Kan een positieve houding de overleving van borstkanker beïnvloeden?

Social media-winkels staan ​​vol met opmerkingen van goedbedoelende mensen die mensen met borstkanker - of welke kanker dan ook - eraan herinneren om hun ziekte te bestrijden en een positieve houding aan te nemen. Dat komt omdat deze twee activiteiten belangrijk zijn voor hun overleving.

De meesten van ons hebben dezelfde boodschap gedeeld met vrienden en geliefden die leven met borstkanker. Maar hoewel deze berichten nuttig zijn, zijn ze volgens studies niet constructief noch accuraat. Ze leggen een last op de persoon met kanker, die genoeg op zijn / haar bord heeft om te proberen om te gaan met angst, bijwerkingen, financiële zorgen en de impact van kanker op hun familie.

Een diagnose van kanker brengt een scala aan emoties met zich mee die het bereiken en behouden van een positieve houding tot een onrealistische uitdaging maken. Wordt verteld om een ​​positieve houding te behouden, veroorzaakt vaak schuldgevoelens voor de persoon met kanker. Vaak delen mensen met kanker niet hoe ze echt voelen, uit angst om niet positief over te komen, wat hen alleen verder isoleert in een tijd dat ze alle steun nodig hebben die ze kunnen krijgen.

Sommige patiënten, evenals anderen in hun kring van familie en vrienden, willen geloven dat zij de macht hebben om de uitkomsten van hun ernstige ziekten te beheersen. Hoewel dit troost kan brengen, is het gewoon niet waar. Het probleem met het omarmen van een dergelijk geloofssysteem komt voor wanneer mensen met kanker het niet goed doen en zichzelf de schuld geven van hun verslechterende gezondheid.

Dan zijn er mensen die geloven dat sommige mensen, op basis van hun persoonlijkheid, waarschijnlijk eerder kanker zullen krijgen en eraan zullen sterven. In werkelijkheid tonen de meeste studieresultaten geen verband tussen persoonlijkheid en kanker. En de weinige onderzoeken die dit uitgangspunt ondersteunden bleken gebrekkig omdat ze slecht ontworpen en gecontroleerd waren.

Een studie uit 2007 omvatte bijvoorbeeld meer dan 1.000 mensen met kanker. Het bleek dat de emotionele toestand van een patiënt geen invloed had op zijn / haar overleving. Wetenschapper en studieteamleider James C.Coyne, PhD aan de School of Medicine van de Universiteit van Pennsylvania, rapporteerde dat de resultaten van het onderzoek bijdroegen aan het groeiende bewijs dat geen wetenschappelijke basis biedt voor het populaire idee dat een optimistische houding van cruciaal belang is voor het "verslaan van kanker".

Het grootste en best ontworpen wetenschappelijk onderzoek tot nu toe werd gepubliceerd in 2010. Het onderzoek volgde 60.000 mensen gedurende ten minste 30 jaar en werd gecontroleerd op roken, alcoholgebruik en andere bekende risicofactoren voor kanker. Niet alleen liet de uitkomst geen verband zien tussen de persoonlijkheid en het algehele risico op kanker, maar ook dat er geen verband was tussen persoonlijkheidskenmerken en de overleving van kanker.

Er is onderzoek verricht op het gebied van psychotherapie en stressvermindering, waarbij onderzoekers gekeken hebben naar de mogelijke effecten op de overleving van kanker. Deze studies resulteerden in gemengde bevindingen, wat leidde tot verwarring bij patiënten, familieleden, vrienden en media.

Een goed voorbeeld van dit soort verwarring is te zien in een onderzoek van David Spiegel en zijn collega's in 1989, dat een verschil in overleving leek te verbinden met deel uitmaken van een steungroep. Wanneer andere onderzoekers vergelijkbare onderzoeken uitvoerden, kregen ze echter niet dezelfde resultaten.

Ook bleek uit een studieonderzoek uit 2004 dat de resultaten van veel goed doordachte studies van kankerpatiënten die psychotherapie kregen, dat meer dan 1.000 patiënten, die werden geteld in de definitieve resultaten, duidelijk aantoonden dat therapie nuttig was om het hoofd te bieden. met hun kanker. Het had echter geen invloed op de overleving.

In 2007 hebben nieuwe onderzoekers alle eerdere onderzoeken over therapie en de invloed ervan op de overleving van kanker opnieuw bekeken. Ze vonden dat geen enkele gerandomiseerde klinische studie gemaakt om te kijken naar overleving en psychotherapie een positief effect heeft op de overleving van de patiënt.

Onderzoek wijst er echter wel op dat het geven van kanker aan kankerpatiënten toegang geeft tot informatie over hun kankers in een ondersteunende groepsomgeving, en hen de mogelijkheid biedt om steun te krijgen en te geven aan anderen in de groep, vermindert spanning, angstgevoelens, vermoeidheid en kan patiënten helpen omgaan met depressie.

Terwijl steungroepen een vitale rol spelen bij het verbeteren van de kwaliteit van leven van een patiënt, ondersteunt hard wetenschappelijk bewijs niet het idee dat steungroepen of andere vormen van psychiatrische therapie mensen met kanker langer kunnen laten leven.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Coyne JC, Tennen H. Positieve psychologie bij kankerzorg: slechte wetenschap, overdreven claims en onbewezen medicijnen. Ann Behav Med. 2010; 39 (1): 16-26. DOI: 10.1007 / s12160-009-9154-z