Waarom slachtoffers van pesten vaak lijden in stilte

Wanneer kinderen het slachtoffer worden van een bullebak, kunnen ze ernstige gevolgen hebben, waaronder alleen voelen, geïsoleerd en vernederd zijn. En toch vertellen veel doelen een persoon niet wat er met hen gebeurt. De redenen om te zwijgen zijn divers en variëren van persoon tot persoon. Maar over het algemeen is pesten angstaanjagend en verwarrend wanneer het voor het eerst gebeurt. Dit feit laat de meeste tieners en tieners niet weten hoe ze met de situatie moeten omgaan. Als gevolg hiervan houden ze pestincidenten voor zichzelf terwijl ze proberen het te achterhalen. Hier zijn een paar andere redenen waarom slachtoffers van pesten misschien aarzelend zijn om toe te geven dat pestkoppen zich op hen richten.

Zijn beschaamd en beschaamd

Pesten gaat over macht en controle. Het zorgt ervoor dat slachtoffers zich machteloos of zwak voelen. Voor veel kinderen schept dit gevoelens van intense schaamte en schaamte. Evenzo, als slachtoffers gepest worden vanwege iets waar ze al gevoelig voor zijn, zoals een fysiek attribuut of een beschuldiging, zullen ze vaak te beschaamd zijn om erover te praten. Om over het pesten te praten, zouden ze hun "gebrek" moeten benadrukken. Voor sommige kinderen is de gedachte om hun 'defect' naar een volwassene te brengen slechter dan het pesten zelf.

Bang dat de bullebak zal vergelden

Kinderen hebben vaak het gevoel dat het melden van een bullebak geen goed zal zijn. In plaats daarvan maken ze zich zorgen dat de pestkop hun leven alleen maar erger zal maken. Ze proberen liever alleen de storm te doorstaan ​​dan het risico te nemen om het probleem te laten escaleren. Soms geloven ze zelfs dat als ze stil blijven dat het pesten uiteindelijk zal eindigen.

Voel Druk om Stil te zijn

Vaak hebben kinderen het gevoel dat ze af en toe pesten moeten accepteren om erbij te horen. Als gevolg daarvan zullen ze bezwijken onder groepsdruk en het pesten accepteren als een manier om hun sociale status te behouden. Deze mix van groepsdruk en pesten bestaat vaak in kliekjes. De slachtoffers verlangen vaak naar acceptatie van juist die mensen die hen pesten. Dus om deel van de groep te blijven, tolereren ze gemeen gedrag.

Bezorgd dat niemand hen zal geloven

Vaak zijn daders gericht op kinderen die alleen zijn, speciale behoeften hebben, die verhalen vertellen of misschien al disciplinaire problemen hebben. Het resultaat is dat het slachtoffer zich heel goed bewust is van het feit dat ze soms in de problemen zitten en als het gaat om pesten, zijn ze bang dat anderen ervan uitgaan dat ze liegen of verzinnen. Dientengevolge houden ze zich stil omdat ze vinden dat het openstaan ​​voor anderen geen goed zou zijn.

Bezorgd over het labelen van een snuifje

Als het gaat om pesten, is er vaak deze onuitgesproken code van geheimhouding over het pesten. Slachtoffers van pesterijen zijn vaak meer bang om een ​​tattletale, een baby, een rat of een verklikker te worden genoemd omdat ze het pesten melden dan dat ze het hebben over meer misbruik.

Voel alsof ze het verdienen

Kinderen zijn zich vaak erg bewust van hun fouten. Dientengevolge, als iemand een van die fouten nult en begint die te gebruiken om hen te minachten en te plagen, nemen ze automatisch aan dat ze de behandeling verdienen. Vaak zijn kinderen zo intern kritisch en hebben ze geen gevoel van eigenwaarde dat ze het in sommige opzichten eens zijn met de behandeling die ze krijgen. En hoewel het pijn doet om voor de gek gehouden te worden, zijn ze het op de een of andere manier eens met de pestkop.

Falen om subtiele vormen van pesten te herkennen

Vaak rapporteren kinderen alleen fysiek pesten omdat het gemakkelijk te herkennen is. Op hun beurt rapporteren ze geen subtielere vormen van pesten zoals relationele agressie. Ze realiseren zich niet dat het verspreiden van geruchten, het verbannen van anderen en het saboteren van relaties ook pesten zijn.

Stel dat volwassenen verwachten dat ze ermee omgaan

Ondanks alle vooruitgang met pestpreventie, is er nog steeds de onderliggende boodschap dat kinderen hard moeten zijn in moeilijke situaties. Ze zijn bang dat de volwassenen in hun leven er slecht over zullen denken of boos zijn op het misbruik dat ze ervaren. Bovendien slagen veel scholen er niet in het onderscheid tussen tattelen en rapporteren te onderscheiden. In plaats daarvan willen ze, omdat ze druk bezig zijn met het bereiken van academische doelen, niet lastig vallen met pesten en kinderen aanmoedigen om alle problemen zelfstandig aan te pakken. Dit kan vooral lastig zijn als kinderen individueel proberen om te gaan met potentieel gewelddadige situaties.

Angst Volwassenen zal digitale toegang beperken

Als het gaat om cyberpesten, zullen de meeste kinderen niet toegeven dat ze het doelwit zijn omdat ze bang zijn dat hun ouders of leraren hun elektronische apparaten niet langer zullen gebruiken. Als volwassenen inderdaad hun toegang tot computers of mobiele telefoons wegnemen omdat ze zijn gepest, verzendt dit twee berichten. Ten eerste is het niet de moeite waard om het aan een volwassene te vertellen. En ten tweede, het slachtoffer is de schuldige omdat zij degene is die gestraft wordt. In plaats daarvan moet cyberpesten worden aangepakt door kopieën van de correspondentie bij te houden, de dader te blokkeren, wachtwoorden of telefoonnummers te wijzigen en de cyberbully te melden.

Een woord van heel goed

Omdat kinderen zelden een volwassene vertellen wat ze ervaren, zorg ervoor dat je de waarschuwingssignalen van pesten kent. Kinderen kunnen bijvoorbeeld zinspelen op pesten door te zeggen dat er veel drama is op school, dat kinderen met ze knoeien of dat ze geen vrienden hebben. Dit zijn allemaal signalen dat ze een van de zes soorten pesten ervaren.

Als je kinderen bekennen dat ze een doelwit zijn, zeg dan dat je trots op ze bent omdat je de moed hebt om erover te praten. Dit versterkt dat u een open dialoog over problemen in hun leven belangrijk vindt. Het is ook belangrijk dat je gelooft wat je kinderen je vertellen en dat je een toezegging doet om met hen samen te werken om oplossingen te vinden.

Houd ook je emoties onder controle. Door boos, boos of emotioneel te worden, wordt uw kind alleen maar gestresst. Blijf in plaats daarvan kalm en werk samen om een ​​plan te maken. Wanneer kinderen het gevoel hebben dat ze opties hebben, zullen ze minder snel worden overweldigd door negatieve gevoelens en emoties. Help uw kind manieren te vinden om te reageren op pesten en deze te overwinnen.