Een in MRI ingelezen multiple sclerose begrijpen

Een magnetic resonance imaging test, of MRI, is de meest gebruikte test bij het diagnosticeren en monitoren van multiple sclerose (MS). Het goede nieuws is dat deze niet-invasieve beeldvormingstests in de loop der jaren nog nauwkeuriger en gerichter zijn geworden, waardoor MS sneller dan ooit tevoren kan worden gediagnosticeerd.

Hoe MRI's worden gebruikt bij MS

Er zijn drie belangrijke redenen waarom MRI's worden gebruikt bij de evaluatie van MS:

Diagnostiseren

MRI's van de hersenen, het ruggenmerg en de oogzenuw (die het centrale zenuwstelsel omvatten) zijn de krachtigste, meest gevoelige instrumenten voor het diagnosticeren van MS. Specifiek kan een MRI laesies detecteren, die indicatief zijn voor een MS-terugval. Hoewel, in gedachten houden, ongeveer vijf procent van de mensen met MS hebben normale MRI's (geen laesies) op het moment van diagnose.

Voortgang van ziektes op het spoor

MRI's worden gebruikt om de progressie van MS-ziektes te volgen. Deze geavanceerde beeldvormende tests geven artsen een indicatie van hoe goed een persoon reageert op zijn MS-ziektemodificerende therapie. Bovendien helpen MRI's neurologen bepalen of het MS van een persoon transformeert van relapsing-remitting MS naar secundair progressieve MS.

Hoewel de timing varieert, adviseren veel neurologen elk jaar follow-up-MRI's om de ziektecursus van een persoon te volgen en te bepalen of een nieuwe ziektemodificerende medicatie moet worden overwogen.

Detecteer een terugval

Een persoon kan een MRI van hun hersenen en / of ruggenmerg ondergaan als ze nieuwe neurologische symptomen ontwikkelen, wat wijst op een mogelijke MS-terugval. Laesies die "oplichten", met een contrastmateriaal dat gadolinium wordt genoemd, duiden op een actieve ontsteking in het centrale zenuwstelsel. Aan de andere kant, als een laesie op een MRI niet opdoemt met gadolinium, is het waarschijnlijk dat deze laesie minstens twee tot drie maanden eerder is opgetreden.

Typen MRI's

De twee soorten MRI's die worden gebruikt om de multiple sclerose van een persoon te begrijpen, zijn de T1-gewogen en T-2-gewogen scans.

T1-gewogen MRI

Een T1-gewogen magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan toont hypointense laesies, ook wel "zwarte gaten" genoemd, omdat ze donker lijken op de afbeeldingen. Deze "zwarte gaten" kunnen gebieden zijn met permanente myeline- en axonale schade of verlies, vooral als ze erg donker zijn. Met andere woorden, hoe donkerder de plek, hoe meer schade is aangericht.

Wanneer myeline en axons worden beschadigd of vernietigd, kunnen zenuwcellen niet efficiënt of helemaal niet met elkaar communiceren - dit is de oorzaak van de unieke MS-symptomen van een persoon.

Het is belangrijk op te merken dat, naast permanent axonaal verlies, een "zwart gat" of een T1-gewogen laesie gebieden van oedeem of zwelling kan vertegenwoordigen, die tijdelijk zijn en verdwijnen bij volgende scans. Daarom zal een neuroloog uw huidige MRI vaak vergelijken met oude MRI's om te zien of laesies zijn verdwenen.

T2-gewogen MRI

De T2-gewogen magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan toont het totale aantal MS-laesies. Dit is een goede indicatie van de MS-ziektelast van een persoon ten opzichte van het voorgaande jaar. De MS-laesies op een T2-gewicht MRI verschijnen als hyperintense laesies, of "heldere vlekken" en worden vaak plaques genoemd. Als plaques opnieuw ontstoken raken, kunnen ze uiteindelijk veranderen in 'zwarte gaten'. Dat gezegd hebbende, soms kunnen plaques genezen, zichzelf herstellen en verdwijnen.

Contrast ontvangen tijdens een MRI

Terwijl een persoon een MRI ondergaat, kan de MRI-technicus ze een contrast geven via hun ader, gadolinium genaamd. Als gadolinium een ​​MS-laesie op een MRI binnenkomt, gaat het branden. Een laesie die oplicht, geeft een gebied van actieve MS-gerelateerde ontsteking aan, wat betekent dat demyelinisatie heeft plaatsgevonden in de afgelopen twee of drie maanden.

Een woord van heel goed

Het is belangrijk om te begrijpen dat terwijl een MRI een belangrijk diagnostisch en MS-behandelingsprogramma is, het interpreteren van een MRI zorgvuldig moet worden overwogen. Dit komt omdat laesies op MRI niet altijd perfect correleren met de symptomen van een persoon. Een MRI kan bijvoorbeeld laesies onthullen die geen symptomen voor een persoon veroorzaken ("stille laesies" genoemd). Bovendien kunnen kleine laesies op een MRI van nature voorkomen als onderdeel van het verouderingsproces en zijn dus niet noodzakelijkerwijs gerelateerd aan de ziekte van een persoon.

Dit is de reden waarom een ​​neuroloog de neiging heeft zich te concentreren op hoe een persoon zich voelt en functioneert in zijn dagelijks leven. Met andere woorden, uw neuroloog zal hopelijk uw symptomen behandelen, uw MRI-resultaten gebruiken als een leidraad voor uw zorg, en niet de enige dictator.