Omgaan met acute lymfoblastische leukemie
Inhoudsopgave:
- Tip # 1: Kennis van ALL verkrijgen
- Tip # 2: begrijp uw symptomen
- Tip # 3: stel vragen over de behandeling
- Tip # 4: bereik anderen
- Tip # 5: Pas op voor depressiesymptomen
- Een woord van heel goed
vlog 55 GvsH in darmen weer opgevlamd. Prednison weer omhoog. Stamceltransplantatie leukemie (December 2024)
Hoewel de meeste mensen de neiging hebben om acute lymfoblastische leukemie (ALL) te koppelen aan kanker bij kinderen (het is het meest voorkomende type kanker bij kinderen), volwassenen kunnen ook ALLEN ontwikkelen.
Of u, een geliefde of uw kind de diagnose ALL heeft gehad (of de behandeling voor ALLES krijgt), hier zijn vijf tips om u door deze moeilijke tijd te begeleiden.
Uiteindelijk is het omgaan met ALL een reis die veerkracht van de gediagnosticeerde persoon vereist, evenals enorme, onvoorwaardelijke steun van ouders, familieleden en andere dierbaren.
Tip # 1: Kennis van ALL verkrijgen
Hoewel het een uitdaging kan zijn om de details van een ALL-diagnose te lezen of te bespreken, merken veel mensen uiteindelijk dat kennis hen enige macht en controle geeft over hun kwetsbare situatie.
Als u (of uw kind of geliefde) ALL heeft gediagnosticeerd, zijn er drie belangrijke termen om over te leren.
Beenmerg
Het beenmerg is waar ALLEN begint. Beenmerg is het sponsachtige weefsel in bepaalde botten van uw lichaam die nieuwe bloedcellen aanmaken:
- Witte bloedcellen: deze cellen bestrijden infecties.
- Rode bloedcellen: deze cellen vervoeren zuurstof naar de weefsels van het lichaam en verwijderen koolstofdioxide.
- Bloedplaatjes: dit zijn kleine fragmenten van cellen (niet de cellen zelf) die de bloedstolsels helpen.
Leukemiecellen
De kankercellen (de zogenaamde leukemiecellen) van ALLEN ontstaan uit onrijpe witte bloedcellen in het beenmerg. Deze leukemiecellen werken niet als normale witte bloedcellen. In plaats daarvan groeien ze snel en ongecontroleerd, verdringen ze gezonde witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes. Uiteindelijk verspreiden de leukemiecellen zich naar de bloedbaan, lymfeklieren en organen in het lichaam van een persoon.
"Acute leukemie
"Acute" lymfoblastische leukemie betekent dat de leukemiecellen agressief groeien in het beenmerg en snel in de bloedbaan terechtkomen. Dit is de reden waarom ALL de behandeling meteen na de diagnose vereist. De meeste kinderen hebben de diagnose acute leukemie.
Aan de andere kant leven chronische leukemieën meestal lang voordat ze problemen veroorzaken, hoewel ze op elk moment kunnen veranderen in een "acute" leukemie.
Tip # 2: begrijp uw symptomen
Net zoals het leren van de basisprincipes van hoe ALL zich ontwikkelt, je beter begrijpt, is het ook een goed idee om te begrijpen waarom ALLEN je doet voelen zoals jij dat doet. Met andere woorden, zorg ervoor dat je jezelf informeert over de symptomen van ALLES.
Vanwege de verdringing van gezonde cellen in het beenmerg kunnen mensen met ALLEN symptomen ontwikkelen zoals:
- Zwakte, bleekheid en vermoeidheid (van een laag aantal rode bloedcellen)
- Koorts en infecties (van een laag aantal witte bloedcellen)
- Gemakkelijk bloeden (van een laag aantal bloedplaatjes)
Leukemie die zich heeft verspreid naar de bloedbaan kan ook gezwollen lymfeklieren veroorzaken, evenals pijn- en orgaanspecifieke problemen (bijvoorbeeld botpijn of zwelling in de buik). Bovendien kunnen leukemiecellen de vloeistof binnendringen die de hersenen en het ruggenmerg baadt, wat leidt tot hoofdpijn, toevallen of andere neurologische problemen.
Tip # 3: stel vragen over de behandeling
Chemotherapie is de hoeksteentherapie voor ALLES, en toch is het voor veel mensen geen gemakkelijk onderwerp om hun hersens in te pakken. Chemotherapie is een medicijn dat wordt gebruikt om kankercellen te doden. In ALL zijn er meestal drie fasen van chemotherapie:
- Inductiefase: Chemotherapie verwijdert de leukemiecellen uit uw bloed.
- Consolidatiefase: Chemotherapie verwijdert alle resterende leukemiecellen. Tijdens deze fase ondergaan sommige mensen een beenmergtransplantatie (een stamceltransplantatie genaamd).
- Onderhoudsfase: Chemotherapie wordt gegeven in lagere doses om te voorkomen dat ALL terugkomt.
Zorg ervoor dat u vragen stelt, zodat u duidelijk weet wat u kunt verwachten als u (of uw kind) chemotherapie krijgt, zoals bijwerkingen (bijvoorbeeld pijn, misselijkheid of haaruitval) en hoe die worden behandeld. Stel ook moeilijke vragen, zoals wat er gebeurt als chemotherapie niet werkt.
Naast chemotherapie zijn er andere behandelingen die een persoon met de diagnose ALL kan ondergaan als bestraling, gerichte medicamenteuze behandeling (als u een specifiek type ALL hebt) of een stamceltransplantatie. Praat met uw arts over de verwachtingen van deze behandelingen en waarom ze mogelijk geïndiceerd zijn.
Tip # 4: bereik anderen
Het ontvangen van de diagnose ALL en een intensieve behandeling ondergaan, is stressvol en overweldigend. Dit is waarom het belangrijk is om anderen om hulp te vragen, of dat nu een familielid, een vriend, een ondersteuningsgroep, een spiritueel adviseur of een counselor is.
Zelfs als je niet iemand bent die gewoonlijk gevoelens deelt of je openstelt voor persoonlijke zorgen, kan het oplossen van je angsten, grieven en angsten je helpen je beter te voelen. In feite suggereert onderzoek dat emotionele steun en hulp bij het beheren van de logistiek van de behandeling van kanker de neiging heeft gevoelens van verdriet en angst te verminderen en de kwaliteit van leven te verbeteren.
Tip # 5: Pas op voor depressiesymptomen
Het is normaal om een diagnose van ALL te rouwen, maar als dit verdriet lang aanhoudt en / of het dagelijks functioneren beïnvloedt, kun je depressief zijn. Naast verdriet of hopeloosheid omvatten andere symptomen van depressie:
- Een verlies van interesse in activiteiten ooit genoten
- Slaapproblemen (bijvoorbeeld 's morgens vroeg wakker worden)
- Ongebruikelijk traag voelen (of ongewoon geagiteerd of rusteloos)
- Moeite met concentreren
- Schuldig voelen
- Gedachten over zelfmoord of overlijden
Andere symptomen van depressie zoals een verlies van eetlust, zwakte en vermoeidheid kunnen moeilijk zijn om de symptomen van ALL te ontrafelen en / of de bijwerkingen van het nemen van chemotherapie.
Het goede nieuws is dat psychologen en / of maatschappelijk werkers in teams voor leukemiezorg vaak interventies voor volwassenen en kinderen kunnen bieden, zoals op mindfulness gebaseerde stressvermindering en cognitieve gedragstherapie om angst en depressie te verminderen.
Voor kinderen kunnen strategieën om gezonde omgang met de ouder aan te pakken ook troost en gemak bieden. Dit is met name van cruciaal belang in de maanden vlak na de behandeling wanneer het aantal zorgen hoog is vanwege een aantal redenen, zoals:
- Angst voor terugval (ALLES komen terug)
- Verlies of vermindering van medische en sociale steun
- Mogelijke posttraumatische stress van de voorgaande maanden van de behandeling
Een woord van heel goed
Gediagnosticeerd worden met en behandeling ondergaan voor ALLEN kan verwoestend, allesverslindend en ronduit uitputtend zijn, zowel fysiek als emotioneel. Maar met kennis, veel vraagvragen en steun van geliefden kan jij (of je kind) deze moeilijke tijd doorkomen.
Het belangrijkste is dat je aardig voor jezelf bent, voor je lichaam en ziel zorgt en weet dat het ook goed is om over gevoelige onderwerpen na te denken en te discussiëren, zoals je persoonlijke wensen.
Uiteindelijk is het belangrijk om te onthouden dat uw leukemiezorgteam er is om niet alleen uw kanker te behandelen, maar ook om u als een mooie en unieke persoon te behandelen.
11 Subtypes van acute myeloïde leukemie (AML)
Onderzoekers stellen voor om acute myelogene leukemie, of AML, te classificeren in 11 verschillende subtypes. Kan toekomstige klinische studies en behandelingen beïnvloeden.
Soorten acute myelogene leukemie (AML)
Lees hoe het bepalen van het type acute myelogene leukemie (AML) dat iemand heeft veel lijkt op het stagen van andere kankers, zoals long- of borstkanker.
Wat is acute promyelocytische leukemie (APL)
Wat is acute promyelocytische leukemie (APL), hoe verschilt dit van andere leukemie, hoe wordt het behandeld en wat is de prognose?