Werkt het zero tolerance-beleid echt?

Het is een vraag die ouders en professionals uit het hele land stellen: Werkt zero-tolerance op scholen? Nultolerantie begon als een wet waarin verdrijving werd geëist omdat hij een pistool op schoolbezit bracht, maar het is snel veranderd in een beleid dat pestgedrag, drugs, alcohol en elke vorm van geweld, of het nu fysiek, verbaal of attitudelijk is, behandelt.

In sommige schooldistricten is zero tolerance langzaam synoniem geworden met "we willen geen onzin accepteren." Dergelijk beleid heeft ernstige gevolgen voor schendingen en in sommige gevallen doet dit meer kwaad dan goed.

1. Zero Tolerance kan het slachtoffer van pesten hinderen

Overweeg dit scenario: een kind is al geruime tijd gepest. Tot nu toe heeft het pesten de vorm aangenomen van vernedering en verbaal geweld, maar vandaag wordt het fysiek en wordt het kind aangevallen door zijn folteraars. Hij vecht terug om weg te komen.

De leraar neemt alle studenten mee naar de directeur die, na te hebben gehoord wat er is gebeurd, alle studenten, inclusief het slachtoffer, opschort of verwijdert. Volgens een nultolerantiebeleid heeft hij geen flexibiliteit om de omstandigheden in overweging te nemen, omdat fysiek geweld over de hele linie onaanvaardbaar is.

2. Het kan de autonomie van een leraar in de klas wegnemen om kleine incidenten te voorkomen en pesten te voorkomen

Beschouw dit: een kleuterklas heeft vrij spel. In de loop van het spel zegt een jongetje tegen een ander: "Ik ga je vermoorden." De leraar wil graag van de gelegenheid gebruik maken om dit als een lesmoment te gebruiken. Ze kon met de studenten praten over wat woorden eigenlijk betekenen, hoe sommige zinnen niet gebruikt kunnen worden, zelfs niet met scherts, en hoe het uitkiezen van één persoon als pesten kan worden beschouwd.

Maar volgens het nultolerantiebeleid is ze verplicht het incident aan de beheerder te melden. De beheerder behandelt vervolgens het kind alsof hij echt een doodsdreiging heeft gemaakt.

3. Zero Tolerance Policies kunnen discriminerend zijn voor studenten met speciale behoeften

Studenten met gedrags- en emotionele beperkingen zijn vaak gedisciplineerd onder dit beleid. Volgens de wet op het bijzonder onderwijs moet elk geval individueel en met flexibiliteit worden behandeld, als het incident verband houdt met de handicap van de student. Die flexibele oplossingen zijn niet altijd nuttig. Een student die een routine nodig heeft om te functioneren of die uit een ruig huis komt, heeft geen baat bij opschorting of uitzetting.

Een voorbeeld: toen ik begon met lesgeven, werkte ik in een klaslokaal voor kinderen met gedragsstoornissen. Een van onze studenten die uit een zeer beledigend, nalatig huis kwam, werd op een ochtend geschorst omdat hij een andere leraar bedreigde. Tot onze verbazing was hij na de lunch weer op zijn stoel en was hij terug naar school gegaan omdat het veiliger was.

4. Nultolerantiebeleid Neem geen leeftijd op account.

Het hele districtsbeleid vereist dat een nieuwsgierige kindergartener op dezelfde manier wordt behandeld als een oudere student die vastbesloten is om te pesten of schade te veroorzaken.

Voorbeeld: in Anderson County, Tennessee in 2008 werden acht kinderen uitgesloten onder het nultolerantiebeleid. Een van die kinderen was een kleuterklasstudent die in zijn rugzak een speelgoedwapen naar school bracht, en een ander was een middelbare scholier die dreigde met het afschieten van het schoolhoofd. De bedoeling was heel anders, maar de straf was hetzelfde.

5. Zero Tolerance Policies kunnen de Well-Bestended straffen.

Een real-life scenario uit Longmont, Colorado toont dit punt: de vijfde-klasser Shannon Coslet's moeder pakte een mes in haar lunchbox waarmee Shannon haar appel kon snijden. Begrip dat messen tegen de regels waren, Shannon veranderde het mes in een leraar, werd geprezen om het goede te doen en vervolgens onder het nultolerantiebeleid verdreven omdat ze in het bezit was van een wapen.

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen?