Paroxysmale nachtelijke hemoglobinurie (PNH)

Paroxysmale nachtelijke hemoglobinurie (PNH) is een verworven bloedstamcelaandoening. Het werd oorspronkelijk genoemd vanwege zijn symptoom van donkere urine (hemoglobinurie), geproduceerd in de ochtend. Men dacht dat de abnormale afbraak van rode bloedcellen (hemolyse) die de donkere urine veroorzaakte, optrad in uitbarstingen (paroxysmen) die zich 's nachts voordeden. Onderzoek heeft echter aangetoond dat de hemolyse in PNH, veroorzaakt door een biochemisch defect, gedurende de dag optreedt en niet optreedt in bursts. De verandering in urinekleur kan op elk moment optreden, maar is het meest dramatisch in geconcentreerde nachtelijke urine.

Een beter begrip van paroxismale nachtelijke hemoglobinurie heeft de stoornis opnieuw gedefinieerd als het hebben van hemolyse, bloedstolsels in aderen (trombose) en een tekort aan de productie van alle soorten bloedcellen (hematopoiese). PNH is van invloed op zowel mannen als vrouwen met alle etnische achtergronden en kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt het meest voor bij jonge volwassenen.

symptomen

Veel mensen met PNH hebben geen symptomen. Symptomen van PNH hangen af ​​van het feit of hemolyse, trombose of deficiënte hematopoëse aanwezig is.

• hemolyse - cola-gekleurde urine (hemoglobinurie), hemolytische anemie
• Trombose - waar het stolsel voorkomt, bepaalt de symptomen. Als het stolsel zich in een ader van de lever bevindt, kan er geelzucht en een vergrote lever optreden. In de buik zou een stolsel buikpijn veroorzaken; in het hoofd, hoofdpijn. Stolsels in de huid veroorzaken verhoogde, pijnlijke, rode knobbeltjes over grote delen van de huid, zoals de rug.
• Deficiënte hematopoiese - bloedarmoede (niet voldoende rode bloedcellen), gevoeligheid voor infecties (niet genoeg witte bloedcellen) en abnormale bloedingen (niet genoeg bloedplaatjes).

Diagnose

Er zijn verschillende laboratoriumtests die kunnen helpen bij het diagnosticeren van paroxismale nachtelijke hemoglobinurie. Het meest nauwkeurig is het testen van het bloed om CD55 en CD59, twee eiwitten, te detecteren. Afwezigheid van deze eiwitten op rode bloedcellen bevestigt de diagnose van PNH. Tijdens de diagnose zullen andere bloedonderzoeken worden uitgevoerd, waaronder een volledig aantal bloedcellen (CBC), aantal reticulocyten, serumlactaatdehydrogenase (LDH), bilirubine en haptoglobine. Een beenmergmonster (biopsie) kan onder een microscoop worden genomen en onderzocht.

Behandeling

De behandeling is gebaseerd op welke symptomen aanwezig zijn. Veel volwassenen worden dagelijks behandeld met steroïden (prednison) wanneer hemolyse optreedt en tijdens remissie naar andere dagen wordt veranderd. IJzer- en foliumzuursupplementen helpen verliezen als gevolg van hemolyse te vervangen. Sommige individuen kunnen androgene hormonen ontvangen om de productie van rode bloedcellen te stimuleren. Bij ernstige bloedarmoede kan een bloedtransfusie nodig zijn. Bloedverdunners kunnen worden gebruikt om de ontwikkeling van bloedstolsels te verminderen. Deficiënte hematopoëse kan worden behandeld met antithymocyte globuline (ATG).

Een beenmerg (stamcel) transplantatie kan de defecte bloedcellen in PNH vervangen door normale. Bijna alle personen met PNH zullen uiteindelijk een transplantatie nodig hebben om langer te leven.Als de transplantatie laat in de loop van de ziekte wordt gedaan, zijn de resultaten niet zo goed, omdat het individu tegen die tijd erg ziek is.

Eerste medicijn voor PNH goedgekeurd

Op 16 maart 2007 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) Soliris (eculizumab) goed voor de behandeling van PNH. De goedkeuring was gebaseerd op de resultaten van verschillende onderzoeken die aantoonden dat behandeling met eculizumab een dramatische daling van de hemolyse veroorzaakte en de dagen van hemoglobinurie elke maand afnamen.