Obstructieve versus beperkende longziekten

Een van de eerste stappen bij het diagnosticeren van longziekten is onderscheid maken tussen obstructieve longziekte en restrictieve longziekte. Hoewel beide typen kortademigheid kunnen veroorzaken, veroorzaken obstructieve longziekten (zoals astma en COPD) meer problemen uitademen lucht en beperkende longziekten (zoals pulmonaire fibrose) kunnen problemen veroorzaken door het vermogen van een persoon om te beperken inademen lucht.

Het is een verschil dat in het begin misschien niet duidelijk is, maar wel een verschil dat kan worden onderscheiden door een reeks diagnostische tests die het vermogen en de kracht van de ademhaling van een persoon evalueren.

Kenmerken

Hoewel er veel verschillende obstructieve en beperkende longziekten zijn, zijn er enkele belangrijke kenmerken die verschillen tussen de twee.

belemmerend

Obstructieve longziekten worden gekenmerkt door obstructie in de luchtpassages, met obstructie gedefinieerd door uitwaseming dat is langzamer en ondieper dan bij iemand zonder de ziekte.

Obstructie kan optreden wanneer door ontsteking en zwelling de luchtwegen vernauwd of geblokkeerd raken, waardoor het moeilijk wordt om lucht uit de longen te verdrijven. Dit resulteert in een abnormaal hoog volume lucht dat in de longen achterblijft (verhoogd restvolume). Verhoogd restvolume leidt op zijn beurt tot zowel het vasthouden van lucht als hyperinflatie van de longen - veranderingen die bijdragen aan een verslechtering van luchtwegklachten.

beperkend

In tegenstelling tot obstructieve longziekten, wordt restrictie gedefinieerd door inademing dat vult de longen veel minder dan zou worden verwacht bij een gezond persoon.

Beperkende longziekten worden gekenmerkt door een verminderde totale longcapaciteit, of de som van het hierboven genoemde restvolume in combinatie met de geforceerde vitale capaciteit (de hoeveelheid lucht die krachtig kan worden uitgeademd na diep ademhalen).

Dit treedt op vanwege de moeilijkheid om de longen volledig te vullen in de eerste plaats, en kan te wijten zijn aan intrinsieke factoren (bijvoorbeeld stijve longen); extrinsieke factoren, zoals wanneer de druk van een vergrote buik de uitbreiding van de longen beperkt; of neurologische factoren, zoals spierdystrofie, waarbij schade aan het zenuwstelsel interfereert met bewegingen die nodig zijn om lucht in de longen te trekken.

symptomen

Er zijn zowel overeenkomsten als verschillen tussen obstructieve en beperkende longziekten met betrekking tot symptomen, en deze verschijnselen kunnen ook verschillen tussen de specifieke ziekten in deze categorieën. Dat gezegd hebbende, kan er een aanzienlijke overlapping van symptomen zijn en zijn longfunctietests vaak nodig om een ​​diagnose te stellen.

belemmerend

Bij obstructie kan het voor een persoon moeilijk zijn om alle lucht uit de longen te verdrijven. Dit verergert vaak met activiteit, aangezien wanneer de ademhalingsfrequentie toeneemt, het een uitdaging wordt om alle lucht in de longen weg te blazen voordat de volgende ademhaling plaatsvindt. Versmalling van de luchtwegen kan tekens zoals piepende ademhaling veroorzaken en veel van de aandoeningen die vallen onder de categorie obstructieve longziekte zijn ook geassocieerd met een verhoogde sputumproductie.

beperkend

Bij restrictieve longaandoeningen kan het voor een persoon moeilijk zijn om volledig in te ademen, en dit kan soms tot aanzienlijke ongerustheid leiden.

Met extrinsieke longziekte kan een persoon van positie veranderen om een ​​positie te vinden die het gemakkelijker maakt om te ademen.

Beide

Kortademigheid, of het symptoom van ademhalingsproblemen dat dyspnoe wordt genoemd, komt vaak voor bij zowel obstructieve als beperkende longziekten. Vroeg in de loop van deze ziekten kan kortademigheid voornamelijk optreden bij de activiteit, waarbij de symptomen in rust in de meer gevorderde stadia voorkomen.

Andere symptomen die bij beide voorkomen, zijn onder meer een aanhoudende hoest (hoewel dit vaker voorkomt bij aandoeningen zoals bronchitis en pneumonie), een snelle ademhalingsfrequentie (tachypnea), angst en onbedoeld gewichtsverlies (vanwege de toegenomen energie die nodig is om te ademen)..

Voorwaarden

De lungstandigheden kunnen worden opgesplitst in die welke in de eerste plaats obstructief zijn en die in de eerste plaats restrictief zijn, hoewel sommige mensen een of meer aandoeningen kunnen hebben die in verschillende categorieën vallen (gemengd).

Bij sommige longziekten veroorzaakt de aandoening een patroon in een vroeg stadium en een ander patroon later. Onder restrictieve longziekten kunnen deze verder worden opgesplitst in intrinsieke en extrinsieke beperkende aandoeningen.

Obstructieve longziekten

De volgende longziekten zijn gecategoriseerd als zijnde obstructief:

• Chronische obstructieve longziekte (COPD)
• Chronische bronchitis
• Astma
• bronchiëctasieën
• bronchiolitis
• Taaislijmziekte

Restrictieve longziekten (intrinsiek)

Intrinsieke beperkende aandoeningen zijn die welke optreden als gevolg van restrictie in de longen (vaak een "verstijving") en omvatten:

• Longontsteking
• pneumoconioses
• Adult respiratory distress syndrome (ARDS)
• Eosinofiele pneumonie
• Tuberculose
• sarcoïdose
• Interstitiële longziekten als gevolg van een bekende oorzaak (zoals pulmonaire fibrose) en idiopathische pulmonaire fibrose
• Lobectomie en pneumonectomie (longkanker operatie)

Beperkende longziekten (extrinsiek)

Extrinsieke beperkende aandoeningen verwijzen naar die welke buiten de longen ontstaan. Deze omvatten impairment veroorzaakt door:

• scoliose
• zwaarlijvigheid
• Obesitas hypoventilatiesyndroom
• Borstvliesuitstroming
• Kwaadaardige tumoren
• Ascites (abdominale zwelling veroorzaakt door cirrose of leverkanker)
• pleuris
• Ribbreuken

Restrictieve longziekten (neurologisch)

Neurologische beperkende aandoeningen zijn aandoeningen die worden veroorzaakt door aandoeningen van het centrale zenuwstelsel die voorkomen dat de longen correct werken. Een van de meest voorkomende oorzaken:

• Verlamming van het middenrif
• Guillain-Barré-syndroom
• Myasthenia gravis
• Spierdystrofie
• Amyotrofische laterale sclerose (ALS of de ziekte van Lou Gehrig)

Gemengd

Een persoon kan ook symptomen en tests hebben die wijzen op een combinatie van een obstructieve en beperkende ziekte, bijvoorbeeld wanneer een persoon zowel COPD als een longontsteking heeft. Bovendien veroorzaken sommige ziekten, zoals silicose, een obstructief patroon in de vroege stadia van de ziekte en een beperkend patroon wanneer de aandoening geavanceerder is.

Diagnose

Het stellen van een diagnose van een obstructieve of beperkende longziekte begint met een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek, hoewel longfunctietests en beeldvormende tests erg belangrijk zijn, vooral wanneer de diagnose onduidelijk is. Deze tests kunnen artsen soms ook helpen te begrijpen of meer dan één aandoening tegelijkertijd aanwezig is, vooral wanneer een gemengd patroon wordt gevonden.

Pulmonaire functietests

spirometrie is een gebruikelijke kantoortest die wordt gebruikt om te evalueren hoe goed uw longen functioneren door te meten hoeveel lucht u inhaleert en hoeveel en hoe snel u uitademt. Het kan zeer nuttig zijn bij het onderscheiden van obstructieve en beperkende longziekten, evenals bij het bepalen van de ernst van deze ziekten. Deze test kan het volgende bepalen:

• Geforceerde vitale capaciteit (FVC): Gedwongen vitale capaciteit meet de hoeveelheid lucht die een persoon krachtig kan uitademen na zo diep mogelijk adem te halen. Omdat de longcapaciteit wordt verminderd bij zowel obstructieve als beperkende ziekten, kan de FVC op zich geen van beide stoornissen diagnosticeren.
• Geforceerd expiratoir volume in één seconde (FEV1):Geforceerd expiratoir volume in één seconde meet de totale hoeveelheid lucht die met geweld kan worden uitgeademd in de eerste seconde van de FVC-test. Gezonde mensen verdrijven over het algemeen rond de 75 procent tot 85 procent in deze tijd. De FEV1 is afgenomen in obstructieve longziekten en normaal tot minimaal verminderd bij restrictieve longziekten.
• FEV1 / FVC ratio: De verhouding van FEV1 tot FVC meet de hoeveelheid lucht die een persoon met kracht kan uitademen in één seconde ten opzichte van de totale hoeveelheid lucht die hij of zij kan uitademen. Deze ratio is verlaagd bij obstructieve longaandoeningen en normaal bij restrictieve longaandoeningen. Bij een volwassene is een normale FEV1 / FVC-ratio 70 procent tot 80 procent, en bij een kind is een normale verhouding 85 procent of hoger. De FEV1FVC-verhouding kan ook worden gebruikt om de ernst van een obstructieve longziekte te bepalen.
• Totale longcapaciteit (TLC):De totale longcapaciteit (TLC) wordt berekend door het volume van de lucht in de longen na uitademing (het restvolume) met de FVC toe te voegen. TLC is normaal of verhoogd bij obstructieve defecten en verminderd bij restrictieve defecten. Bij obstructieve longziekten blijft lucht achter in de longen (luchtinsluiting of hyperinflatie), waardoor de toename optreedt.

Er zijn ook andere soorten tests van de longfunctie die mogelijk nodig zijn:

• Longplethysmografie is een test die de hoeveelheid lucht in de longen na expiratie (functionele restcapaciteit) schat en nuttig kan zijn wanneer er overlap is met andere pulmonale functietests. Het schat hoeveel lucht er nog in de longen zit (restcapaciteit), wat een maat is voor de compliantie van de longen. (Bij restrictieve luchtwegaandoeningen zijn de longen vaak "stijver" of minder volgzaam.)
• Diffusiecapaciteit (DLCO) is een andere meting die kan helpen bij het verfijnen van een diagnose. DLCO meet hoe goed zuurstof en kooldioxide kunnen diffunderen tussen de kleine luchtzakjes (alveoli) en bloedvaten (haarvaten) in de longen. Het aantal kan laag zijn in sommige restrictieve longziekten (bijvoorbeeld longfibrose) omdat het membraan dikker is en laag in sommige obstructieve ziekten (bijvoorbeeld emfyseem) omdat er minder oppervlaktegebied is voor deze gasuitwisseling.

Obstructieve en beperkende longpatronen

Meting	Obstructief patroon	Beperkend patroon
Gedwongen vitale capaciteit (FVC)	Verminderd of normaal	Verminderde
Geforceerd expiratoir volumein één seconde (FEV1)	Verminderde	Verminderd of normaal
FEV1 / FVC-verhouding	Verminderde	Normaal of verhoogd
Totale longcapaciteit (TLC)	Normaal of verhoogd	Verminderde

Laboratorium testen

Lab tests kunnen een indicatie geven van de ernst van de longziekte, maar zijn niet erg behulpzaam om te bepalen of het een obstructieve of beperkende aard heeft. Oximetrie, een maat voor het zuurstofgehalte in het bloed, kan bij beide soorten ziekten laag zijn. Arteriële bloedgassen kunnen ook een laag zuurstofniveau en soms een verhoogd koolstofdioxidegehalte (hypercapnia) onthullen. Bij chronische longaandoeningen zijn de hemoglobinespiegels vaak verhoogd in een poging meer zuurstof naar de cellen van het lichaam te transporteren.

Imaging Studies

Tests, zoals röntgenfoto's op de thorax of thorax-computertomografie (CT-scan), kunnen aanwijzingen geven over de vraag of een longziekte obstructief of beperkend is als de onderliggende aandoening (zoals pneumonie of een ribfractuur) kan worden gediagnosticeerd.

Procedures

Bronchoscopie is een test waarbij een verlichte buis met een camera door de mond en omlaag in de grote luchtwegen wordt geregen. Net als beeldvormingsstudies kan het soms de onderliggende aandoening diagnosticeren.

behandelingen

De behandelingsopties zijn significant verschillend voor obstructieve en beperkende longziekten (hoewel behandelingen aanzienlijk kunnen variëren afhankelijk van de specifieke aandoening).

Met obstructieve longziekten zoals COPD en astma, medicijnen die de luchtwegen verwijden (luchtwegverwijders) kunnen zeer nuttig zijn. Geïnhaleerde of orale steroïden worden ook vaak gebruikt om ontstekingen te verminderen.

Behandelingsopties voor beperkende longziekten zijn beperkter. Met extrinsieke restrictieve longziekte kan behandeling van de onderliggende oorzaak, zoals pleurale effusie of ascites, verbetering tot gevolg hebben. Met intrinsieke restrictieve longziekte zoals longontsteking, kan behandeling van de aandoening ook helpen. Tot voor kort was er weinig dat gedaan kon worden om idiopathische fibrose te behandelen, maar er zijn nu medicijnen beschikbaar die de ernst kunnen verminderen.

Ondersteunende behandeling kan nuttig zijn voor beide soorten longaandoeningen en kan aanvullende zuurstof, niet-invasieve beademing (zoals CPAP of BiPAP) of mechanische beademing omvatten. Longrevalidatie kan gunstig zijn voor mensen met COPD of die longkanker hebben geopereerd.

Wanneer ernstig, is longtransplantatie soms ook een optie.

Prognose

De prognose van obstructieve vs. restrictieve longziekten hangt meer af van de specifieke aandoening dan de categorie longziekte. Bij obstructieve longaandoeningen hebben die die reversibel zijn vaak een betere prognose dan die welke dat niet zijn.

Een woord van Erg goed

Het kan frustrerend zijn als u denkt dat u een longziekte heeft, maar uw arts is niet zeker van de exacte diagnose, en het wachten op de resultaten van tests en studies kan aanzienlijke angst veroorzaken. Gelukkig zijn er veel aanwijzingen die artsen kunnen gebruiken om obstructieve en beperkende longziekten te scheiden - een onderscheid dat belangrijk is om de beste beschikbare behandelingsopties te selecteren.

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Kasper, Dennis L.., Anthony S. Fauci en Stephen L. Hauser. Harrison's Principles of Internal Medicine. New York: Mc Graw Hill-opleiding, 2015. Afdrukken.

• Kumar, Vinay, Abul K. Abbas en Jon C. Aster. Robbins en Cotran pathologische basis van ziekte. Philadelphia: Elsevier-Saunders, 2015. Afdrukken.

• McCormack, M. Overzicht van testen van longfunctie bij volwassenen. Bijgewerkt. Bijgewerkt op 02/07/18.