Pica tijdens de zwangerschap kan schadelijk zijn

Zwangerschapsverlangens zijn iets dat de meeste mensen verwachten tijdens de negen maanden van de zwangerschap. De oude standaard is augurken en ijs.De waarheid is dat maar liefst 68% van alle zwangere vrouwen hunkeren krijgen, meestal als gevolg van hormonale veranderingen.

Tijdens de zwangerschap, als de verschillende hormonen fluctueren, kunnen vrouwen merken dat ze gevoelig zijn voor de geuren van bepaald voedsel, in sommige gevallen zelfs tot misselijkheid. Anderen vinden misschien dat hun eens favoriete eten niet langer wordt getolereerd, of dat een voedsel dat altijd het minst favoriet was, nu bovenaan de lijst staat.

Over het algemeen zijn hunkeren naar deze niet schadelijk, en zolang iemand een uitgebalanceerd dieet eet en gematigd blijft in het toevoegen van calorieën aan hun dieet, zou het geen probleem moeten zijn. (De gemiddelde zwangere vrouw, met één baby, moet ongeveer 300 extra calorieën per dag aan haar dieet toevoegen.)

Er is echter een aandoening die pica wordt genoemd, waarbij een persoon hunkert naar en gebruikt maakt van niet-voedselstoffen. Enkele typische dingen om te consumeren zijn ijs chips, vuil, wasmiddel, zetmeel, haar, lucifers, enz. De naam pica komt van het Latijnse woord ekster, een vogel waarvan bekend is dat hij bijna alles eet.

Pica slaat alle rassen en sociaal-economische groepen, maar er zijn culturele tendensen voor deze aandoening. Hoewel het ook geassocieerd is met voedingstekorten, kan pica voorkomen wanneer er geen tekortkomingen zijn.

De meest voorkomende tekortkoming is bloedarmoede. Dit betekent niet dat iedereen die bloedarmoede heeft naar niet-voedselstoffen hunkert, noch betekent het dat iedereen die naar non-foodstoffen hunkert bloedarmoede heeft.

Jarenlang hebben wetenschappers geprobeerd om elk verlangen naar een specifieke voedingstekort in kaart te brengen. IJs is bijvoorbeeld een foliumzuur- of ijzertekort (bloedarmoede). In feite kan bloedarmoede in feite een gevolg zijn van de pica in tegenstelling tot een oorzaak.

Wanneer een persoon non-food-stoffen eet, kan deze de opname van de voedingsstoffen in hun voedsel belemmeren, of de persoon kan stoppen met het eten van gewoon voedsel ten gunste van het verlangde product. "Ironisch genoeg kan het eten van niet-voedingsstoffen zoals klei, in feite leiden tot bloedarmoede door ijzervrij voedsel te verdringen en de ijzerabsorptie te belemmeren", biedt Rick Hall, RD.

Soorten Pica

Geofaag is het verbruik van aarde en klei. Geografie-gids, Matt Rosenberg relativeert het: "De meeste mensen die vuil eten, leven in Centraal-Afrika en de zuidelijke Verenigde Staten.Terwijl het een culturele praktijk is, vult het ook een fysiologische behoefte aan voedingsstoffen." Hij wijst er ook op dat het kan worden opgevat als een verlichting van veel voorkomende zwangerschapskwalen zoals misselijkheid.

Amylophagia is het verbruik van zetmeel en pasta.

Pagophagia is het eten van ijs. Ik ken deze eigenlijk goed. Als een normale ijshater, als de zwangerschap begint, rijd ik door elk restaurant en krijg ik ijs. Ik heb ook mijn favorieten. Het verdwijnt meestal kort na de geboorte, maar het is erg intens terwijl ik zwanger ben. Het is me nooit bewezen dat ik iets heb dat dit zou veroorzaken.

Er is ook het verbruik van as, krijt, antacida, verfspaanders, gips, was en andere stoffen. Dit kunnen zeer schadelijke stoffen zijn vanwege toxische of blokkeerproblemen.

Wanneer de verbruikte stoffen niet giftig of schadelijk zijn, zoals ijs. Het is niet nodig om te stoppen met het eten van de stof. In sommige gevallen hebben het eten van giftige stoffen of stoffen zoals vuil en klei echter wel geleid tot de dood van de persoon. Ze moeten dus worden geïnformeerd over de gevaren van het eten van die bepaalde stof. Dit kan zijn: pijn, gebrek aan stoelgang, opgeblazen gevoel en / of uitzetting van de buik, of verandering in stoelgang, niet geassocieerd met zwangerschap.

Al met al is er niet veel bekend over pica. De grootste zorg van beoefenaars is dat zwangere vrouwen bang zullen zijn om hen in vertrouwen te nemen uit angst voor schaamte over het eten van non-foodstoffen. Dit verhoogt het risico voor de gezondheid van zowel de moeder als de baby.