Geschiedenis van de term "Borderline" "Borderline" in BPD

Velen vragen zich af hoe de term borderline de borderline-persoonlijkheidsstoornis kwam beschrijven. Laten we meer te weten komen over de oorsprong van deze term, en waarom het gebruik ervan vandaag door enkele experts wordt besproken.

Geschiedenis van "Borderline" in borderline persoonlijkheidsstoornis

De term 'borderline' werd voor het eerst geïntroduceerd in de Verenigde Staten in 1938. Het was een term die door vroege psychiaters werd gebruikt om mensen te beschrijven waarvan men dacht dat ze zich op de 'grens' bevonden tussen diagnoses, meestal psychose en neurose. In die tijd werd aangenomen dat mensen met neurose behandelbaar waren, terwijl mensen met psychosen als onbehandelbaar werden beschouwd.

Toen, in de jaren zeventig, ontstond er een dieper begrip van de borderline persoonlijkheidsstoornis. Mensen met BPS werden beschreven als zeer emotioneel, behoeftig, moeilijk, in gevaar voor zelfmoord, en om een ​​algeheel onstabiel niveau van functioneren te hebben.

Al snel ontstond er een patroon van symptomen om diegenen met een borderline persoonlijkheidsstoornis te beschrijven. Deze omvatten:

• Snelle verschuivingen van periodes van vertrouwen naar totale wanhoop
• Onstabiel zelfbeeld
• Snel wisselende stemmingswisselingen
• Angst voor verlating
• Sterke neiging tot zelfbeschadiging en zelfmoordgedachten

In 1980 werd BPD een officiële persoonlijkheidsstoornis in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders III of DSM-III.

Borderline persoonlijkheidsstoornis vandaag

Er is tegenwoordig veel meer bekend over BPS. De term "neurose" wordt niet langer gebruikt in ons diagnostische systeem en BPD wordt niet langer beschouwd als een psychotische stoornis.

Nu wordt BPD erkend als een stoornis die wordt gekenmerkt door intense emotionele ervaringen en instabiliteit in relaties en gedrag die begint in de vroege volwassenheid en zich manifesteert in meerdere contexten (bijvoorbeeld thuis en op het werk).

Daarnaast hebben experts erkend dat er een sterke genetische component is voor BPD, wat betekent dat het in een gezin kan werken.

Volgens de DSM-5 moet een persoon om te worden gediagnosticeerd met BPS, aan deze criteria voldoen:

• Een beperking hebben in identiteit (zelfbesef) of zelfsturing (bijvoorbeeld levensdoelen).
• Een beperking hebben in het interpersoonlijk functioneren met ofwel empathie (niet in staat om gevoelens van anderen te herkennen) of intimiteit (intense, onstabiele en conflictueuze relaties).

Bovendien moet een persoon de volgende pathologische persoonlijkheidskenmerken hebben:

• Negatieve affectiviteit: gekenmerkt door frequente stemmingswisselingen, angstgevoelens, angst voor afwijzing, vaak niet goed voelen en zelfmoordgedachten en zelfmoordgedrag
• Ontremming: gekenmerkt door impulsiviteit en het nemen van risico's (bijvoorbeeld geld uitgeven, seks)
• Antagonisme: gekenmerkt door vijandigheid (bijvoorbeeld woede als reactie op een kleine belediging)

Het lopende debat

De term borderline wordt nog steeds door sommige mensen besproken. Veel experts dringen er nu op aan dat BPD wordt hernoemd, omdat zij van mening zijn dat de term 'borderline' verouderd is. Sommigen geloven dat BPS niet geclassificeerd moet worden als een persoonlijkheidsstoornis, maar eerder als een stemmingsstoornis of een identiteitsstoornis.

Suggesties voor de nieuwe naam bevatten:

• Emotion Dysregulation Disorder
• Onstabiele persoonlijkheidsstoornis
• Impuls Spectrum Stoornis
• Complexe posttraumatische stressstoornis

Wat betekent dit voor u als u een borderline-stoornis heeft?

Het is belangrijk om niet te veel op te houden van de term 'borderline'. De term is oud en kan in de toekomst worden gewijzigd. Richt u in plaats daarvan liever op het werken met uw arts of therapeut om de juiste therapie te krijgen, zodat u gezond kunt worden.