Oorzaken en behandeling van mannelijke anorgasmie

Anorgasmie (ook bekend als orgastische disfunctie of het syndroom van Coughlan) is het aanhoudende onvermogen om een ​​orgasme te bereiken tijdens seks.Het komt minder vaak voor bij mannen dan bij vrouwen en is vooral zeldzaam bij jongere mannen. Mannelijke anorgasmie hangt nauw samen met een vertraagde ejaculatie, een aandoening die op oudere mannen vaker voorkomt.

Buiten leeftijd, zijn er veel verschillende redenen waarom een ​​man anorgasmie kan ervaren, zowel fysiologisch als psychologisch. De toestand kan worden beschreven als primaire anorgasmie, waarin een man nog nooit een climax heeft ervaren, of secundaire anorgasmie, waarin het onvermogen tot een orgasme wordt veroorzaakt door een externe factor die het vermogen van een man tot climax heeft veranderd.

Hoewel de statistieken variëren over het aantal mannen dat anorgasmie ondervindt, meldde het nationale onderzoek naar seksuele gezondheid en gedrag in 2009 dat ruwweg 9 procent van de mannen geen orgasme had bereikt tijdens hun laatste seksuele ontmoeting. (Dit wil niet zeggen dat 9 procent van de mannen anorgasmie heeft, aangezien de aandoening wordt bepaald door persistentie, maar het duidt erop dat dit een groter probleem kan zijn dan eerder werd vermoed.)

Anorgasmia moet niet worden verward met erectiestoornissen (het onvermogen om een ​​erectie te krijgen) of een laag libido (het ontbreken van seksueel verlangen), hoewel de omstandigheden naast elkaar kunnen bestaan.

Psychische oorzaken

Psychologie kan een centrale - en soms exclusieve - rol spelen bij anorgasmie bij mannen. Een van de mogelijke oorzaken is seksuele faalangst als de meest waarschijnlijke reden waarom een ​​man niet in staat is om een ​​orgasme te bereiken.

Faalangst kan mannen van elke leeftijd treffen, maar kan verergeren door erectiestoornissen, een aandoening die vaker voorkomt bij oudere mannen. Aan de andere kant, kan faalangst leiden tot erectiestoornissen door extreme stress te veroorzaken voorafgaand aan en tijdens seks.

Andere psychologische oorzaken van primaire anorgasmie zijn negatieve attitudes over seks (vaak bijgebracht vanaf de kindertijd), kindermisbruik of diepgewortelde fobieën zoals haphefobie (de angst om aangeraakt te worden) of genofobie (een algemene angst voor seks).

Met betrekking tot secundaire anorgasmie kunnen psychologische oorzaken soms worden omschreven als situationeel. Situationele anorgasmie leidt daaruit af dat je in staat bent om een ​​orgasme te bereiken met één partner, maar niet met een andere partner of alleen onder bepaalde omstandigheden een orgasme kunt krijgen. Gezien de enorme verscheidenheid aan seksuele uitdrukkingen, wordt het niet als problematisch beschouwd tenzij het je relatie verstoort of wordt geassocieerd met hyperseksualiteit en de preoccupatie met nieuwe seksuele partners.

Andere psychologische oorzaken van secundaire anorgasmie zijn onder meer depressie, verdriet, chronische vermoeidheid, recent of in het verleden seksueel trauma, huwelijksproblemen of de stress veroorzaakt door een poging om actief zwanger te worden.

Fysiologische oorzaken

Terwijl sommige medische professionals mannelijke anorgasmie als een puur psychiatrische aandoening zullen benaderen, zijn er in feite talloze fysiologische factoren die kunnen bijdragen aan of de enige oorzaak zijn van de disfunctie.

Primaire oorzaken zijn de oorzaken waarmee je wordt geboren, hoewel ze zich pas volledig kunnen uiten naarmate je ouder wordt. Deze kunnen zijn:

• Congenitale afwezigheid van de bulbocavernosus-reflex (waarbij de anale sluitspier moet samentrekken tijdens de ejaculatie)
• Multiple sclerose
• Type 1 diabetes, met name diabetische neuropathie

Secundaire oorzaken kunnen zijn:

• Alcoholisme
• antidepressiva
• Cauda-equinasyndroom
• Complicaties van genitale chirurgie
• Endocriene aandoeningen die van invloed zijn hormonale balans
• Laag testosteron (hypogonadisme)
• Opiaatmisbruik, met name heroïne
• Bekkenletsel, inclusief lies- of perineumletsel
• Prostaat-bestralingstherapie
• Verwijdering van de prostaatklier
• Ruggengraat letsel
• Type 2 diabetes
• Onbehandelde hoge bloeddruk

behandelingen

Als u vindt dat u geen orgasme kunt krijgen, neem dan contact op met uw arts of maak een afspraak met een uroloog die mogelijk de fysiologische oorzaken van uw aandoening kan onderzoeken. Een psychiater of psycholoog kan ook nodig zijn om eventuele emotionele of psychiatrische factoren te identificeren die de stoornis veroorzaken of daartoe bijdragen.

De behandeling zou worden gestuurd door de diagnostische bevindingen. Een van de mogelijke opties:

• Als er een hormonale disbalans wordt vastgesteld, kunt u een testosteronvervangingstherapie aangeboden krijgen of doorverwijzen naar een endocrinoloog voor verdere evaluatie.
• Een verandering van medicatie of behandeling met drugs / alcohol kan worden aanbevolen als wordt vermoed dat de oorzaak drugsgerelateerd is.
• Stemmingsstoornissen, zoals depressie en angst, kunnen therapie en medicamenteuze behandeling vereisen (hoewel er wel voor moet worden gezorgd dat de seksuele bijwerkingen die verband houden met de behandeling worden geminimaliseerd)
• Psychotherapie kan helpen bij het overwinnen van seksuele faalangst of het aanpakken van vroegere of recente trauma's, zowel seksueel als niet-seksueel.
• Parenbegeleiding kan helpen bij het oplossen van relatieproblemen.
• Seks Therapie kan worden gebruikt om direct specifieke seksuele problemen aan te pakken die uw vermogen om een ​​orgasme te bereiken verstoren.

In sommige gevallen is behandeling mogelijk niet beschikbaar, vooral als u een radicale prostatectomie hebt ondergaan, een ernstig bekkentrauma hebt doorgemaakt of als u een multipele sclerose hebt gehad.

Behandeling zou in plaats daarvan gericht zijn op het verbeteren van seksueel genot en het vergroten van seksuele intimiteit zonder een orgasme. Een psycholoog of sekstherapeut kan je helpen om je conditie te accepteren en een gezonde seksuele levensstijl omarmen die niet gehinderd wordt door twijfel of onzekerheid.