Monitoring en behandeling na een CIS-aflevering

Stel je dit eens voor: uit het niets worden je handen en voeten verdoofd of beginnen ze te tintelen en voelen je spieren zich zwak. Je kunt deze sensaties herkennen als klassieke symptomen van multiple sclerose (MS) - en dat zijn ze ook. Maar ze kunnen ook een episode zijn die bekend staat als een klinisch geïsoleerde syndroom (CIS) -gebeurtenis.

Om een ​​CIS-gebeurtenis te kunnen markeren, moet een episode een of meer MS-achtige symptomen bevatten die minstens 24 uur aanhouden. Ze moeten ook van invloed zijn op iemand die nog niet met MS is gediagnosticeerd, anders zouden ze worden beschouwd als een MS-terugval. Naast spierzwakte en gevoelloosheid en tintelingen, kunnen andere symptomen die kunnen optreden tijdens een CIS-gebeurtenis, optische neuritis zijn (een vaak pijnlijk verlies van gezichtsvermogen, meestal in één oog, dat tijdelijk of permanent kan zijn); een elektrische schok-achtige sensatie die begint in de achterkant van het hoofd en schiet de wervelkolom neer die bekend staat als het teken van L'Hermitte; en de "MS-knuffel" -een verbranding of pijn die aanvoelt alsof het zich om de romp wikkelt.

Zou het MS kunnen zijn?

Een CIS-evenement kan letterlijk een ervaring zijn die slechts één keer in uw leven plaatsvindt. Het kan ook een teken zijn van een toekomstige diagnose van MS. Hoewel in het verleden de enige manier om erachter te komen of een CIS-gebeurtenis een symptoom was van op handen zijnde MS was om te wachten tot een andere episode zou plaatsvinden (of niet). Maar nu kunnen artsen een redelijk nauwkeurige diagnose stellen met magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de hersenen en het ruggenmerg. Een MRI-scan zal laten zien of er tekenen zijn van MS-gebieden van weefselbeschadiging, laesies genoemd. Als een of meer laesies verschijnen na een MRI gedaan na een CIS, zullen artsen drie maanden na de eerste een vervolgscan doen. Als er in die periode meer laesies zijn ontstaan, kan een diagnose van MS worden gesteld, zelfs als er nog geen andere CIS-gebeurtenis is geweest.

Als er geen laesies meer verschijnen op de eerste vervolg-MRI, zal een andere drie tot zes maanden later worden gedaan. Als de tweede follow-up-MRI vrij is van nieuwe laesies, wordt de persoon als MS-vrij beschouwd en hoeft deze niet te worden gecontroleerd met toekomstige MRI-scans.

Behandelen of niet behandelen

Een groot voordeel van MRI-monitoring na een CIS-evenement is dat het een persoon in staat stelt om meteen van start te gaan met de behandeling als blijkt dat MS in het verschiet ligt. (De kans dat een persoon met een laesie MS ontwikkelt na een CIS is 60 procent.) Als er geen laesie is, neemt de kans af tot 20 procent.) Onderzoek toont aan dat als een ziekte-modificerende therapie vroeg wordt gestart, deze een seconde kan uitstellen aanval voor maximaal twee jaar.

Aan de andere kant hebben onderzoeken ook aangetoond dat vroege behandeling slechts een kleine invloed kan hebben op hoe ernstig iemand met MS zal worden uitgeschakeld. Dit is belangrijk om te overwegen omdat MS-behandeling prijzig is. Het kan ook een uitdaging zijn voor sommige mensen: MS-medicatie moet worden geïnjecteerd. Gezien deze voor- en nadelen van behandeling na een CIS-evenement, moet u er zeker van zijn dat uw arts er zeker van is dat dit de juiste behandeling voor u is.