AAT-deficiëntie en de verbinding met de longziekte
Inhoudsopgave:
- Hoe kan ik AAT-deficiëntie overnemen?
- Statistieken
- Diagnose en testen
- Behandeling voor AAT-deficiëntie
UFC 243: The Thrill and the Agony - Sneak Peek (December 2024)
AAT-deficiëntie, of Alpha-1-antitrypsinedeficiëntie, is een genetische aandoening die wordt veroorzaakt door een gebrek aan het beschermende eiwit, Alpha-1-antitrypsine (AAT), dat normaal door de lever wordt geproduceerd. Voor de overgrote meerderheid van ons die voldoende hoeveelheden AAT heeft, speelt dit kleine eiwit een vitale rol bij het handhaven van de normale longfunctie. Maar voor degenen met een AAT-tekort, neemt het verhaal een ander scenario aan.
Bij gezonde personen bevatten de longen neutrofiel elastase, een natuurlijk enzym dat - onder normale omstandigheden - de longen helpt bij het verteren van beschadigde, verouderende cellen en bacteriën. Dit proces bevordert de genezing van het longweefsel. Helaas weten deze enzymen niet wanneer ze moeten stoppen en uiteindelijk het longweefsel aanvallen in plaats van te helpen genezen. Dat is waar AAT binnenkomt. Door het enzym te vernietigen voordat het schade aan gezond longweefsel kan veroorzaken, blijven de longen normaal functioneren. Wanneer er onvoldoende AAT is, zal longweefsel vernietigd blijven worden, wat soms leidt tot emfyseem.
Hoe kan ik AAT-deficiëntie overnemen?
Wanneer een kind wordt geboren, erft hij twee sets AAT-genen, één van elke ouder. Het kind zal alleen AAT-deficiëntie hebben als beide sets AAT-genen abnormaal zijn. Als slechts één AAT-gen abnormaal is en de andere normaal, dan zal het kind een "drager" van de ziekte zijn, maar zal het de ziekte zelf niet hebben. Als beide reeksen genen normaal zijn, zal het kind niet worden getroffen door de ziekte en zal het ook geen drager zijn.
Als u de diagnose AAT-deficiëntie heeft, is het belangrijk dat u met uw arts praat over het laten testen van andere personen in uw gezin op de ziekte, inclusief elk van uw kinderen. Als u geen kinderen heeft, kan uw arts u adviseren om genetische counseling te zoeken voordat u die beslissing neemt.
Neem voor meer informatie contact op met de Alpha-1 Foundation-website of bel hun patiënthotline: 1-800-245-6809.
Statistieken
AAT-tekort is geïdentificeerd in vrijwel elke populatie, cultuur en etnische groep. De American Lung Association schat dat er naar schatting 100.000 mensen in de Verenigde Staten zijn die zijn geboren met AAT-tekort. Van de meerderheid van deze personen kan AAT-gerelateerd emfyseem veel voorkomen. Bovendien wordt AAT-deficiëntie vaak niet gediagnosticeerd of een verkeerde diagnose gesteld, maar toch wordt maar liefst 3% van alle emfyseemgevallen die verband houden met AAT-deficiëntie nooit gedetecteerd.
Wereldwijd zijn 116 miljoen mensen drager van AAT-deficiëntie. Hiervan wonen ongeveer 25 miljoen in de Verenigde Staten. Hoewel dragers de ziekte niet zelf hebben, kunnen ze de ziekte doorgeven aan hun kinderen. Met dit in gedachten, beveelt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan dat alle mensen met COPD, evenals volwassenen en tieners met astma, worden getest op AAT-tekort.
Het risico op het ontwikkelen van AAT-gerelateerd emfyseem neemt aanzienlijk toe bij mensen die roken. De American Lung Association stelt dat roken niet alleen je risico op emfyseem verhoogt als je AAT-deficiëntie hebt, maar het kan ook je levensduur met wel 10 jaar verminderen.
Tekenen en symptomen van AAT-deficiëntie
Omdat AAT-gerelateerd emfyseem soms een achterbank neemt naar gemakkelijker herkenbare vormen van COPD, is er in de loop der jaren veel moeite gedaan om manieren te vinden om het te onderscheiden. Volgens Borst, twee belangrijke kenmerken van emfyseem gerelateerd aan ernstige AAT-deficiëntie zouden aanleiding moeten geven tot een vermoeden van AAT-gerelateerd emfyseem.
Ten eerste treden emfyseemsymptomen bij niet-AAT-deficiënte individuen meestal pas op in het zesde of zevende decennium van het leven. Volgens de American Lung Association is dit niet waar voor mensen met AAT-gerelateerd emfyseem. Voor deze mensen treedt het begin van symptomen veel eerder op, vaak tussen de 32 en 41 jaar.
Een ander belangrijk kenmerk dat AAT-gerelateerd emfyseem van zijn niet-AAT-deficiënte tegenhanger onderscheidt, is de locatie in de longen waar de ziekte het vaakst voorkomt. Bij mensen met AAT-deficiëntie-emfyseem komt de ziekte vaker voor in het onderste deel van de longen, terwijl bij niet-AAT-gerelateerd emfyseem de ziekte het bovenste longgebied beïnvloedt. Beide functies kunnen uw zorgverlener helpen een juiste diagnose te stellen.
De meest voorkomende tekenen en symptomen van emfyseem bij AAT-deficiëntie zijn:
- kortademigheid
- wheezing
- Chronische hoest en verhoogde slijmproductie
- Terugkomende verkoudheden op de borst
- Geelzucht
- Zwelling van de buik of benen
- Verminderde inspanningstolerantie
- Niet-reagerend astma of het hele jaar door allergieën
- Onverklaarbare leverproblemen of verhoogde leverenzymen
- bronchiëctasieën
Diagnose en testen
Een eenvoudige bloedtest kan uw arts vertellen als u een AAT-tekort heeft. Vanwege het belang van een vroege diagnose, heeft de University of South Carolina een programma ontwikkeld, met de hulp van de Alpha-1 Foundation, die het mogelijk maakt voor degenen die risico lopen op de ziekte, gratis en vertrouwelijk te testen.
Vroegtijdige diagnose is van cruciaal belang omdat stoppen met roken en vroege behandeling de progressie van AAT-gerelateerd emfyseem kunnen vertragen.
Neem voor meer informatie over testen contact op met het Alpha-1-onderzoeksregister aan de Medische Universiteit van South Carolina op 1-877-886-2383 of bezoek de Alpha-1 Foundation.
Lees meer over hoe een diagnose van AAT-deficiëntie wordt gemaakt en wie moet worden getest.
Behandeling voor AAT-deficiëntie
Voor mensen die symptomen van AAT-gerelateerd emfyseem beginnen te vertonen, kan vervanging (augmentatie) therapie een behandelingsoptie zijn die kan helpen de longen te beschermen tegen het destructieve enzym, neutrofiel elastase.
Vervangende therapie bestaat uit het geven van een geconcentreerde vorm van AAT die is afgeleid van menselijk plasma. Het verhoogt het AAT-niveau in de bloedbaan. Als u eenmaal met een vervangende therapie bent begonnen, moet u echter levenslang worden behandeld. Dit komt omdat als je stopt, je longen terugkeren naar hun eerdere niveau van disfunctie en het neutrofiel elastase opnieuw je longweefsel gaat vernietigen.
Niet alleen helpt vervangingstherapie het verlies van de longfunctie bij mensen met AAT-gerelateerd emfyseem te verminderen, maar het kan ook helpen om de frequentie van longinfecties te verminderen. In een studie gepubliceerd in Borst er is aangetoond dat vervangingstherapie een sterke relatie heeft met een significante afname van de frequentie en ernst van longinfecties geassocieerd met AAT-gerelateerd emfyseem. De studie concludeerde dat terwijl emfyseem onomkeerbaar blijft, minder frequent, ernstige longinfecties de progressie van AAT-gerelateerd emfyseem kunnen vertragen en tot een hogere kwaliteit van leven kunnen leiden.
Neem voor meer informatie over AAT-deficiëntie of vervangingstherapie contact op met uw zorgverlener of bezoek de Alpha-1 Foundation.
- Delen
- Omdraaien
- Tekst
- American Lung Association. Alfa-1 gerelateerd emfyseem http://www.lungusa.org. November, 2006.
- American Thoracic Society. Verklaring van American Thoracic Society / European Respiratory Society: standaarden voor de diagnose en het beheer van personen met alfa-1 antitrypsinedeficiëntie ". ATS: december 2002. ERS: februari 2003.
- Alpha-1 Foundation.
- Lieberman, J. "Augmentatietherapie vermindert de frequentie van longinfecties bij antitrypsinedeficiëntie: een nieuwe hypothese met ondersteunende gegevens". Chest 2000; 118; 1480-1485.
- Stoller, J., M.D., FCCP. "Klinische kenmerken en natuurlijke historie van ernstige alfa-1 antitrypsine-deficiëntie". Borst 1997; 111: 123S-128S.
Chronische longziekte (CLD) bij te vroege baby's
Chronische longziekte komt voor bij ongeveer 20 procent van premature baby's. Hier kijken we naar de onmiddellijke en langdurige behandeling van deze aandoening.
Diagnose van chronische obstructieve longziekte (COPD)
Het diagnosticeren van COPD kan tests omvatten zoals spirometrie, pulsoximetrie, arteriële bloedgassen, röntgenfoto van de borst, CT-scan, een CBC en een genetische screening.
Expiratory Reserve Volume Belang in de longziekte
Het volume van de expiratoire reserve is een belangrijke longfunctietest die uw arts kan helpen de oorzaak van ademhalingsproblemen of een chronische hoest te diagnosticeren.