Diagnose van chronische obstructieve longziekte (COPD)

Volgens het wereldwijde initiatief voor chronische obstructieve longziekten (GOLD) moet een diagnose van chronische obstructieve longziekte (COPD) worden overwogen bij elke patiënt met kortademigheid, een langdurige hoest- of sputumproductie en / of een geschiedenis van COPD-risicofactoren, zoals roken, blootstelling aan irriterende stoffen in de longen zoals chemicaliën en andere. Het diagnosticeren van COPD kan echter gecompliceerd zijn omdat het vergelijkbare symptomen heeft als andere ziekten en zich in elk individu anders kan manifesteren.

Geschiedenis en fysiek

Uw beoordeling begint met een gedetailleerd overzicht van uw geschiedenis. Dit moet een beoordeling van het volgende omvatten:

• Uw huidige en vroegere blootstelling aan risicofactoren zoals roken, passief roken, luchtvervuiling en / of beroepsmatige blootstelling aan stof, gassen en chemicaliën
• Uw medische geschiedenis, vooral omdat het actuele ademhalingsstoornissen zoals astma, allergieën, sinusitis en / of aandoeningen van de luchtwegen tijdens uw jeugd betreft
• Voorafgaande hospitalisaties, vooral als ze geassocieerd waren met aandoeningen van de luchtwegen
• Als er ooit iemand in uw familie COPD of een andere chronische longziekte heeft gehad
• Als u andere bestaande medische aandoeningen heeft, zoals hartaandoeningen of osteoporose, die mogelijk een verdere impact hebben op de diagnose COPD
• Het patroon van uw symptoomontwikkeling, inclusief wanneer uw symptomen zijn begonnen en hoelang u hebt gewacht voordat u medische hulp inroept
• De impact van uw symptomen in uw dagelijks leven (bijvoorbeeld als de symptomen ertoe hebben geleid dat u werk mist, uw normale activiteiten beperkt, of u zich depressief of angstig voelt)

Uw arts moet ook een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren, waaronder:

• Je temperatuur, hartslag, ademhalingen per minuut, hartslag en bloeddruk meten
• Luisteren naar je hart en longen met een stethoscoop
• Onderzoeken van uw oren, neus, ogen en keel op tekenen van infectie
• Onderzoek je vingers naar tekenen van cyanose
• Beoordeling van zwellingen in uw benen, enkels, voeten of andere delen van uw lichaam
• Het evalueren van de aderen in uw nek om complicaties van COPD te beoordelen

Labs en tests

Naast het bovenstaande zal uw arts ook enkele onderzoeken moeten uitvoeren als hij of zij COPD vermoedt.

spirometrie

Een spirometrietest is vereist om een ​​klinische diagnose van COPD te stellen en is de primaire tool voor het evalueren van de ernst van de aandoening. Deze test kijkt specifiek naar vier belangrijke metingen van de longfunctie, waaronder:

• Hoeveel lucht kun je met geweld uitademen na het nemen van een diepe ademhaling (bekend als geforceerde vitale capaciteit, of FVC)
• Hoeveel lucht kun je met geweld in één seconde uitademen (bekend als geforceerd expiratoir volume in één seconde, of FEV1)
• Het percentage lucht dat in uw longen achterblijft na volledige uitademing (bekend als de verhouding van FEV1 tot FVC)
• Het totale volume lucht in uw longen (bekend als totale longcapaciteit of TLC)

Samen geven deze vier maatregelen niet alleen aan hoeveel schade aan uw longen is toegebracht, maar ook aan de manieren waarop u uw langetermijnresultaten kunt verbeteren als u COPD heeft. Aanhoudende beperking van de luchtstroom of COPD wordt bevestigd wanneer de testresultaten een FEV1 / FVC van minder dan 0,70 vertonen nadat u een bronchodilatator gebruikt.

Aanvullende pulmonale functietests (PFT's)

Naast spirometrie zijn er twee andere longfunctietests die belangrijk zijn bij het evalueren van de longfunctie bij COPD: longdiffusietests en plethysmografie van het lichaam. Deze tests meten hoeveel koolmonoxide uw longen kunnen verwerken en het volume van de lucht in uw longen in verschillende ademstadia, en specificeert hoe ernstig uw COPD is.

Complete bloedtelling (CBC)

Hoewel bloedonderzoek geen diagnose van COPD kan stellen, zal een volledige bloedceltelling (CBC) uw arts waarschuwen als u een infectie heeft en tevens aantonen hoeveel hemoglobine in uw bloed aanwezig is. Hemoglobine is het ijzerhoudende pigment in uw bloed dat de zuurstof van uw longen naar de rest van uw lichaam transporteert.

Pulsoximetrie

Pulsoximetrie is een niet-invasieve methode om te meten hoe goed uw weefsels worden voorzien van zuurstof. Een sonde of sensor die wordt gebruikt om deze meting te krijgen, is normaal gesproken bevestigd aan uw vinger, voorhoofd, oorlel of de brug van uw neus. Pulsoximetrie kan continu of intermitterend zijn en een meting van 95 procent tot 100 procent wordt als normaal beschouwd. Als u jonger bent dan 92 procent, kan uw arts een beoordeling van het arteriële bloedgas (ABG) doen. Samen met ABG's helpt het meten van uw zuurstofverzadigingsniveau door middel van pulsoximetrie uw arts om uw behoefte aan zuurstoftherapie te beoordelen.

Arteriële bloedgassen

Bij COPD is de hoeveelheid lucht die u in en uit uw longen inademt, verminderd. Arteriële bloedgassen meten de zuurstof- en koolstofdioxidegehalten in uw bloed en bepalen de pH- en natriumbicarbonaatspiegel van uw lichaam. ABG's zijn belangrijk bij het vormen van een diagnose van COPD en bij het bepalen van de behoefte aan en het aanpassen van de stroomsnelheid van elke benodigde zuurstoftherapie.

Alpha-1-antitrypsine tekort screening

Als u in een gebied woont met een hoge prevalentie van alfa-1-antitrypsine (AAT) -deficiëntie, beveelt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan dat u voor deze aandoening wordt getest met een eenvoudige bloedtest. In feite beveelt de WHO aan dat iedereen die is gediagnosticeerd met COPD één keer moet worden gescreend op AAT-deficiëntie.

AAT-deficiëntie is een genetische aandoening die kan leiden tot COPD. Als u op relatief jonge leeftijd (jonger dan 45 jaar) wordt gediagnostiseerd, moet u artsen ook wijzen op de mogelijkheid dat AAT-deficiëntie de onderliggende oorzaak van uw COPD is. Behandeling voor COPD die wordt veroorzaakt door AAT-deficiëntie is anders dan de standaardbehandeling en omvat augmentatietherapie.

In beeld brengen

Beeldvormingstests kunnen worden toegevoegd om COPD uit te sluiten of te diagnosticeren.

X-thorax

Een thoraxfoto alleen geeft geen diagnose COPD. Uw arts kan er echter aanvankelijk een bestellen om andere redenen voor uw symptomen uit te sluiten of om de aanwezigheid van een bestaande comorbide aandoening te bevestigen. Een thoraxfoto kan ook periodiek tijdens uw behandeling worden gebruikt om uw vooruitgang te controleren.

Computerized Tomography (CT) Scan

Hoewel een CT niet routinematig wordt aanbevolen bij het stellen van de diagnose COPD, kan uw arts er een bestellen wanneer deze is aangegeven. U hebt bijvoorbeeld een CT-scan als u een infectie heeft die niet wordt opgelost; uw symptomen zijn veranderd; uw arts vermoedt dat u longkanker heeft; of als je in aanmerking komt voor een operatie.

Terwijl een thoraxfoto grotere gebieden van dichtheid in de longen laat zien, is een CT-scan meer definitief, met fijne details die niet op een röntgenfoto van de thorax te zien zijn. Soms wordt voorafgaand aan een CT-scan een materiaal met de naam contrast in uw ader geïnjecteerd. Hierdoor kan uw arts de afwijkingen in uw longen duidelijker zien.

Differentiële diagnoses

Hoewel verschillende respiratoire tests, zoals spirometrie, de symptomen van de ziekte kunnen bevestigen, kunnen zij alleen de diagnose niet bevestigen. Hiervoor moet een arts een differentiële diagnose stellen, waarbij alle andere oorzaken van de ziekte methodisch zijn uitgesloten. Pas wanneer het proces is voltooid, kan een diagnose van COPD als definitief worden beschouwd.

Een differentiële diagnose is essentieel voor het bevestigen van COPD omdat het zo'n ongrijpbare ziekte blijft. Hoewel COPD voornamelijk wordt geassocieerd met het roken van sigaretten, hebben niet alle rokers COPD en niet iedereen met COPD is een roker.

Bovendien zijn de symptomen en de expressie van de ziekte zeer variabel. Een persoon voor wie spirometrietests niet doorslaggevend zijn, kan bijvoorbeeld vaak ernstige COPD-symptomen hebben. Als alternatief kan iemand met duidelijke beperkingen vaak slagen met weinig of geen symptomen.

Deze variabiliteit vereist dat artsen de ziekte anders bekijken. En, omdat we nog niet volledig begrijpen wat COPD veroorzaakt, hebben artsen het vangnet van een differentiële diagnose nodig om de rechts diagnose is gesteld.

Dit geldt vooral voor ouderen bij wie hart- en longaandoeningen luchtwegbeperkingen kunnen veroorzaken. Door elke spreekwoordelijke steen om te slaan, kunnen artsen vaak de werkelijke (in plaats van veronderstelde) oorzaak van de ademhalingsaandoening vinden, die behandelbaar kan zijn.

In de loop van een differentiële diagnose, zou een aantal van de meer algemene onderzoeken astma, congestief hartfalen, bronchiëctasie, tuberculose en obliteratieve bronchiolitis omvatten. Afhankelijk van de gezondheid en de geschiedenis van het individu kunnen ook andere oorzaken worden onderzocht.

Astma

Een van de meest voorkomende differentiële diagnoses van COPD is astma.In veel gevallen zijn de twee omstandigheden vrijwel onmogelijk om uit elkaar te houden, wat het management moeilijk kan maken omdat de behandelingskuren heel verschillend zijn. De karakteristieke kenmerken van astma zijn onder meer:

• Over het algemeen begint het in het begin van het leven (COPD gebeurt later)
• Symptomen die bijna dagelijks variëren en vaak tussen de aanvallen verdwijnen
• Familiale voorgeschiedenis van astma
• Allergieën, rhinitis of eczeem
• Luchtstroombeperking die in wezen omkeerbaar is, in tegenstelling tot COPD

Congestief hartfalen

Congestief hartfalen (CHF) treedt op wanneer uw hart onvoldoende bloed door het lichaam kan pompen om alles normaal te laten functioneren. Dit veroorzaakt de back-up van vloeistoffen in uw longen en andere delen van uw lichaam. Symptomen van CHF zijn hoesten, zwakte, vermoeidheid en kortademigheid door activiteit. Andere kenmerken van CHF zijn onder andere:

• Fijn gekraak gehoord met een stethoscoop
• Overmatige vloeistof en verwijding van de hartspier op röntgenfoto van de borst
• Volumebeperking gedetecteerd met pulmonale functietests (in tegenstelling tot luchtstromingsbeperking gezien bij COPD)

bronchiëctasieën

Bronchiectasie is een obstructieve longaandoening die zowel aangeboren (aanwezig bij de geboorte) of veroorzaakt door ziekten van de vroege kindertijd, zoals longontsteking, mazelen, influenza of tuberculose, kan zijn. Bronchiëctasie kan alleen bestaan ​​of naast COPD voorkomen. De kenmerken van bronchiëctasie omvatten:

• Het produceren van grote hoeveelheden sputum
• Recidiverende aanvallen van bacteriële longinfectie
• Grove kraken gehoord via een stethoscoop
• De thoraxfoto toont verwijde bronchiën en verdikte bronchiën
• Knuffelen van de vingers

Tuberculose

Tuberculose (TBC) is een zeer besmettelijke infectie veroorzaakt door het micro-organisme Mycobacterium tuberculosis. Hoewel tbc de longen normaal aantast, kan het zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam, inclusief de hersenen, nieren, botten en lymfeklieren.

Symptomen van tbc zijn gewichtsverlies, vermoeidheid, aanhoudende hoest, ademhalingsproblemen, pijn op de borst en dik of bloederig sputum. Andere kenmerken van TB zijn onder andere:

• Ziektegebrek op elke leeftijd
• Luchtruimten gevuld met vloeistof op röntgenfoto van de borst
• Aanwezigheid van M. tuberculosis gedetecteerd door bloed- of sputumtests

Uw arts zal ook kijken of TB in uw gemeenschap is geïdentificeerd of overweeg recente uitbraken.

Obliterative Bronchiolitis

Obliteratieve bronchiolitis is een zeldzame vorm van bronchiolitis die levensbedreigend kan zijn. Het treedt op wanneer de kleine luchtwegen van de longen, die bekend staan ​​als de bronchiolen, ontstoken raken en littekens vertonen, waardoor ze zich vernauwen of sluiten. Andere kenmerken van obliterative bronchiolitis zijn onder andere:

• Over het algemeen gebeurt op een jongere leeftijd bij niet-rokers
• Mogelijke geschiedenis van reumatoïde artritis of blootstelling aan toxische dampen
• CT-scan toont gebieden van hypodensiteit waar het longweefsel is uitgedund.
• Luchtwegobstructie, gemeten door de FEV1, kan slechts 16 procent zijn.

Grades

Als uw arts bevestigt dat u COPD heeft, zal hij of zij uw stadium bepalen door te verwijzen naar het Global Initiative voor Chronische Obstructieve Longziekte (GOLD) beoordelingssysteem, dat ziekteprogressie verdeelt in vier verschillende stadia die worden bepaald door een spirometrietest.

Deze stadia, die de progressieve aard van de ziekte bepalen, kunnen u helpen te weten wat u op dat moment in uw ziekteverloop kunt verwachten, hoewel uw stadium niet bepaalt hoe goed u met de behandeling zult doen.

Graad 1: Milde COPD

Bij graad 1 COPD heb je een beperking van de luchtstroom, maar zul je je waarschijnlijk niet bewust zijn. In veel gevallen zijn er geen symptomen van de ziekte of zijn de symptomen zo gering dat ze worden toegeschreven aan andere oorzaken. Indien aanwezig, kunnen symptomen een aanhoudende hoest met de zichtbare productie van sputum (een mengsel van speeksel en slijm) omvatten. Vanwege de lage graad van symptomen zullen mensen in dit stadium zelden naar behandeling zoeken.

Graad 2: matige COPD

Met graad 2 COPD begint je luchtstroombeperking te verslechteren en worden de symptomen van COPD duidelijker. Deze symptomen kunnen een aanhoudende hoest, een verhoogde productie van sputum en kortademigheid bij lichte inspanning omvatten. Dit is typisch het stadium waarin de meeste mensen behandeling zoeken.

Graad 3: ernstige COPD

Met graad 3 COPD is de beperking en / of obstructie van uw luchtwegpassages duidelijk. U zult een verslechtering van acute symptomen ervaren, bekend als COPD-exacerbatie, evenals een verhoogde frequentie en ernst van hoesten. Je zult niet alleen minder tolerantie hebben voor fysieke activiteit, er zal meer vermoeidheid en pijn op de borst zijn.

Graad 4: Zeer ernstige COPD

Met graad 4 COPD zal uw kwaliteit van leven ernstig verstoord zijn met symptomen die uiteenlopen van ernstig tot levensbedreigend. Het risico op respiratoir falen is hoog bij graad 4-ziekte en kan leiden tot complicaties van uw hart, waaronder een mogelijk fatale aandoening die cor pulmonale wordt genoemd (falen van de rechterkant van uw hart).

groepen

GOUD kwam ook met richtlijnen om patiënten met COPD verder te categoriseren in groepen met het label A, B, C of D. Deze groepen worden gedefinieerd door hoe ernstig COPD-gerelateerde problemen zijn, zoals vermoeidheid; kortademigheid; hoeveel symptomen interfereren met uw dagelijks leven; en hoeveel exacerbaties je het afgelopen jaar hebt gehad. Gebruik van zowel cijfers als groepen kan uw arts helpen bij het bedenken van het beste behandelplan voor uw individuele behoeften.

groep A

U hebt geen exacerbaties of slechts één kleine verergering gehad die in het afgelopen jaar niet hoefde te worden opgenomen. U hebt een lichte tot matige kortademigheid, vermoeidheid en andere symptomen.

Groep B

U hebt geen of slechts een kleine exacerbatie gehad die geen opname in het afgelopen jaar vereiste.U hebt ernstigere kortademigheid, vermoeidheid en andere symptomen.

Groep C

U hebt één exacerbatie gehad waarvoor ziekenhuisopname nodig was of twee of meer exacerbaties die in het afgelopen jaar al dan niet ziekenhuisopname vereisten. Uw COPD-symptomen zijn mild tot matig.

Groep D

U hebt in het afgelopen jaar één exacerbatie gehad van ziekenhuisopname of twee of meer exacerbaties met of zonder ziekenhuisopname. Uw COPD-symptomen zijn ernstiger.

Hulp krijgen van COPD Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Wereldwijd initiatief voor chronische obstructieve longziekten. Wereldwijde strategie voor de diagnose, het beheer en de preventie van chronische obstructieve longziekte: rapport 2018. Gepubliceerd op 20 november 2017.
• Mayo Clinic Staff. COPD: diagnose en behandeling. Mayo Clinic. Bijgewerkt op 11 augustus 2017.
• National Heart, Lung, and Blood Institute. COPD. National Institute of Health. Ministerie van Volksgezondheid en Human Services van de Verenigde Staten.