgedroogde schildkliergeneesmiddelen (Armour Thyroid en Nature-thyroid zijn twee veel voorkomende merknamen van natuurlijke gedroogde schildklier in de VS) staan ​​er om bekend dat ze veilig en effectief zijn. Bij sommige patiënten zijn ze superieur aan levothyroxine, zelfs wanneer de T3-medicatie wordt gecombineerd met de standaard T4 (levothyroxine).

De beschuldiging van variabiliteit in natuurlijke schildkliergeneesmiddelen is een voorbeeld van een blijvende mythe. Feitelijk heeft de FDA herhaaldelijk gevonden dat synthetische schildklier (levothyroxine) variabel is in dosering per pil.

Helaas zijn verzekeringsmaatschappijen nu op deze mythologiewedstrijd. Sommigen zijn onlangs begonnen met het schrijven aan patiënten en artsen die zeggen dat ze niet langer natuurlijke, verdroogde schildkliervoorschriften zullen behandelen. Ze adviseren om over te schakelen op levothyroxine, hoewel het duurder is. Dit is een vreemde keuze voor verzekeringsmaatschappijen, maar ze beginnen het te doen. Ze hebben duidelijk de mythologie overgenomen, misschien vanwege de invloed van grote geneesmiddelenfabrikanten die proberen de concurrentie van minder dure natuurlijke schildklier te verminderen.

Vraag: Wat is je volgende mythe van de schildklier?

Schildklier Mythe Nummer 4: Houd doses van de schildklier medicijnen laag om het risico op osteoporose en hartproblemen te verminderen.

Dit is een helaas volhardende mythe, gebaseerd op verouderde onderzoeken. Meer recente studies tonen duidelijk aan dat schildkliermedicatie, in doses die mensen eigenlijk nodig hebben, niet schadelijk is voor het hart of de botten.

Deze mythe is bijzonder problematisch, omdat wanneer dit advies wordt gevolgd, mensen een groter risico lopen op osteoporose en hartproblemen. Under-medicinale hypothyreoïdie is een veel voorkomende niet-erkende oorzaak van lage botdichtheid en hartkloppingen, en subklinische hypothyreoïdie is in verband gebracht met verschillende hartproblemen. Te weinig schildklier kan ook resulteren in compensatoire hoge adrenaline, waardoor het hart erg springerig wordt.

Vraag: Wat is je laatste mythe van de schildklier?

Schildklier Mythe Nummer 5: Zodra u met de schildkliergeneeskunde begint, moet u er voor altijd op blijven zitten.

Dit is een van mijn favorieten aller tijden en het is een voorbeeld van een mythe die voortkomt uit een gedeeltelijke waarheid. Als uw schildklier volledig is geablateerd door radioactief jodium of is verwijderd door een schildklieroperatie, dan is dit advies waar voor u. Aan de andere kant is dit advies voor de overgrote meerderheid van de schildklierpatiënten die nog een functionerende schildklier hebben een potentieel schadelijke mythe.

Veel mensen hebben bijvoorbeeld schildkliermedicatie nodig vanwege een tijdelijke auto-immune flare-up tijdens de puberteit, postpartum of menopauze. Deze patiënten hoeven de rest van hun leven misschien geen schildkliergeneesmiddel te gebruiken.

In feite is het misschien beter voor veel van hen om voorzichtig af te zien. Toch blijven ze voor altijd op schildklier pillen, omdat zij of hun artsen de mythologie hebben gekocht.

Het vergt ook enige voortdurende zorg om de schildkliermedicatie op de juiste manier af te spoelen en om te weten wanneer je er, indien nodig, weer op terug moet gaan. In het snelle, snelle bezoektype van de gezondheidszorg van vandaag, wordt een gecontroleerde proef van het staken van de schildklier vaak vermeden door drukke beoefenaars.

Het dwingen van potentieel gezonde mensen om artsen en apothekers voor altijd te zien, is niet op de lange termijn een verstandig gebruik van kostbare gezondheidszorgdollars.