Honger en dorst aan het einde van het leven

Familieleden en andere zorgverleners maken zich terecht zorgen over honger en dorst aan het einde van het leven van een geliefde. Ze vragen zich af of de patiënt intraveneuze vloeistoffen of sondevoeding zou moeten krijgen. Ze zijn bezorgd dat de persoon waar ze voor hebben gezorgd honger zal lijden en zal lijden zonder een middel om extra voedingsstoffen binnen te krijgen.

Het verstrekken van voedsel en vloeistoffen is immers van fundamenteel belang voor de rol van verzorger. Zal uw geliefde niet verhongeren of sterven aan uitdroging?

Waarom kunstmatige voeding en hydratatie vaak niet de beste opties zijn

Kunstvoeding is de levering van de voedingsondersteuning van een patiënt op een manier waarbij de patiënt niet hoeft te kauwen en doorslikken. Dit type voeding kan worden bereikt met totale parenterale voeding (TPN), of via een nasogastrische buis (NG-buis) of gastrostomiesonde (G-buis of PEG-buisje). In de meeste gevallen wegen de risico's van kunstmatige voeding en hydratatie echter zwaarder dan de voordelen.

Het is belangrijk om te begrijpen dat verlies van eetlust en gewichtsverlies een normaal onderdeel van het stervensproces is. Het is geleidelijk voor sommige en vrij plotseling voor anderen, maar bijna alle patiënten met een levensbeperkende ziekte stoppen op een gegeven moment met eten en drinken. Patiënten en zorgverleners hebben gemeld dat honger op dit moment geen probleem is. Patiënten hebben gewoon geen honger aan het einde van hun leven.

Dorst kan optreden, maar studies hebben aangetoond dat IV-hydratatie niet effectief is bij het verlichten van dorst, of helemaal niet. Goede mondhygiëne, met behulp van mondstaafjes en glijmiddelen, is meestal voldoende om een ​​droge mond te verlichten. Andere symptomen van uitdroging, zoals spierspasmen, zijn zeldzaam en kunnen worden behandeld met sedativa als ze optreden.

Het is belangrijk om te onthouden dat uw patiënt of geliefde niet zal sterven aan uithongering of uitdroging. Uw patiënt zal sterven aan de onderliggende ziekte of aandoening.

Als u te maken krijgt met de beslissing om kunstmatige voedingen en / of hydratatie in te houden of te verwijderen, overleg dan met de arts van uw patiënt over de voordelen en risico's van elk van hen, aangezien dit betrekking heeft op het individuele geval van uw patiënt.

Meer informatie over het maken van moeilijke beslissingen over het levenseinde

Moeilijke beslissingen nemen over gezondheidszorg: zorgdoelen. De plaats om te beginnen bij het overwegen van levensverlengende behandelingen is om de beoogde doelen van zorg te identificeren.

Beslissen om levensonderhoud in te houden of stop te zetten. Levensondersteunende behandeling, ook wel levensondersteuning genoemd, is elke behandeling die bedoeld is om het leven te verlengen zonder de onderliggende medische toestand te genezen of om te keren. Dit kan mechanische ventilatie, kunstmatige voeding of hydratatie, nierdialyse, chemotherapie en antibiotica omvatten. Hoe kun je weten hoe je dat laatste telefoontje kunt plegen?

Handelingen van liefde: Zorg voor een stervende geliefde. Caregiver zijn voor iemand met een chronische of levensbeperkende ziekte is stressvol, vermoeiend en soms verwarrend. Zodra de zieke het stervensproces begint, wordt de taak veeleisender en de emoties intenser. Je vraagt ​​je misschien af ​​of je het goede doet, het juiste zegt, en zelfs het juiste ding denkt.

De beslissing om te stoppen met eten aan het einde van het leven. Niemand kan je vertellen of je vrijwillig moet stoppen met eten en drinken.Afhankelijk van je kwaliteit van leven, de hoeveelheid leed en het persoonlijke geloofssysteem, kun je beslissen of deze keuze geschikt voor je is.