Overzicht van wervelkolom artrose

Artrose kan elk gewricht in het lichaam, inclusief de wervelkolom, beïnvloeden. Artrose van de wervelkolom treedt op als de schijven tussen de wervels achteruitgaan. Vroege diagnose en behandeling helpen mensen met artrose van de wervelkolom om hun symptomen te beheersen.

Oorzaak van wervelkolom artrose

De verslechtering van de schijven tussen de wervels van de wervelkolom kan worden veroorzaakt door:

• repetitief trauma aan de wervelkolom door ongelukken, sportletsel, werkactiviteiten of een slechte houding
• veroudering van de wervelkolomstructuren beginnend wanneer een persoon in de dertig is
• overgewicht of obesitas, wat zwaarder belast is voor gewichtdragende gewrichten zoals de wervelkolom
• een familiegeschiedenis van artrose, met name van de wervelkolom
• een associatie met andere ziekten zoals reumatoïde artritis, jicht, diabetes en infecties

Bij primaire osteoartritis van de wervelkolom is de oorzaak niet bekend en wordt deze meestal toegeschreven aan het verouderingsproces. Wanneer de oorzaak bekend is (d.w.z. verwonding, andere ziekten, obesitas), wordt dit aangeduid als secundaire osteoartritis van de wervelkolom.

Diagnose van wervelkolom artrose

Elke patiënt met rugpijn die langer dan twee weken aanhoudt, moet een arts raadplegen. De diagnose van artrose van de wervelkolom zal volgen:

• een medische geschiedenis
• een evaluatie van de symptomen
• een lichamelijk onderzoek
• röntgenfoto's of andere beeldvormende onderzoeken van de wervelkolom
• andere tests (zoals bloedonderzoek, botscans, MRI's) kunnen worden bevolen om andere aandoeningen uit te sluiten

Röntgenstraling alleen levert onvoldoende informatie op om het enige gebruikte diagnosetool te zijn. De meeste mensen ouder dan 60 jaar hebben degeneratieve veranderingen in de wervelkolom die wijzen op artrose, maar meer dan 80 procent van hen ervaart geen pijn of stijfheid in de wervelkolom. Het diagnostische proces is van het grootste belang wanneer patiënten symptomen hebben en de arts in staat is om de reden voor die symptomen op te sporen. Een nauwkeurige diagnose is nodig, zodat een gepaste behandeling kan beginnen.

Symptomen van wervelkolom artrose

De verslechtering van de schijven tussen de wervels van de wervelkolom is meestal een geleidelijk verschijnsel en leidt tot vernauwing van de ruimten tussen de wervels. Botsporen of osteophyten ontwikkelen zich meestal. Naarmate bot begint te wrijven op het bot, worden de facetgewrichten (ook bekend als wervelgewrichten) ontstoken en is er meer progressieve gewrichtsdegeneratie. Het oppervlak van de facetgewrichten is bedekt met gewrichtskraakbeen. De symptomen die resulteren zijn onder meer:

• pijn in de rug of wervelkolom
• stijfheid van de wervelkolom
• verlies van flexibiliteit in de wervelkolom

Artrose kan optreden in de cervicale (nek), thoracale (middenrug) of lumbale (onderste rug) regio's van de wervelkolom. Bij cervicale artrose kan nekpijn uitstralen naar de schouder of naar beneden in een van de armen. Osteophyten in het cervicale gebied kunnen zenuwcompressie en zwakte in de armen veroorzaken. Artrose pijn in de thorax regio van de wervelkolom wordt meestal veroorzaakt door beweging van voorwaartse flexie en hyperextensie.

Artrose van het lumbale gebied van de wervelkolom wordt gekenmerkt door ochtendstijfheid (gedurende ongeveer 30 minuten) en omvat gewoonlijk meer dan één wervel. Symptomen kunnen verergeren na lichamelijke activiteit, repetitieve bewegingen en langdurig zitten. Rugpijn kan een terugkerend probleem worden.

Behandeling van wervelkolom artrose

Er zijn niet-chirurgische en chirurgische behandelingen voor osteoartritis van de wervelkolom:

• medicijnen waaronder NSAID's, paracetamol en opioïde analgetica
• fysiotherapie
• oefening
• gewichtsverlies
• warmte of koude therapie
• watertherapie
• massage
• TENS
• versterking

De meeste mensen met degeneratieve schijfproblemen hoeven niet geopereerd te worden. Slechts een op de drie patiënten moet worden geopereerd, terwijl twee van de drie worden geholpen door conservatieve behandelingen. Als conservatieve maatregelen na een bepaalde tijd falen, bestaan ​​er chirurgische opties waaronder lumbale laminectomie, discectomie en spinale fusie.