Diagnose van spondylitis ankylopoetica

De diagnose spondylitis ankylopoetica vereist goed speurwerk door uw arts, omdat er geen gouden standaardtest is. Veeleer moet een arts rekening houden met iemands symptomen, lichamelijk onderzoek en medische tests zoals röntgenfoto's en bloed om de diagnose te stellen - vergelijkbaar met het samenstellen van de stukjes van een puzzel.

Een medische geschiedenis

Een persoon met AS ziet hun eerstelijnsarts of huisarts vaak eerst met een klacht over pijn, meestal in de rug of de billen van de bovenste extremiteit.Om de oorzaak van deze pijn te achterhalen, kan een arts de volgende vragen stellen:

• Ben je jonger dan 40?
• Is de pijn drie of meer maanden aanhouden?
• Verandert de pijn bij inspanning?
• Verergert de pijn met rust, vooral 's nachts merkbaar?
• Verlicht de pijn aanzienlijk na het nemen van een NSAID? (bijvoorbeeld ibuprofen)

Ja antwoorden op de meeste van deze vragen zal uw arts ertoe brengen om een ​​diagnose van een inflammatoire artritis (zoals spondylitis ankylopoetica) te overwegen, in tegenstelling tot de meer algemene mechanische rugpijn (bijvoorbeeld spierspanning of degeneratieve discopathie).

Uw arts zal ook informeren naar symptomen van het gehele lichaam, zoals vermoeidheid of malaise, omdat dit een verdere diagnose van spondylitis ankylopoetica kan ondersteunen. Dit komt omdat symptomen van het hele lichaam mogelijke aanwijzingen zijn dat er iets abnormaals aan de hand is met je immuunsysteem. Bij anklyosing spondylitis, tast je immuunsysteem gezonde gewrichten aan (vooral de spinale en sacro-iliacale gewrichten).

Een familiegeschiedenis van spondylitis ankylopoetica, of een persoonlijk verleden van gastro-intestinale infecties, inflammatoire darmziekte, uveïtis (ontsteking van het gekleurde deel van uw oog) of psoriasis zijn aanvullende diagnostische aanwijzingen.

Als uw huisarts of huisarts vermoedt dat er sprake is van spondylitis ankylopoetica of een ander door het immuunsysteem gemedieerd proces, zal hij of zij u doorverwijzen naar een reumatoloog, een arts die is gespecialiseerd in gewrichts- en auto-immuunziekten.

Fysiek onderzoek

Tijdens een lichamelijk onderzoek voor spondylitis ankylopoetica zal uw arts uw wervelkolom-, heup- en sacro-iliacale gewrichten onderzoeken door erop te drukken om te controleren op gevoeligheid. Door uw gewrichten te bewegen, kan uw arts het bewegingsbereik en de flexibiliteit beoordelen. Uw arts zal waarschijnlijk ook de kleine gewrichten van uw handen en voeten onderzoeken, evenals andere gewrichten zoals uw ellebogen, knieën en schouders, om te bepalen of er zwelling, warmte of vocht aanwezig is.

Het controleren van je hielen op enthesitis, luisteren naar je longen en het uitvoeren van een huid- en hoofdhuidcontrole (op zoek naar psoriasis) zijn ook vaak voorkomende onderdelen van een lichamelijk onderzoek wanneer iemand verdacht wordt van spondylitis ankylopoetica.

Wees niet verbaasd als uw arts u naar een oogarts (een oogarts) verwijst als u oogpijn of roodheid en / of wazig zicht heeft, omdat uveïtis een veel voorkomende complicatie is van anklyoserende spondylitis.

Beeldvormingstests

Röntgenstralen en soms magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de sacro-iliacale gewrichten (en soms de wervelkolom) worden over het algemeen gebruikt om een ​​diagnose van spondylitis ankylopoetica te bevestigen. Het probleem met beeldvormingstests is dat ontstekingen jaren kunnen duren voordat ze verschijnen, hoewel MRI dit eerder kan detecteren dan röntgenfoto's.

Imaging-tests worden ook gebruikt om de progressie van een persoon te volgen, nadat de diagnose spondylitis ankylopoetica is gesteld.

HLA-B27 bloedtesten

De belangrijkste bloedtest voor het diagnosticeren van anklyoserende spondylitis is de HLA-B27-test. HLA-B27 is een type eiwit dat voorkomt op witte bloedcellen (uw cellen die infecties bestrijden). Als het aanwezig is, kan het ervoor zorgen dat uw witte bloedcellen gezonde cellen in uw lichaam aanvallen, zoals die in uw wervelkolom, nek of ogen.

Het zal u misschien verbazen te horen dat het eiwit HLA-B27 aanwezig is in ongeveer 95 procent van de blanken met anklyoserende spondylitis. Dat gezegd hebbende, van degenen die positief zijn voor het HLA-B27-gen, heeft slechts ongeveer 5 procent spondylitis ankylopoetica.

Bij Afro-Amerikanen met AS is het HLA-B27-gen lang niet zo gewoon, en dus is het niet zo goed voor een diagnostische test.

Dus als u symptomen heeft die wijzen op AS, kan uw arts u testen op het HLA-B27-eiwit om een ​​diagnose te bevestigen, vooral als er enige onzekerheid aan de hand is (misschien zijn er enkele verwarrende delen van uw lichamelijk onderzoek of geschiedenis). Maar nogmaals, de aanwezigheid van HLA-B27 is geen slam dunk "ja je hebt ZO" -test - alle stukjes moeten bij elkaar passen. Een positieve test zonder symptomen of tekenen van een auto-immuunziekte betekent niet veel. Omgekeerd hebben sommige mensen (inclusief blanken, zij het zelden) AS, maar testen ze negatief voor het gen.

Al met al is de interpretatie van de HLA-B27-tests lastig, en daarom is zorgvuldige analyse door een ervaren arts vereist.

Andere bloedtesten

Twee andere bloedonderzoeken die uw arts kan bestellen als hij of zij vermoedt dat het om spondylitis ankylopoetica gaat, zijn onder meer:

• C-reactief proteïne (CRP)
• Erythrocyte bezinkingssnelheid (ESR)

Een of beide markers kunnen verhoogd zijn wanneer er een actieve ontsteking in het lichaam is.

Dat gezegd hebbende, CRP en ESR zijn niet-specifieke bloedonderzoeken, wat betekent dat ze naast anklyosing spondylitis ook verhoogd kunnen zijn in een aantal verschillende gezondheidsomstandigheden. Waaronder:

• Andere auto-immuunziekte (bijvoorbeeld reumatoïde artritis of lupus)
• Infectie (bijvoorbeeld longontsteking)
• Kanker

Bovendien kunnen ESR en CRP normaal zijn en kan een persoon nog steeds spondylitis ankylopoetica hebben (vooral als de ziekte niet flakkert op het moment van de bloedafname).

Een woord van heel goed

Het is belangrijk om hier niet te verzanden in de details. Het grote beeld is dat een diagnose van spondylitis ankylopoetica een doordachte analyse van vele factoren door uw arts vereist, waarbij de crux ligt in een goede medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Bloedonderzoek en röntgenfoto's kunnen dan de diagnose versterken.

Vergeet niet om uw arts te vragen over eventuele vragen met betrekking tot uw diagnose of persoonlijke testresultaten. Een actieve rol spelen in je gezondheid kan je alleen maar helpen.