Endotracheale tube-definitie, doel en procedure

Een endotracheale tube is een flexibele plastic buis die via de mond in de trachea (luchtpijp) wordt geplaatst om een ​​patiënt te helpen ademen. De endotracheale buis wordt dan verbonden met een ventilator, die zuurstof naar de longen afvoert. Het inbrengen van de buis wordt endotracheale intubatie genoemd.

Doel

Een endotracheale tube kan worden geplaatst als een patiënt niet zelfstandig kan ademen vanwege een medisch noodgeval, een ernstige ziekte of tijdens een operatie wanneer een algemene anesthesie wordt gebruikt. Sommige indicaties voor endotracheale intubatie zijn onder andere:

• Voor algemene chirurgie - Bij algemene anesthesie zijn de spieren van het lichaam, inclusief het diafragma, verlamd, en het plaatsen van een endotracheale buis stelt het beademingsapparaat in staat om te ademen.
• Om een ​​vreemd lichaam te verwijderen - Als de luchtpijp wordt belemmerd door een vreemd lichaam dat wordt aangezogen (ingeademd), kan een endotracheale tube worden geplaatst om te helpen bij het verwijderen van het vreemde voorwerp.
• De luchtweg beschermen tegen aspiratie - Als iemand een massale GI-bloeding (bloeding in de maag) heeft of een beroerte krijgt, en een endotracheale tube kan worden geplaatst om te voorkomen dat de maaginhoud de luchtwegen bereikt.
• Voor het visualiseren van de luchtweg - Als een afwijking van het strottenhoofd, de trachee of de bronchiën wordt vermoed, kan een endotracheale tube worden geplaatst om een ​​zorgvuldige visualisatie van de luchtwegen mogelijk te maken.
• Na een longkankeroperatie - Een endotracheale buis die is aangesloten op een beademingsapparaat kan op zijn plaats blijven zitten om te helpen met ademhalen na een operatie.
• Ondersteuning van de ademhaling - Als iemand moeite heeft met ademhalen door longontsteking, kan een pneumothorax (ineenstorting van een long) hartfalen, of bewusteloosheid door een overdosis, een beroerte of hersenletsel, en een endotracheale tube worden geplaatst om de ademhaling te ondersteunen.

Procedure

Vaak wordt een endotracheale tube geplaatst als een patiënt niet bij bewustzijn is. Als een patiënt bij bewustzijn is, worden medicijnen gebruikt om onrust te verlichten terwijl de buis wordt geplaatst en totdat deze wordt verwijderd. De buis wordt door de mond (of soms door de neus) geplaatst nadat de tong opzij is geschoven en de slang tussen de stembanden in de luchtpijp is ingeperst. Door de locatie kunnen mensen niet praten wanneer de buis op zijn plaats zit.

Complicaties en risico's

Enkele van de risico's die gepaard gaan met het plaatsen van een endotracheale tube zijn:

• Bloeden.
• Infectie.
• Heesheid (veel mensen merken een zere keel op nadat ze een endotracheale tube hebben geplaatst.)
• Pneumothorax (ineenstorting van een long).
• Slokdarm plaatsing - Een röntgenfoto kan worden gedaan om ervoor te zorgen dat de buis in de luchtpijp wordt geplaatst en niet in de slokdarm.